Follow
Σοβαρά ευρήματα υποστηρίζουν ότι έχουν ανακαλύψει οι αρχαιολόγοι στην Ιθάκη, τα οποία τους κάνουν να πιστεύουν ότι βρίσκονται μπροστά στο ομηρικό παλάτι του Οδυσσέα.
Αρχαιολόγοι του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων συνεχίζουν εδώ και περίπου 16 χρόνια τις ανασκαφές στην περιοχή της Εξωγής Ιθάκης.
Όπως δήλωσε στην Τηλεόραση του ΣΚΑΪ ο καθηγητής Αρχαιολογίας στο πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, Θανάσης Παπαδόπουλος, οι ανασκαφές έφεραν στο φως ένα τριμερές κτίριο με διαστάσεις ανακτόρου, παρόμοιες με εκείνα που έχουν ανακαλυφθεί στις Μυκήνες, την Πύλο και την Τίρυνθα.
Επιπλέον, όπως υποστηρίζει ο κ. Παπαδόπουλος, ένα ακόμα εύρημα που τους κάνει να πιστεύουν ότι έχουν ανακαλύψει το παλάτι του Οδυσσέα είναι και μία κρήνη, η οποία χρονολογείται το 13ο αιώνα π.Χ, περίοδο δηλαδή κατά την οποία έζησε ο Οδυσσέας.
http://www.youtube.com/watch?v=9UqbEs063zw&feature=player_embedded#!
if they have found the palace of Odysseus as Mr papadopoulos says it is, it’s because of the findings of clays remnants by myself peter fatouros and spiros bouris, we found the clay pieces when Mr papadopoulos was excavating at the pilikata area of stavros Ithaca. me and Mr bouris showed Mr papadopolos the clay pieces during that time and he said to us they were from the era they were looking for the mycean times, we took Mr papadopoulos there and he started to excavate there the following summer, Mr papadopolos please acknowledge our findings, without our find this might have not been possible.
ΤΟ ΠΑΛΑΤΙ ΣΤΟ ΘΙΑΚΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ
Δεν είναι δυνατόν να είναι το Παλάτι του Οδυσσέα στο σημερινό Θιάκι! Το πιο πιθανό είναι να είναι το Παλάτι κάποιου από τους μνηστήρες της Ομηρικής Σάμης!
1. Το Θιάκι και η Κεφαλονιά δεν μπορεί να είναι η Ομηρική Ιθάκη. Τα σημερινά Θιάκι και Κεφαλονιά είναι δίδυμα νησιά, όπως ήταν στην Ομηρική εποχή το Δουλίχιο με τη Σάμη. Το άλλο δίδυμο νησιών είναι οι Παξοί και οι Αντίπαξοι, που όμως δεν έχουν καμία γεωγραφική σύνδεση με τη Ζκαύνθο.
2. Η Ομηρική Ιθάκη ήταν απόμακρη απ’ τα άλλα, «πανυπερτάτη», και δεν ήταν δίδυμη με κανένα άλλο νησί! Το σημερινό Θιάκι αποτελεί αιώνιο φυσικό δίδυμο με την Κεφαλονιά!
3. Η Ιθάκη ήταν κοντά στην Ήπειρο και μάλιστα ήταν στο διάμεσο μεταξύ Θεσπρωτίας και Δουλίχιου, ενώ τα άλλα τρία ήταν κοντά στην Ηλεία, «Ήλιδος άντα», όπως αναφέρει ο Όμηρος στην Ιλιάδα, αλλά και με έμφαση στην Οδύσσεια.
4. Η Ομ. Ιθάκη είχε Ναό του Απόλλωνα του 12ου π.Χ. αιώνα, και μοναδικός τέτοιος Ναός υπάρχει μόνο στη Λευκάδα, απ’ όπου έπεσε η Σαπφώ! Στο Θιάκι υπάρχουν αναφορές για τρεις αρχαίους Ναούς α) της Αρτέμιδας στον Αετό (Bendon), β) της Ήρας λατρευτικό άντρο κι όχι Ναός στο σπήλαιο Λοΐζου και γ) της Αθηνάς μάλλον στην περιοχή Καθαρών, όπου και η ονομασία από την Αθηνά Παρθένο.
5. Η Ομηρική Ιθάκη είχε πολλές βροχές και πάμπολλα νερά από αστείρευτες πηγές. Υπήρχαν εκεί, – «αἰεὶ δ᾿ ὄμβρος … αρδμοί επηετανοί» (Οδ. ν, 245- 247) –, δηλαδή ρυάκια διαρκούς ροής, και άφθονες πηγές, βασικότατο χαρακτηριστικό της ΒΔ Ελλάδας και νησιών με πολλά βουνά και ψηλές κορυφές! «Τι και οι βροχές και η δρόσο αδιάκοπα το χώμα της νοτίζουν … και πηγές αστέρευτες ποτίζουν τα κοπάδια» (μετ. Κ.Κ). Αν αντιλήφθηκα σωστά, βρήκαν στο Παλάτι και μία στέρνα. Οι στέρνες είναι χαρακτηριστικό νησιών που στερούνται και βροχών και πηγών. Συνεπώς αυτό μας οδηγεί στο δεδομένο ότι το νησί στο οποίο υπήρχαν στέρνες, δεν μπορεί να έχει απολύτως καμία σχέση με την Ιθάκη του Οδυσσέα! Το κύριο χαρακτηριστικό του σημερινού Θιάκι είναι η μεγάλη έλλειψη νερών ύδρευσης και άρδευσης! Ένας από τους βασικούς λόγους που ο Νταίρπφελντ το ταύτισε με την Ομηρική Σάμη! Το νησί με τα περισσότερα νερά είναι κυρίως η Λευκάδα, η οποία διαθέτει, ως γνωστό, και εκπληκτικούς καταρράχτες (απ΄τα ελάχιστα νησιά στον κόσμο), αντίθετα με το Θιάκι, που και πολλά χρόνια έμεινε χωρίς κατοίκους από προβλήματα έλλειψης νερού ανά τους αιώνες, αλλά και τα τελευταία 100 χρόνια, όπως αποδεικνύεται από τα στοιχεία του Υπ. Γεωργίας και τα ετήσια αιτήματα προς τη Νομαρχία και την Περιφέρεια, αυτό αποδεικνύουν!!!
6. Το Παλάτι του Οδυσσέα ήταν δίπλα στη θάλασσα, κι όχι στο μεγάλο υψόμετρο της Εξωγής. Απομακρύνθηκε ο Τηλέμαχος λίγο και πήγε στη θάλασσα για να πλύνει τα χέρια του (Οδ. β, 260). Εκεί όμως που ξεκάθαρα φαίνεται η πολύ κοντινή απόσταση του Παλατιού απ’ τη θάλασσα είναι κατά την προετοιμασία του πλοίου (με τη βοήθεια της Θεάς Αθηνάς) για το ταξίδι προς την Πύλο. Πηγαινοέρχονταν και η Αθηνά – Μέντορας και ο ίδιος ο Τηλέμαχος και οι άνθρωποι που επέλεξε για ναύτες από το ημέτερο λιμάνι προς το Παλάτι και τ’ ανάπαλι, σε πολύ μικρό χρόνο, που δεν αποδεικνύει με κανένα τρόπο την απόσταση των 2.500 χλμ. απ’ το λιμάνι Πόλη μέχρι τη Σχολή Ομήρου, που διατείνονται οι δύο Αρχαιολόγοι ότι το εντόπισαν. Δεν πρέπει επίσης να μας διαφεύγει το γεγονός ότι οι ίδιοι οι Ιθακιστές μας επιβάλλουν να δεχτούμε ότι από το Παλάτι είχαν καλό οπτικό πεδίο προς τρεις θάλασσες (δεν το έχω εντοπίσει στο Ομηρικό κείμενο) και με το δεδομένο της τοποθέτησης σε υψόμετρο 180 μ. γιατί δεν μπορούν να μας εξηγήσουν πως ο Τηλέμαχος δεν αντιλήφθηκε τον Μέντη να αράζει στο λιμάνι του Ρείθρου και τον ανάγκασε να κάνει το 4 φορές επαναλαμβανόμενο στο Έπος ερώτημα: Δεν πιστεύω να ήρθες με τα πόδια;
7. Στην ηπειρωτική ακτή (Ακαρνανία) ο Φιλοίτιος έβοσκε τα περισσότερα ζώα του Οδυσσέα και τα 3 χρόνια που έμεναν οι μνηστήρες στο Παλάτι της Ιθάκης, καθημερινά ο Φιλοίτιος μετέφερε τόσα ζώα από την απέναντι ακτή με πορθμείο, ώστε να φάνε 160 και πλέον άνθρωποι που ζούσαν στο Παλάτι! (Οδ. υ 185-188). Στο σημερινό Θιάκι είναι αδύνατο ακόμη και με πλοίο να περάσεις τις περισσότερες μέρες του χειμώνα από την απέναντι ακτή που απέχει 35 χλμ. Πάντως και τις απάνεμες μέρες είναι αδύνατο να περάσεις απέναντι με πορθμείο! Κι αυτό περισσότερο απ’ όλους το γνώριζε ο Όμηρος, ο οποίος δεν επέλεξε πλοίο με ναύτες, αλλά πορθμείο με πορθμείς!!! Είναι τυχαία η επιλογή αυτή; Ακόμη κι αν δεχτούμε την αντιεπιστημονική άποψη ότι η Λευκάδα ήταν χερσόνησος της Ακαρνανίας και κατ’ αυτούς ήταν η «ακτή ηπείροιος», η απόσταση πλεύσης από Αφάλες μέχρι Σκύδι είναι 8,5 μίλια, από τα οποία τα 4,5 είναι αδύνατο να τα περάσεις περισσότερες από 150 μέρες το χρόνο, όχι με πορθμείο, ούτε και με μικρό ψαροκάικο. Αδύνατο βέβαια να περνάς αυτή την απόσταση καθημερινά επί 1095 μέρες και με κάθε καιρό, ιδιαίτερα με πορθμείο! (Σημειωτέο ότι το λιμεναρχείο εκδίδει πολλά απαγορευτικά το χειμώνα και σε μικρά επιβατηγά πλοία και στα φέρυ μπόουτ).
8. Θα πρέπει, επίσης, να γνωρίζουν όσοι μελετούν τα Ομηρικά Έπη, πως τότε βασιλιάς γίνονταν ο μεγαλύτερος γαιοκτήμονας. Αυτό δείχνει πως υπήρχαν κι άλλοι πολλοί γαιοκτήμονες με μικρότερη ή και ίση περιουσία και ισχύ! Είχαν κι αυτοί πολύ καλά και πλούσια σπίτια, ίδια με Παλάτια! Άλλωστε απ’ αυτά τα σπίτια ήταν όλοι οι μνηστήρες! Είναι αδύνατο, λοιπόν, όταν ανασκάψεις σ’ όλα αυτά τα νησιά να μην βρεις τέτοια σπίτια σαν Παλάτια! Επειδή βέβαια είναι το μοναδικό Παλάτι που δεν έχει ακόμα ανευρεθεί, χρειάζεται από αρχαιολογικής πλευράς πολύ σοβαρότητα, πολύς αυτοσεβασμός και κυρίως υπέρτατος σεβασμός στον Ποιητή!
9. Μεταξύ της Ιθάκης του Οδυσσέα και της Πύλου, υπήρχε νησί με δίδυμα λιμάνια, με ανεμοδαρμένα ύψη, με τον οικισμό Αλαλκομενές πάνω του και το οποίο έλεγχε απόλυτα οποιαδήποτε κίνηση πλοίου έρχονταν από την Πύλο και στο οποίο οι μνηστήρες έστησαν καρτέρι δολοφονικό στον Τηλέμαχο. Τέτοιο νησί δεν υπάρχει μεταξύ Ιθάκης και Πύλου, ούτε μεταξύ Κεφαλονιάς και Πύλου, παρά μόνο το Αρκούδι μεταξύ Λευκάδος και Πύλου, που ταιριάζει απόλυτα στην περιγραφή του Όμηρου! Η περιγραφή του νησιού αυτού είναι ακριβές αντίγραφο του νησιού που περιγράφει ο Όμηρος. Όσο για τη βραχονησίδα Δασκαλιό, όχι μόνο δεν έχει απολύτως καμία σχέση με την περιγραφή, το μέγεθος και τη θέση, όχι μόνο δεν έχει δυνατότητα οικισμού, αλλά και το σημαντικότερο δεν εξυπηρετεί καθόλου το σκοπό για το οποίο υποτίθεται ότι το επέλεξαν οι μνηστήρες, γιατί ο Τηλέμαχος έρχονταν από την Πύλο κι όχι από την Κέρκυρα ή τη Θεσπρωτία!
10. Το λιμάνι του Φόρκυνα, που οι Φαίακες άφησαν κοιμισμένο τον Οδυσσέα, ο Όμηρος το περιγράφει με έναν εκπληκτικό και μοναδικό τρόπο: Δύο βράχοι κλείνουν τα κύματα έξω απ΄ το λιμάνι και τα καλοκούβερτα καράβια μόλις μπουν μέσα δεν χρειάζεται να δέσουν, γιατί προφανώς δεν υπάρχει απολύτως κανένας κυματισμός και επί πλέον δεν το πιάνει απολύτως κανένας αέρας για να δημιουργήσει έστω και ανεπαίσθητο κυματισμό. Οι δύο κόλποι του Βαθιού και της Δεξά στο Θιάκι είναι δεκτικοί όλων των ανέμων, που προέρχονται απ’ το Βοριά (Μαϊστρο, Τραμουντάνα και Γραίγο). Πολλές φορές έχουν ρίξει έξω καΐκια και βάρκες με την ορμή που έρχονται από το απέναντι βουνό της Ανωγής, που περιέργως το ονόμασαν … Νήριτον!!! Αν δε τα μποφώρ είναι μεγάλα, δύσκολα μπορείς να βγεις απ’ το λιμάνι, αν δεν κοπάσει η δύναμη του αέρα! Το μοναδικό λιμάνι 100% ασφαλές στη Δυτική Ελλάδα, είναι ένα, το λιμάνι στα Σύβωτα (συς + βρώσις = χοιροτροφή) της Λευκάδας! Επισκεφθείτε το οποιαδήποτε εποχή του χρόνου θέλετε! Σπάνια θα διαπιστώσετε να ρυτιδώνει έστω κι ελάχιστα η επιφάνεια της θάλασσας εκεί μέσα, που αν δεν ξέρεις την έξοδό της νομίζεις ότι είσαι μέσα σε λίμνη! Τότε θα αναφωνήσετε ότι ο Όμηρος όχι μόνο δεν ήταν τυφλός, αλλά και κυρίως ότι με βεβαιότητα διαπιστώνεται ότι περπάτησε τις περιοχές που περιέγραφε!!!
11. Επειδή πολλά λέγονται για αρκετά ευρήματα στο σημερινό Θιάκι, που αναφέρονται στον Οδυσσέα, κανείς δεν τα αμφισβητεί, όπως και κανείς δεν αμφισβητεί ότι η Ιθάκη, σύμφωνα με τον Όμηρο είναι η σημερινή Λευκάδα και συνεπώς οι Ιθακήσιοι είναι ένας λαός που κατοικούσε στην Ομηρική Ιθάκη – Λευκάδα και μετά την Κάθοδο των Δωριέων μετακόμισαν στην Ομηρική Σάμη – σημερινό Θιάκι, παίρνοντας κυρίως μαζί τους και την ιστορία τους και τις παραδόσεις τους και τα ήθη και έθιμά τους! Είναι ένα δεδομένο από αρχαιοτάτων χρόνων στον Ελλαδικό χώρο! Άλλωστε το ίδιο ακριβώς δεν έγινε με τις Αλαλκομενές, που αρχικά ήταν στο νησί Αστερίς – Αρκούδι και σήμερα ανακαλύφθηκε στον Πισαετό, το ίδιο δεν έγινε και με τους κάτοικους της Ομηρικής Σάμης – σημερινό Θιάκι, μετά την επέλαση και μεταστέγαση των Ιθακήσιων στην πατρίδα τους, οι οποίοι αναγκάστηκαν να μετακομίσουν στο γειτονικό και τεράστιο νησί Δουλίχιο, όπου δημιούργησαν την πόλη Σάμη;
12. Όσον αφορά την επικοινωνιακή μεθόδευση, διαπιστώνει και ο απλός και αδαής Έλληνας, ότι έχει τα χαρακτηριστικά ενός παιδαριώδους ερασιτεχνισμού και μάλιστα εντελώς αδικαιολόγητου από πλευράς δύο Πανεπιστημιακών Καθηγητών, οι οποίοι τυχαίνει να είναι ζευγάρι στη ζωή τους, και οι οποίοι δεν δικαιούνται να έχουν υποκειμενικές θέσεις σε ανασκαφές που χρηματοδοτούνται από τον Ελληνικό Λαό: Στοιχείο 1ο. Μετά από 16 χρόνια ανασκαφών τώρα πιστοποίησαν ότι ήταν το Παλάτι του Οδυσσέα; Τόσα χρόνια «κουκιά έσπερναν» κατά τη λαϊκή έκφραση; Το ανακάλυψαν, το ανέδειξαν σιγά – σιγά, το μελέτησαν, το μέτρησαν, το αντιπαρέβαλλαν με τις περιγραφές του Όμηρου, το φωτογράφησαν, έπαιρναν πακτωλό χρημάτων (για τα δεδομένα του Υπ. Πολιτισμού ήταν όχι μόνο ικανοποιητικά, αλλά ιδιαιτέρως υπερβολικά, όταν οι υπάλληλοι αυτού του Υπουργείου παρέμεναν για μεγάλα διαστήματα απλήρωτοι κλπ. κλπ.), και το περασμένο καλοκαίρι, εν αιθρία, μόλις εμφανίστηκε το μέγεθος της οικονομικής κρίσης, εν χορδαίς και οργάνοις, ανακοινώνεται ότι βρέθηκε το Παλάτι του Οδυσσέα!!! Στοιχείο 2ο. Μάλιστα για να μας πείσουν όλους και κυρίως τους χορηγούς, βρήκαν και μια τυκτή κρήνη «χτισμένη με τον εκφορικό τρόπο, όπως στην Τίρυνθα και στις Μυκήνες …», την οποία χρονολόγησε ένας ειδικός υδραυλικός με περγαμηνές στις Μυκηναϊκές κρήνες, λες και δεν υπάρχουν ειδικές μέθοδοι ακριβέστατης χρονολόγησης, που χρησιμοποιούν παγκόσμια οι Αρχαιολόγοι! Στοιχείο 3ο. Ο τρόπος και η μεθόδευση της ενημέρωσης του Κράτους – υπεύθυνου του Πολιτισμού και του Κράτους – χρηματοδότη των ανασκαφών, είχε στοιχεία και έλλειψης νομιμότητας και έλλειψης στοιχειώδους επιστημονικής δεοντολογίας και έλλειψης στοιχειώδους σεβασμού προς τον χορηγό της όλης προσπάθειας! Σ’ αυτή τη χώρα δυστυχώς εξακοντίζουμε εύκολα πολλές «πομφόλυγες»!
Νώντας Γαζής
Γεωπόνος – Συγγραφέας – Ερευνητής
Λάθος !!! Οι πρόσφατες έρευνες του Γάλλου Εθνολόγου Jean Cuisenier πιστοποιούν ο η Ιθάκη του Όμηρου με τη σημερινή είναι το ίδιο νησί –Παρακαλώ όταν μιλάτε να το κάνετε με έγκυρες αποδείξεις αποδεκτές με την επιστημονική κοινότατα
http://jean.cuisenier.online.fr/odysseus/index.html
http://fr.wikipedia.org/wiki/Ithaque
Κυρία μου, θα μου επιτρέψετε να σας παρακαλέσω με πολύ σεβασμό, να είστε πιο ευγενής! Αν έχω λάθος ή λάθη παρακαλώ πληκτρολογήστε και υποδείξετέ μου τα σημεία ακριβώς που έχω το ή τα λάθη! Αυτή η επιθετική σας ορμή παρακαλώ δεν έχει θέση σε καμία επιστημονική έρευνα ή τοποθέτηση. Ο τρόπος αυτός είναι πεζοδρομιακός!
Στο προκείμενο: Επειδή έχω μελετήσει τον εν λόγω κύριο, θα σας παραπέμψω να μελετήσετε το σημείο που αναφέρεται στο νησί Αστερίς και αν σας πείθει πραγματικά τότε κάποιοι δάσκαλοι και παιδαγωγοί δεν έκαναν σωστά τη δουλειά τους. Το πλέον απλό θα σας θέσω: ο Τηλέμαχος από που έρχονταν από την Πύλο ή από την Θεσπρωτία. Οι μνηστήρες φύλαξαν καρτέρι σ’ ένα νησί «πριν πατρίδα γαίαν ικέσθαι», δηλ. του φύλαξαν καρτέρι πριν φθάσει στο νησί του. Το Δασκαλιό δεν έχει απολύτως καμία σχέση με την Αστερίδα, ούτε ως προς το μέγεθος, ούτε ως προς τη θέση, ούτε ως προς τη μορφή και κυρίως ούτε ως προς το σκοπό τον οποίο επιζητούσαν οι μνηστήρες. Παρακαλώ πάντως, μιας και είστε τόσο βέβαιη ότι έχω ΛΑΘΟΣ και μάλιστα με τρία θαυμαστικά, να μου υποδείξετε βάσει του Ομηρικού κειμένου τα σημεία όπου δεν ακολουθώ τον Δημιουργό! Αυτή είναι η ποιοτική μας διαφορά! Εγώ δεν σας υβρίζω, αντίθετα σας ζητώ αποδείξεις με βάσει το Ομηρικό κείμενο. Θα μου επιτρέψετε να σας κάνω μία καλοπροαίρετη παρατήρηση: Αν εσείς είχατε αναλώσει περίπου 40 χρόνια στην έρευνα της Ομηρικής Ιθάκης θα δεχόσασταν ευμενώς αυτήν τη συμπεριφορά από τον οιονδήποτε; Έχετε την άποψη ότι θα δεχόμουν να εκτεθώ αν δεν είχα στοιχειοθετημένες απόψεις βάσει του ομηρικού κειμένου; Με δύο πτυχία και ένα μεταπτυχιακό δεν γνωρίζω τι σημαίνει έρευνα και συμπεράσματα στοιχειοθετημένα; Πιστεύω στις έρευνές μου και γι’ αυτό έχω το θάρος και τις κοινοποιώ και περιμένω αντιπαράθεση με επιχειρήματα, όχι με κραυγές! Μόνο έτσι υπάρχει διάλογος! Περιμένω τις θέσεις σας και τα σημεία όπου έχω λάθος και δεν ακολούθησα το Ομηρικό κείμενο! Σας ευχαριστώ προκαταβολικά!
ΓΙΑΤΙ Η ΚΕΦΑΛΟΝΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΘΙΑΚΙ, ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΟΜΗΡΟ,
ΔΕΝ ΔΙΚΑΙΟΥΝΤΑΙ ΝΑ ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΝ ΤΟ ΡΟΛΟ
ΤΗΣ ΟΜΗΡΙΚΗΣ ΙΘΑΚΗΣ!
Ο Όμηρος μας διδάσκει, πως υπάρχουν τέσσερα κύρια νησιά στο Βασίλειο του Οδυσσέα και ένα τμήμα της ηπειρωτικής χώρας (Νήρικος), που είχε καταλάβει ο Λαέρτης, όταν βασίλευε στην Ιθάκη, τα οποία κατοικούνταν από το Λαό των Κεφαλλήνων! Το τμήμα της ηπειρωτικής χώρας (ακτή ηπείροιο), όπου βρίσκονταν η καλοχτισμένη πόλη – κάστρο Νήρικος, είναι απολύτως εξακριβωμένο και επιβεβαιωμένο από τις πινακίδες με Γραμμική Β, που βρέθηκαν στο Ανάκτορο της Πύλου, ότι δεν είναι άλλο παρά το ΒΔ τμήμα της Ακαρνανίας!
Τα τέσσαρα αυτά νησιά, τα τοποθετεί ο Ποιητής με σαφήνεια (σε πάμπολλα χωρία), ως εξής:
1. Δυτικότερα και πιο απόμακρα από τα άλλα τρία, τοποθετεί την ξέφαντη κι από μακριά ορατή «ευδείελον» ΙΘΑΚΗ, λόγω του μεγαλοπρεπούς βουνού της Νήριτου. (Βλ. ΣΗΜ. 1η, 2η & 3η)
2. Ανατολικά προς Νοτιοανατολικά, τη Ζάκυνθο, το τελευταίο από τα τέσσαρα, και
3. Στο ενδιάμεσο Ιθάκης και Ζακύνθου τοποθετεί ένα φυσικό ζεύγος νησιών, τα οποία ονομάζει Δουλίχιο και Σάμη.
Αυτή η τοποθέτηση δεν είναι τυχαία. Είναι η φωτογραφική ή χαρτογραφική αποτύπωση των τεσσάρων νησιών του Βασιλείου του Οδυσσέα και μάλιστα με απόλυτη ακρίβεια. Οι περιγραφές του κορυφαίου Επικού Ποιητή είναι ακριβέστατες, γι’ αυτό και ο Στράβων τον χαρακτήρισε «αρχηγέτην είναι της γεωγραφικής εμπειρίας Όμηρον». Δεν υπάρχει, βεβαίως, απολύτως καμία αμφισβήτηση αυτής της τοποθέτησης των τεσσάρων νησιών, διότι η περιγραφή αυτή δεν είναι η μία και μοναδική σε ένα κάποιο χωρίο της Οδύσσειας. Στο πρώτο και βασικό χωρίο μας πληροφορεί:
ναιετάω δ’ Ιθάκην ευδείελον: εν δ’ όρος αυτή
Νήριτον εινοσίφυλλον, αριπρεπές: αμφί δε νήσοι
πολλαί ναιετάουσι μάλα σχεδόν αλλήλησι,
Δουλίχιόν τε Σάμη τε και υλήεσσα Ζάκυνθος.
αυτή δε χθαμαλή πανυπερτάτη ειν αλί κείται
προς ζόφον, αι δέ τ’ άνευθε προς ηώ τ’ ηέλιόν τε.
αὐτὴ δὲ χθαμαλὴ πανυπερτάτη εἰν ἁλὶ κεῖται
πρὸς ζόφον, αἱ δέ τ᾽ ἄνευθε πρὸς ἠῶ τ᾽ ἠέλιόν τε, (Οδ. ι, 21-26)
Κατοικώ στην Ιθάκη την ξέφαντη· σ’ αυτήν υψώνεται ένα βουνό
το Νήριτο, δασωμένο και μεγαλοπρεπές· στις δυό πλευρές της
βρίσκονται πολλά νησιά πολύ κοντά το ένα με τ’ άλλο,
το Δουλίχιο και η Σάμη δίπλα – δίπλα και η δασωμένη Ζάκυνθος.
Η Ιθάκη βρίσκεται χαμηλά στην απέραντη θάλασσα και πιο απόμακρη απ’ όλα
προς τη δύση, ενώ τα άλλα μακριά στη θάλασσα προς το χάραμα και τον ήλιο (Ε.Γ.)
Με την ίδια ακριβώς γεωγραφική τοποθέτηση αναφέρονται τα τέσσαρα νησιά και στα επόμενα χωρία (Οδ. α, 246), (Οδ. π, 123), (Οδ. τ, 131)!
ὅσσοι γὰρ νήσοισιν ἐπικρατέουσιν ἄριστοι,
Δουλιχίῳ τε Σάμῃ τε καὶ ὑλήεντι Ζακύνθῳ,
ἠδ᾽ ὅσσοι κραναὴν Ἰθάκην κάτα κοιρανέουσι, (Οδ. α, 246) και (Οδ. π, 123)
ὅσσοι γὰρ νήσοισιν ἐπικρατέουσιν ἄριστοι,
Δουλιχίῳ τε Σάμῃ τε καὶ ὑλήεντι Ζακύνθῳ,
οἵ τ᾽ αὐτὴν Ἰθάκην εὐδείελον ἀμφινέμονται, (Οδ. τ, 131)
Με φωτοαντιγραφική ακρίβεια έρχεται και ο Ύμνος στον Απόλλωνα να επιβεβαιώσει την γεωγραφική τοποθέτηση των τεσσάρων νησιών.
ΥΜΝΟΣ ΕΙΣ ΑΠΟΛΛΩΝΑ
καί σφιν ὑπὲκ νεφέων Ἰθάκης τ’ ὄρος αἰπὺ πέφαντο,
Δουλίχιόν τε Σάμη τε καὶ ὑλήεσσα Ζάκυνθος.
και μεταξύ αυτών κάτω απ’ τα σύννεφα φανερώνεται το πανύψηλο βουνό της Ιθάκης,
και πιο εδώ το Δουλίχιο και η Σάμη και η δασωμένη Ζάκυνθος (Ε.Γ.)
Βεβαίως και ο Οβίδιος στις Μεταμορφώσεις του (ΧΙΙΙ 711-712) επιβεβαιώνει του λόγου το αληθές, όταν γράφει:
Now they were carried past Dulichium’s anchorage; past Same,
and the houses of Neritos; and Ithaca, cunning Ulysses’s kingdom.
Τώρα περάσαμε από το αγκυροβόλιο του Δουλίχιου, περάσαμε τη Σάμη
Και τα σπίτια του Νήριτου, και την Ιθάκη το βασίλειο του μισητού Οδυσσέα. (Ε.Γ.)
Εκείνος όμως, που πανηγυρικά επιβεβαιώνει τη γεωγραφική τοποθέτηση των τεσσάρων νησιών, όπως την περιγράφει ο Όμηρος, είναι ο Βιργίλιος στην Αινειάδα του (AENEID, III, 270-275):
iam medio apparet fluctu nemorosa Zacynthos
Dulichiumque Sameque et Neritos ardua saxis.
effugimus scopulos Ithacae, Laertia regna,
et terram altricem saevi exsecramur Ulixi.
mox et Leucatae nimbosa cacuminal montis
et formidatus nautis aperitur Apollo.
Τώρα φανερώνεται πάνω απ’ τ’ αφρισμένα κύματα η δασωμένη Ζάκυνθος
και το Δουλίχιο και η Σάμη και τα απότομα γκρέμια του Νήριτου
Ξεπερνάμε γρήγορα τις βραχοκορφές της Ιθάκης, του Λαέρτη το βασίλειο,
και στο πέρασμά μας αναθεματίζουμε τη χώρα που γέννησε τον Οδυσσέα.
Σύντομα και του Λευκάτα εμφανίζεται η συννεφοσκεπασμένη λοφοσειρά
και ο Ναός του Απόλλωνα, τον οποίο οι ναυτικοί φοβούνται. (Ε.Γ.)
Προφανώς οι παραπάνω γεωγραφικές περιγραφές μας βεβαιώνουν ότι μεταξύ της Ομηρικής Ιθάκης και της Ζακύνθου, είναι τοποθετημένα τα δύο δίδυμα νησιά Δουλίχιο και Σάμη.
Πέρα όμως απ’ αυτή τη γεωγραφική τοποθέτηση, που υπάρχει στα παραπάνω χωρία, υπάρχει σε αυτά και η γραμματολογική και συντακτική σύνδεση μεταξύ των νησιών. Όπως θα διαπιστώσει ο καθένας από την ανάγνωση των παραπάνω χωρίων, στις λέξεις Δουλίχιο και Σάμη, τόσο στις τέσσερεις επαναλήψεις της Οδύσσειας όσο και στον Ύμνο στον Απόλλωνα, καθώς και στις Μεταμορφώσεις του Οβίδιου αλλά και στην Αινειάδα του Βιργίλιου, η σχέση των δύο μεσαίων νησιών ταυτοποιείται αποκλειστικά με τον δύο φορές επαναλαμβανόμενο συμπλεκτικό σύνδεσμο …τε …τε … (Λατ. –que …–que). Αυτό φανερώνει μονοσήμαντα ότι τα δύο στοιχεία, που συνδέει ο σύνδεσμος αυτός, βρίσκονται σε πολύ – πολύ κοντινή σχέση ή απόσταση ή θέση μεταξύ τους και αποτελούν, κατά συνέπεια, ένα φυσικό ζευγάρι! [Δουλίχιόν τε Σάμη τε – Dulichiumque Sameque]. Και η γραμματολογική και η συντακτική τοποθέτηση στα παραπάνω κείμενα (και στις 7 επαναλήψεις), επιβεβαιώνει την απόλυτη εγγύτητα των δύο αυτών νησιών. Το Δουλίχιο και η Σάμη αποτελούν ένα αιώνιο φυσικό ζευγάρι μέσα στο Ιόνιο πέλαγος. Η θέση αυτή είναι και θέση των μεγαλύτερων Ομηρικών Λεξικών στον Κόσμο! A nearer connexion is marked by τε…τε… = μία πολύ κοντινή σχέση προσδιορίζεται από τα …τε…τε…, μας επισημαίνει στο «A Greek-English Lexicon, based on The German Work of Francis Passow, by Henry George Liddell and Robert Scott».Και βέβαια ο ίδιος ο Όμηρος επισφραγίζει αυτή την άποψη με τη φράση της Ιλιάδας, «οι δ’ Άργος τ’ είχον Τίρυνθά τε τειχιόεσσαν» (Ιλ. Β, 559). Υπήρχαν κοντινότερες πόλεις στην αρχαιότητα από το Άργος και την Τίρυνθα, τις οποίες συνδέει ακριβώς με … τε … τε …;
Το Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, που εδρεύει στη Θεσσαλονίκη, στην Πύλη για την Ελληνική Γλώσσα και στη μελέτη του για την Αρχαία Ελληνική Γλώσσα και Γραμματεία και στο Κεφάλαιο Αρχές της Αρχαιοελληνικής Γλώσσας, στο λήμμα «Σύνδεσμοι», γράφει για το τε: «Είναι ένα εγκλητικό μόριο (πβ. λατινικό que), που σημαίνει ό,τι και το και. Η συχνότητα της χρήσης του δεν είναι μόνο συνάρτηση της εποχής (είναι αρχαϊκό στοιχείο και με το πέρασμα του χρόνου περιορίζεται) αλλά και του κειμενικού είδους. Το βρίσκουμε πολύ συχνά στον Όμηρο και λιγότερο στους κλασικούς. Ο Πλάτων το χρησιμοποιεί πολύ ως σημείο ποιητικού ύφους και αρχαϊκότητας. Στον Ηρόδοτο είναι συχνότερο απ’ ό,τι στον Θουκυδίδη και στον Ξενοφώντα είναι σπάνιο, ενώ λείπει εντελώς από τους ρήτορες και τις επιγραφές, των οποίων η γλώσσα είναι πιο κοντά στην καθομιλουμένη. Στην τυπική του εκδοχή είναι διπλασιασμένο, ώστε να συνδέσει δύο στοιχεία τα οποία ζεύγνυνται με φυσικό τρόπο». Και βέβαια όταν τα δύο στοιχεία είναι νησιά, αυτή η ζεύξη σημαίνει ότι αποτελούν ένα αιώνιο φυσικό ζευγάρι, τίποτε λιγότερο και τίποτε περισσότερο!
Βεβαίως ο Όμηρος στο πρώτο χωρίο, που αναφέραμε (Οδ. ι, 21-26), μας δίδαξε με σαφήνεια, πως τα άλλα νησιά, πλην της Ιθάκης, βρίσκονταν πολύ κοντά μεταξύ τους, με τη φράση «μάλα σχεδόν αλλήλησι» και ίσως δεν χρειαζόταν όλη αυτή η λεπτομερέστερη έρευνα, η οποία όμως επιβεβαιώνει απόλυτα και επισφραγίζει την άποψη ότι ο Όμηρος και τοποθετεί δίπλα – δίπλα τα δύο αυτά νησιά και επί πλέον ότι γνωρίζει πολύ καλά τις τοποθεσίες που περιγράφει!
Σύμφωνα, λοιπόν, με τον Ποιητή πρέπει να ψάξουμε στο Ιόνιο Πέλαγος για ένα φυσικό και αιώνιο ζευγάρι νησιών με τα παραπάνω χαρακτηριστικά. Φυσικά ζευγάρια νησιών στο Ιόνιο υπάρχουν δύο, οι Παξοί και οι Αντίπαξοι και η Κεφαλονιά με το Θιάκι. [Το δεύτερο ζευγάρι παλιότερα και για πολλούς αιώνες ονομάζονταν Μεγάλη και Μικρή Κεφαλονιά ή Κεφαλονιά και Αντικεφαλονιά (J. Partsch, Kephallenia σ. 46)]. Το πρώτο ζευγάρι Παξοί και Αντίπαξοι δεν μπορεί να ερευνηθεί, να συγκριθεί και να ταυτιστεί με νησιά που βρίσκονται αμέσως μετά τη Ζάκυνθο, γιατί δεν έχει καμία γειτονική ούτε και οπτική καν σχέση με τη Ζάκυνθο και την Ηλεία. Αναμφισβήτητα το μόνο σημερινό ζευγάρι, που σύμφωνα με τις περιγραφές του Όμηρου μπορεί να ταυτιστεί με το φυσικό ζευγάρι Δουλίχιο και Σάμη, είναι αποκλειστικά και μόνο η Κεφαλονιά με το Θιάκι! Δεν μπορεί να υπάρξει η παραμικρή αμφισβήτηση σ’ αυτήν την τοποθέτηση, μιας και μελετάμε τον Όμηρο κι όχι τον Στράβωνα ή τον Απολλόδωρο ή τον Εκαταίο ή τον οποιονδήποτε κορυφαίο Ομηριστή!
[ΣΗΜ. 1η. Ακόμη όμως κι αν δεχθούμε τη λέξη «ευδείελον» ως καλόδυση, η Ιθάκη ήταν καθαρά η δυτικότερη όλων των νησιών του βασιλείου του Οδυσσέα, μιας και ο Λίβιος μας βεβαιώνει ότι «η Λευκαδία παλιότερα ήταν χερσόνησος, το δυτικό τμήμα της οποίας ήταν ενωμένο με την Ακαρνανία». Το δεδομένο αυτό με απλά λόγια σημαίνει ότι οι Αρχαίοι, εσφαλμένα μεν, αλλά αποδεδειγμένα, είχαν λάθος προσανατολισμό. Θεωρούσαν την κατεύθυνση Κόρινθος – Κορινθιακός Κόλπος – Εκβολές Αχελώου – Ακαρνανία – στόμιο Αμβρακικού – Θεσπρωτία, ως μία ευθεία καθαρά από Ανατολή προς Δύση και παράλληλα μ’ αυτή τη γραμμή ήταν τοποθετημένα και τα Ιόνια νησιά. Υπήρχε ουσιαστικά μια λανθασμένη περιστροφή κατά περίπου 60ο προς τα δυτικά της σημερινής Β–ΒΔ κατεύθυνσης, η οποία εξισώνονταν με τη Δ τότε κατεύθυνση. Τον λανθασμένο αυτό προσανατολισμό διέγνωσε και ο J. Partsch στις μονογραφίες του για τα Ιόνια Νησιά.
ΣΗΜ. 2η. Eνταύθα παρεμβαίνει μια σπουδαία παρατήρησις ως προς τον προσανατολισμόν των Iονίων νήσων, την οποίαν οφείλομεν εις τον J. Partsch. Eις την Mονογραφίαν του περί Kερκύρας (1877, 73) και περί Kεφαλληνίας και Iθάκης απέδειξεν ο βαθύς ούτως γνώστης των Iονίων νήσων, ότι μαρτυρείται η τάσις των κατοίκων και επισκεπτών των νήσων τούτων να θεωρούν την νοτίαν ή νοτιοανατολικήν κατεύθυνσιν της ηπειρωτικής ακαρνανικής ακτής και των νήσων ως καθαρώς ανατολικήν. Συγκεκριμένως, απέδειξεν ότι όλοι οι αρχαίοι και μεσαιωνικοί συγγραφείς, ακόμη και γεωγράφοι, ως ο Στράβων, επίστευον ότι η γραμμή της ακτής από της Kερκύρας, μέσω του στομίου του Aμβρακικού Kόλπου μέχρι του Kορινθιακού είχε κατεύθυνσιν από Δυσμών προς Aνατολάς και την ιδίαν κατεύθυνσιν είχον και αι παρά την γραμμήν ταύτην νήσοι. (γράφει ο W. Dörpfeld).
ΣΗΜ.3η. Στους χάρτες όπως του Πτολεμαίου, του Ηρόδοτου και πολλών άλλων, καταδεικνύεται ότι από Κόρινθο μέχρι Κέρκυρα ήταν μία ευθεία από Ανατολή προς Δύση και της ηπειρωτικής ακτής της Ελλάδος και των πλησίον της Ιόνιων νησιών.]
ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΕ ΤΟ ΔΟΥΛΙΧΙΟ
Από τον Στράβωνα και μετά, δημιουργήθηκε μία στρέβλωση. Από ένα στίχο της Ιλιάδας (Ιλ. Β, 625), ο ιδρυτής της Γεωγραφικής επιστήμης, τοποθέτησε το Δουλίχιο στις Εχινάδες, επειδή πίστευε πως το 4ο νησί της περιοχής, η Λευκάδα, δεν ήταν νησί. Είχε λοιπόν, 4 Ομηρικά νησιά να τοποθετήσει σε 3 μόνο νησιά, κατά την δική του εκτίμηση, οπότε του έλειπε το 4ο το οποίο τοποθέτησε σ’ ένα μακρόστενο οφιοειδές νησάκι, το Δόλιχα, ακατοίκητο και σήμερα παραχωμένο απ’ τον Αχελώο!
Εδώ θα πρέπει να επισημάνουμε πως είναι αδόκιμο αλλά και άξιο απορίας, να χρησιμοποιεί η έρευνα για να ταυτοποιήσει τα νησιά του Οδυσσέα, ένα στίχο της Ιλιάδας σαν κυρίαρχο στοιχείο και να απορρίπτει δεκάδες και εκατοντάδες στίχους της Οδύσσειας! Η Ιλιάδα, ως γνωστόν, είναι το έπος, που εξιστορεί τις τελευταίες 51 μέρες από τη 10χρονη πολιορκία της Τροίας. Αντίθετα η Οδύσσεια είναι το κατ’ εξοχήν έπος του Βασιλείου του Οδυσσέα, που περιλαμβάνει και περιγράφει με λεπτομέρειες τα τέσσαρα νησιά του και παράλληλα και τις περιπέτειές του, με έμφαση τις τελευταίες 41 μέρες της επιστροφής! Παρ’ όλα αυτά, αν κανείς μελετήσει, με σεβασμό και προς τον Όμηρο και προς τον εαυτό του, το στίχο (Ιλ. Β, 625) «Οἵ δ’ ἐκ Δουλιχίοιο, Ἐχινάων θ’ ἱεράων νήσων», είναι πλέον ή βέβαιο, ότι θα διαπιστώσει πως δεν αποδεικνύεται ότι το Δουλίχιο ανήκει στις Εχινάδες. Όχι μόνο επειδή υπάρχει το κόμμα, αλλά επειδή δεν υπάρχει κάποιο στοιχείο, που να υποδηλώνει κάποια σύνδεση μεταξύ τους, όπως υπάρχει στον ίδιο στίχο μεταξύ των Εχινάδων και των ιερών νησιών (όπως ονομάζονταν οι Οξειές δίπλα από τις Εχινάδες). Σύμφωνα με τον τρόπο γραφής του Όμηρου, μόνο αν έγραφε «Οἳ δ᾽ ἐκ Δουλιχίοιό τε Ἐχινάων τε και ιεράων νήσων», θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι το Δουλίχιο βρίσκεται στο σύμπλεγμα των Εχινάδων!
Η απορία γι’ αυτήν την εντελώς αστήρικτη και άστοχη τοποθέτηση, μεγεθύνεται στο κατακόρυφο κυρίως για τους παρακάτω λόγους:
1) Είναι δυνατόν να συγκρίνονται δύο χωροθετήσεις του ίδιου νησιού στο χώρο του Ιόνιου πελάγους από δύο ξεχωριστά Έπη, που πιθανόν να είναι δημιουργήματα διαφορετικών Ποιητών, όπως ισχυρίζονται οι χωρίζοντες (αυτοί δηλ. που πιστεύουν ότι η Ιλιάδα και η Οδύσσεια είναι διαφορετικών Ποιητών), με διαφορετικό γνωστικό επίπεδο ο καθένας για την περιοχή;
2) Ακόμη κι αν είναι του ίδιου Ποιητή, όπως σχεδόν καταλήγουν σήμερα οι περισσότεροι επιστήμονες, είναι δυνατόν να μη λαβαίνει ο μελετητής υπόψη του τα 30-40 χρόνια, που χωρίζουν τα δύο Έπη, τα οποία χρονολογικά χαρακτηρίζονται, η μεν Ιλιάδα σαν το έπος της νεανικής ηλικίας του Ποιητή, η δε Οδύσσεια σαν το έπος της μεστής ηλικίας του; Μέσα σ’ αυτή τη μεγάλη χρονική απόσταση μεταξύ των δύο Επών, είναι αδιανόητο ο κάθε μελετητής να μη λαβαίνει υπόψη του την πιο φυσιολογική και ρεαλιστική παράμετρο, ότι ο Ποιητής είχε τη δυνατότητα να επισκεφθεί τα νησιά του βασιλείου του Οδυσσέα! Είναι επίσης και περίεργο και αδιανόητο ο μελετητής να μην λάβει υπόψη του, το επίσης απλό: ότι αυτός ο κορυφαίος Δημιουργός, όταν ξεκίνησε την Οδύσσεια, είναι «εκ των ων ουκ άνευ» να μην προσπάθησε με κάθε μέσο να πληροφορηθεί όλες τις λεπτομέρειες για τα νησιά αυτά. Είναι παγκόσμια αποδεκτό, πως η εποχή του είχε αναπτυγμένη σε μεγάλο βαθμό την ναυσιπλοΐα, γεγονός που είχε σαν αποτέλεσμα και την ανάπτυξη της Γεωγραφίας και Τοπογραφίας του τότε γνωστού κόσμου! Εδώ δε οι λεπτομέρειες για το βασίλειο του Οδυσσέα είναι απείρως τελειότερες από την περιγραφή του Κάιστρου ποταμού, που χύνεται στο Αιγαίο, στοιχείο με βάση το οποίο οι περισσότεροι τον θεωρούν γέννημα εκείνης της περιοχής! Ας ψάξει ο οποιοσδήποτε σ’ ολόκληρη την Αρχαιοελληνική γραμματολογία να βρει αν υπάρχει τελειότερη περιγραφή απ’ αυτήν του λιμανιού του Φόρκυνα, όπου άφησαν οι Φαίακες κοιμισμένο τον Οδυσσέα χωρίς να δέσουν το πλοίο τους. «Δύο βραχώδεις ακτές κλείνουν έξω τα κύματα και μέσα κανένας άνεμος και κανένα κύμα δεν μπαίνει, γι’ αυτό και τα καλοκούβερτα καράβια που μπαίνουν μέσα δεν χρειάζεται να δέσουν»! Ας ψάξει ο οποιοσδήποτε να βρει ακριβέστερη περιγραφή της Αστερίδας, του νησιού στα νότια της Ομηρικής Ιθάκης, που ελέγχει απόλυτα κάθε πλοίο που έρχεται από το νοτιά προς την Ομηρική Ιθάκη! Το νησί αυτό, κατά τον Όμηρο, δεν είναι μεγάλο, ούτε όμως και βραχονησίδα, μιας και υπήρχε ο οικισμός των Αλαλκομενών πάνω σ’ αυτό, ο οποίος μετά την Κάθοδο των Δωριέων μετεγκαταστάθηκε στο σημερινό Θιάκι, στην τοποθεσία Πισαετός (εκεί που ο Schliemann από λάθος, όπως αποδείχτηκε, τοποθέτησε την Ομηρική Ιθάκη!). Επίσης η Αστερίς διαθέτει δύο όμοια λιμάνια δίδυμα, όπου έκρυβαν το πλοίο τους οι άντρες της ενέδρας. Είχε ακόμη ανεμοδαρμένα ύψη, απ’ όπου τη μέρα φύλαγαν καραούλι, ενώ την νύχτα περιέπλεαν τον πορθμό μεταξύ Ιθάκης και Σάμης, για να μην τους ξεφύγει ο Τηλέμαχος από την ενέδρα που του είχαν στήσει στο γυρισμό του από την Πύλο! Το γεγονός ότι δεν πήραν δύο καράβια για τη δολοφονική τους ενέδρα, σημαίνει πως το νησί ΑΣΤΕΡΙΣ τους παρείχε τον απόλυτο έλεγχο της περιοχής και ήταν αδύνατο να τους ξεφύγει κάποιος, εκτός αν διέθετε Θεϊκή βοήθεια! Έχει κάποια έστω και ελάχιστη σχέση το νησί Αστερίς με τη βραχονησίδα Δασκαλιό; Υπάρχει σήμερα μελετητής, ερευνητής, περιηγητής, αρχαιολόγος, φιλόλογος, καπετάνιος, ψαράς ή και βαρκάρης, που να έχει έστω και την παραμικρή υποψία ότι το Δασκαλιό ελέγχει έστω και το 1% της πλεύσης από Πύλο προς το Θιάκι; Ούτε ως προς το μέγεθος, ούτε ως προς τη μορφή, ούτε ως προς τη θέση αλλά και κυρίως ούτε κι ως προς το σκοπό για τον οποίο το επέλεξαν δεν μπορεί να ταυτιστεί (έστω και στο ελάχιστο) η βραχονησίδα Δασκαλιό με την «ου μεγάλη» Αστερίδα! Αντίθετα το Αρκούδι εξυπηρετεί 100% τα παραπάνω χαρακτηριστικά της Αστερίδας, ως προς τη Λευκάδα! Αυτός λοιπόν ο Όμηρος της Οδύσσειας, που περιγράφει με απίστευτες λεπτομέρειες το λιμάνι του Φόρκυνα και το νησί Αστερίδα, είναι δυνατό να αποδεχόμαστε πως δεν γνώριζε επακριβώς τη θέση του Δουλίχιου, του μεγαλύτερου νησιού του Οδυσσέα, με αποτέλεσμα να προσπαθούν κάποιοι να μας επιβάλλουν ότι το τοποθετεί σε ένα ασήμαντο και ακατοίκητο νησί των Εχινάδων, ενώ ο ίδιος κατ’ επανάληψη το τοποθετεί πάρα πολύ κοντά στο δίδυμό της νησί, τη Σάμη;
3) Είναι επιστημονικά αποδεκτό να λαβαίνει κανείς υπόψη του ένα και μοναδικό στίχο από ένα άλλο Έπος, που αναφέρει αόριστα το Δουλίχιο και χωρίς γεωγραφικό στίγμα και να απορρίπτει τις τέσσαρες επαναλήψεις από το ίδιο το Έπος της Οδύσσειας, η οποία μάλιστα επιβεβαιώνεται με πιστότητα και ακρίβεια φωτογραφικού φακού και από τον Ύμνο στον Απόλλωνα και από τις Μεταμορφώσεις του Οβίδιου και από την Αινειάδα του Βιργίλιου; Υπάρχει έστω και ελάχιστη λογική σ’ αυτήν την επιλογή; Και μάλιστα όταν το μεγαλύτερο μέρος της Επιστημονικής κοινότητας θεωρεί ότι ο Κατάλογος των Πλοίων, κατά πάσα πιθανότητα, δεν είναι δημιούργημα του Όμηρου;
Οι τρεις παραπάνω φιλολογικές κυρίως αιτιάσεις, που δημιουργούν πράγματι τεράστιες απορίες κυρίως του ότ δεν τις έλαβαν υπόψη τους κορυφαίοι μελετητές και γεωγράφοι, μας ωθούν και στην έρευνα της περιγραφής των νησιών, που μας δίνει ο Όμηρος στο σωστό έπος της Οδύσσειας.
Με αυτό το δεδομένο οδηγούμαστε με ευχέρεια στα παρακάτω συμπεράσματα:
Α1) Το Δουλίχιο είναι αδιανόητο να τοποθετείται στο σύμπλεγμα των Εχινάδων, 20 μίλια μακρύτερα από το δίδυμό του νησί, τη Σάμη. Ο Όμηρος διακρίνεται για τις ακριβείς και λεπτομερείς γεωγραφικές του περιγραφές, κάτι που επιβεβαιώνεται από την παγκόσμια επιστημονική κοινότητα. Ειδικά το σημείο αυτό της περιγραφής, που καταγράφει τα δύο νησιά σαν ένα αιώνιο φυσικό ζευγάρι κοντινό και αδιάσπαστο, όπως περιγράψαμε και πιο πάνω, επιβεβαιώνεται απόλυτα και από τον Ύμνο στον Απόλλωνα και από τις Μεταμορφώσεις του Οβίδιου και από την Αινειάδα του Βιργίλιου!
Α2) Υπάρχουν βέβαια κι άλλοι πολλοί λόγοι, που αποτρέπουν ακόμη και τη σκέψη αυτής της τοποθέτησης του Δουλίχιου στο σύμπλεγμα των Εχινάδων. Αναφέρω ενδεικτικά έναν: Οι Εχινάδες, σύμφωνα με τον Όμηρο κατοικούνταν – όσες κατοικούνταν – αποκλειστικά από Επειούς. Οι 52 μνηστήρες που προέρχονταν από το Δουλίχιο, όπως και οι υπόλοιποι από τα άλλα νησιά, αποκαλούνται με απόλυτη σαφήνεια από τον ίδιο τον Ποιητή Αχαιοί και Κεφαλλήνες, σε πάρα πολλά χωρία του Έπους! Αυτό σημαίνει ότι η τοποθέτηση του Δουλίχιου στις Εχινάδες, έτσι όπως πρωτοπαρουσιάστηκε και όπως στη συνέχεια άκριτα και χωρίς καμία προσωπική έρευνα από πολλούς κορυφαίους ερευνητές, που αντιγράφουν τον Στράβωνα, συνεχίστηκε να χρησιμοποιείται, αποτελεί τεράστιο λάθος τους!
Α3) Ένα άλλο στοιχείο, που δεν πρέπει να μας διαφεύγει, είναι ότι τα ξερονήσια των Εχινάδων, εκτός του νησιού των Οινιάδων,
α) δεν έχει αποδειχθεί μέχρι σήμερα ότι κατοικήθηκαν ποτέ,
β) κανένα δεν έχει ζωτικό χώρο τέτοιο, που να μπορεί να θρέψει έναν οικισμό και γ) υπήρχαν πολύ επικίνδυνοι ληστές – πειρατές στην κοντινή περιοχή, όπως οι Τάφιοι κ.ά., που έκαναν απαγορευτική την κατοίκηση των μικρών αυτών νησιών.
Γεννιέται λοιπόν εδώ ένα κορυφαίο ερώτημα, το οποίο απευθύνεται σ’ όλους εκείνους που θεωρούν το Δουλίχιο ένα ξερονήσι των Εχινάδων: Από πού σχημάτισε ο Μέγης ένα τόσο μεγάλο στόλο από 40 πλοία, όταν ο θείος του Οδυσσέας, με δυσκολία μάζεψε 12 πλοία από Ιθάκη, Σάμη, Ζάκυνθο, Κροκύλεια, Αιγίλιπα και ένα μέρος της Ακαρνανίας, που κατοικούνταν από Κεφαλλήνες; Από ένα μικρό ακατοίκητο νησάκι το Δόλιχα και τις ακατοίκητες Εχινάδες; Η μοναδική λύση είναι αυτή που πρότεινε το κορυφαίο αρχαιολογικό και αρχιτεκτονικό μυαλό και δεξί χέρι του Schliemann, ο W. Dörpfeld. Με το Δουλίχιο στη θέση της σημερινής Κεφαλονιάς επιλύονται όλες οι αντινομίες που έχουν δημιουργηθεί, χωρίς να παραποιείται στο ελάχιστο το Ομηρικό κείμενο, αλλά αντίθετα επιβεβαιώνεται πανηγυρικά!
Όσον αφορά τη δημιουργία του μεγάλου στόλου από 40 πλοία, που αρχηγός ήταν ο Μέγης, (αν δεχτούμε ότι ο Κατάλογος των Πλοίων είναι όντως Ομηρικός και η σωστή θέση του Δουλίχιου ήταν στο μεγαλύτερο νησί του βασιλείου), είναι περισσότερο κι από βέβαιο ότι τον δημιούργησε αρχικά ο Οδυσσέας, όταν προσπάθησε να αποφύγει τη συμμετοχή του στην εκστρατεία, γιατί υπήρχε χρησμός ότι θα γυρνούσε μετά από είκοσι χρόνια ολομόναχος και τον ανέθεσε στον ανιψιό του Μέγη. (Άλλωστε ο Μέγης δεν ήταν μεταξύ αυτών που είχαν ορκιστεί ότι θα λάβει μέρος στην εκστρατεία για την Ωραία Ελένη και συνεπώς δεν είχε καμία υποχρέωση και σε κανέναν για να εκστρατεύσει!). Έχοντας ο Οδυσσέας κάνει το χρέος του απέναντι στον όρκο του, (αρμάτωσε 40 πλοία με αρχηγό τον Μέγη) και προσποιήθηκε τον τρελό για να μην υποστεί όσα προέβλεψε ο χρησμός. Το τέχνασμά του όμως, αποκαλύφθηκε από τον Παλαμήδη κι από εκείνη τη στιγμή αποφάσισε να συμβάλλει με όλες του τις δυνάμεις στην επιτυχία της εκστρατείας. Πέρα από τη δύναμη των 40 πλοίων υπό την αρχηγία του ανιψιού του Μέγη, (κάτι ανάλογο έκανε την ίδια εποχή ο Αγαμέμνονας, αναθέτοντας την αρχηγία των στρατευμάτων του Άργους και της χερσονήσου των Μεθάνων στον μεγάλο υποτελή του και ηγεμόνα της Αργολίδας Διομήδη, (Τίρυνθα, Άργος, Μυκήνες – Buchon, J. A. C. Αργολική αρχειακή βιβλιοθήκη Ιστορίας και Πολιτισμού) μάζεψε όσα ακόμη μπορούσε, σύνολο 12 κοκκινοβαμμένα πλοία και ακολούθησε μαζί με όλους τους άλλους, κι ήταν αυτός που τελικά εκπόρθησε την Τροία!
Α4) Υπάρχει και μία άλλη τοποθέτηση του Δουλίχιου, στη σημερινή Λευκάδα, από αρκετούς ερευνητές, κυρίως Ιθακιστές. Εδώ το πρώτο πράγμα που γίνεται φανερό, είναι το γεγονός ότι έγινε στροφή των περισσότερων ερευνητών και αποδέχονται πλέον την επιστημονική άποψη ότι η Λευκάδα ήταν νησί κατά την Τρωική εποχή. Φαίνεται όμως πως οι Ιθακιστές ίσως δεν πρόσεξαν κάτι πολύ σημαντικό: όταν ο Οδυσσέας (που παρουσιάζονταν ως Κρητικός) στάλθηκε από το Βασιλιά της Θεσπρωτίας με πλοίο στο πολύσταρο Δουλίχιο, με σκοπό να τον στείλει ο Άκαστος από κει στη Κρήτη, οι Θεσπρωτοί ναυτικοί σταμάτησαν στο ενδιάμεσο σ’ ένα ακρογιάλι της Ιθάκης, για να φάνε και να ξαποστάσουν, αφού έδεσαν τον Οδυσσέα, με σκοπό να τον πουλήσουν για δούλο! (ΣΗΜ. Ως γνωστό ο Άκαστος ήταν γιός του Μέγη, που σκοτώθηκε κατά την επιστροφή του από την Τροία). Από κει τους ξέφυγε ο Οδυσσέας και πήγε στον Εύμαιο, όπου την άλλη μέρα ήρθε κι ο γιός του από την Πύλο κι έγινε η αναγνώριση! Αυτό σημαίνει πως ο Όμηρος τοποθετεί με σαφήνεια την Ιθάκη στο διάμεσο Θεσπρωτίας και Δουλίχιου, δηλαδή η πορεία ήταν: Θεσπρωτία – Ιθάκη – Δουλίχιο, κάτι που δεν ευσταθεί αν τοποθετήσει κανείς το Δουλίχιο στη Λευκάδα, την δε Ιθάκη, είτε στο σημερινό Θιάκι, είτε στη σημερινή Κεφαλονιά! Αυτή όμως η τοποθέτηση δεν τιμά κανέναν, ούτε τον μελετητή ή ερευνητή, που το ισχυρίζεται και το προβάλλει, ούτε την ίδια την έρευνα και την επιστήμη! Κυρίαρχα όμως προσβάλλει τον κορυφαίο του κόσμου Επικό Ποιητή. Κι αυτό γιατί δεν υπάρχει πρωτογενής έρευνα αλλά αντιγραφή και επίσης ένας υπέρμετρος υποκειμενισμός, που δεν έχει καμία σχέση με την επιστήμη! Αντίθετα αν τοποθετήσει κανείς την Ιθάκη στη Λευκάδα ο Όμηρος επιβεβαιώνεται πλήρως!
Α5) Επίσης μερικοί ερευνητές τοποθετούν το Δουλίχιο στο σημερινό Θιάκι. Θεωρούν την Κεφαλονιά ως Σάμη και Ομηρική Ιθάκη την Παλική. Και βέβαια είναι εντελώς έξω απ’ το Ομηρικό κείμενο, αλλά και έξω από τα γεωλογικά δεδομένα της περιοχής. Η Επιστήμη βεβαιώνει ότι η τελική διαμόρφωση των Ιόνιων νησιών συντελέστηκε οριστικά με τη σημερινή τους ακριβώς μορφή στο τέλος των παγετώνων (8.500 π.Χ). Συνεπώς και η Λευκάδα ήταν νησί από τότε και η Κεφαλονιά ήταν ακριβώς όπως είναι σήμερα και ουδέποτε η χερσόνησος της Παλικής δεν ήταν χωρισμένη από την υπόλοιπη Κεφαλονιά (Μαρουκιάν κ.ά.). Μάλιστα δεν είναι τυχαίο το ότι οι περισσότεροι ιστοριοδίφες και γεωγράφοι της αρχαιότητας ονόμαζαν την Κεφαλονιά Δουλίχιο, κυρίως εξ αιτίας των δύο στενόμακρων χερσόνησων που είχε, της Ερίσου και της Παλικής. Η προέλευση της ονομασίας Κεφαλονιά από τον Κέφαλο δεν ευσταθεί, για τον απλούστατο λόγο ότι το όνομά της, για πρώτη φορά στην ιστορία, της δόθηκε το 450 π.Χ από τον Ηρόδοτο. Ο Κέφαλος ήταν προπάππος του Οδυσσέα, συνεπώς έζησε περίπου γύρω στο 1300 π.Χ. Όμως τότε νησί με το όνομα Κεφαλονιά δεν υπήρχε. Μετακινήσεις πληθυσμών τεράστιες στην περιοχή έλαβαν χώρα μετά την Κάθοδο των Δωριέων. Οι Κεφαλλήνες ήταν αποδεδειγμένα Λαός, που διαβιούσε στην Ακαρνανία, όπως καταγράφεται στις πήλινες πινακίδες με Γραμμική Β της Πύλου. Η μετακόμιση των Κεφαλλήνων για κάποια αιτία στο Ομηρικό παλιότερα Δουλίχιο, το μεγαλύτερο νησί του βασιλείου, οδήγησε στην μετονομασία του σε Κεφαλονιά. Το ίδιο ακριβώς έγινε και με την μετακίνηση της πόλης Αλαλκομενές από το νησί Αστερίς στον Αετό της Ιθάκης, όπου υπάρχουν σήμερα ανασκαφικά ευρήματά της. Αυτό έγινε και με την μετακίνηση των Ιθακήσιων από την Ομηρική Ιθάκη – τη σημερινή Λευκάδα στην Ομηρική μικρή και πετρώδη Σάμη – το μετέπειτα Θιάκι ή Αντικεφαλονιά ή Μικρή Κεφαλονιά ή Κοιλάδα του Κουμπάρου, που ήταν δίδυμη με το Δουλίχιο – σημερινή Κεφαλονιά!
ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΕ ΤΗΝ ΟΜΗΡΙΚΗ ΙΘΑΚΗ
Πέρα όμως από τα προβλήματα, που δημιούργησε η εντελώς λαθεμένη τοποθέτηση του Δουλίχιου, είτε στις Εχινάδες, είτε στη Λευκάδα, είτε ακόμη και στο σημερινό Θιάκι, υπάρχει και το κορυφαίο πρόβλημα της ορθής τοποθέτησης της ίδιας της Ομηρικής Ιθάκης!
Με τη μέθοδο της «εις άτοπον απαγωγής» η Ομηρική Ιθάκη αποκλείεται να είναι ένα από τα δύο πολύ κοντινά (δίδυμα) γειτονικά νησιά, που βρίσκονται αμέσως βορειοδυτικότερα της Ζακύνθου:
1. Γιατί η Ιθάκη είναι μακρύτερα, βορειοδυτικότερα και πιο απόμακρα από τα άλλα τρία προς τη δύση («πανυπερτάτη προς ζόφον» Οδ. ι, 25), με συνέπεια να μην έχει πολύ κοντά της κανένα άλλο νησί, ενώ «αι δέ τ’ άνευθε» = τα άλλα βρίσκονται απόμακρα. Στο ίδιο χωρίο ο Όμηρος βεβαιώνει ότι ενώ η Ιθάκη βρίσκεται κάπως απόμακρη, τα άλλα είναι «μάλα σχεδόν αλλήλησι», δηλ. πολύ κοντά μεταξύ τους! Συνεπώς δεν δικαιούται κανένας ούτε καν να διανοηθεί να ταυτίσει την Ομηρική Ιθάκη με κάποιο από τα δίδυμα «Δουλίχιόν τε Σάμη τε» (τα οποία κατά 99,9% αντικατοπτρίζονται στην Κεφαλονιά και το Θιάκι, όπως πιο πάνω αναφέραμε) και τα οποία έχουν δικό τους Ομηρικό όνομα και αποτελούν ένα αιώνιο φυσικό ζευγάρι, μέσα στο οποίο, σύμφωνα με το Ομηρικό κείμενο, δεν έχει θέση η Ομηρική Ιθάκη! Αυτό το στοιχείο οδηγεί με αρκετή βεβαιότητα στη βορειοδυτικότερη Λευκάδα = Ομηρική Ιθάκη!!!
2. Γιατί η Ιθάκη βρίσκεται πολύ κοντά στην ηπειρωτική χώρα (χθαμαλή ειν αλί κείται = χαμηλά στη θάλασσα, συνεπώς κοντά στη στεριά), και με δυνατότητα πρόσβασης με τα πόδια, καθώς επίσης και με χρήση πορθμείου κι όχι πλοίου, ενώ τα άλλα τρία βρίσκονται πολύ μακριά απ’ τη στεριά (άνευθε), πάνω από 35 χλμ. σήμερα, η οποία απόσταση ήταν σημαντικά μεγαλύτερη κατά την Τρωική εποχή, πριν ο Αχελώος προσχώσει γύρω στα 70 νησιά από τα 90 περίπου που ήταν τότε και πριν δημιουργήσει μία τεράστια και ευφορότατη πεδιάδα μέσα στη θάλασσα! Κι αυτό το στοιχείο οδηγεί στη Λευκάδα = Ομηρική Ιθάκη!!!
3. Γιατί η Ιθάκη είναι κοντά στην Ήπειρο και στη Θεσπρωτία, και μάλιστα είναι το πρώτο νησί από τα τέσσαρα, που συναντάς κατεβαίνοντας από την Ήπειρο, ενώ ούτε το Θιάκι, ούτε η Κεφαλονιά, ούτε η Ζάκυνθος έχουν έστω και οπτική επαφή με Ήπειρο και Θεσπρωτία. Εδώ όποιος αμφιβάλλει στην ταυτοποίηση της Ομηρικής Ιθάκης στη Λευκάδα, δεν κάνει επιστημονική έρευνα!
4. Γιατί τα Ομηρικά Δουλίχιο, Σάμη και Ζάκυνθος είναι κοντά κι απέναντι από την Ηλεία, σύμφωνα με τον Ποιητή, ο οποίος αντιδιαστέλλει την Ιθάκη ως προς τα άλλα τρία (Οδ. φ, 347), τοποθετώντας την σαφώς απόμακρα από την Ηλεία,
«οὔθ᾽ ὅσσοι κραναὴν Ἰθάκην κάτα κοιρανέουσιν,
οὔθ᾽ ὅσσοι νήσοισι πρὸς Ἤλιδος ἱπποβότοιο·» (Οδ. φ, 347)
ούτε όσοι διαφεντεύουν την πετρόχαρη Ιθάκη
ούτε όσοι τα νησιά απέναντι από την Ήλιδα την αλογοτροφούσα (Κ.Κ.)
κάτι που επιβεβαιώνει και στην Ιλιάδα με τη φράση «Ἤλιδος ἄντα» (Ιλ. Β, 627)
5. Μεταξύ των δίδυμων νησιών «Δουλίχιόν τε Σάμη τε» (Κεφαλονιάς και Θιάκι) και της Πύλου, δεν υπάρχει, ούτε υπήρξε ποτέ νησί, πάνω στο οποίο να στρατοπεδεύσουν οι μνηστήρες και οι συνεργάτες τους, για να φυλάξουν το δολοφονικό τους καρτέρι στον Τηλέμαχο! Αντίθετα υπάρχει ένα νησί μεταξύ Λευκάδας και Πύλου το οποίο είναι πιστό φωτοαντίγραφο της Αστερίδας, με το σημερινό όνομα Αρκούδι. Έχει δύο δίδυμα λιμάνια για να κρύβουν το καράβι τους, έχει ανεμοδαρμένα ύψη, απ’ όπου τη μέρα φύλαγαν οι ημεροσκόποι, βρίσκεται μέσα στον πορθμό που σχηματίζει η νότια πλευρά της Λευκάδας – ΟΜΗΡΙΚΗΣ ΙΘΑΚΗΣ με τη βόρεια πλευρά του Θιάκι – ΟΜΗΡΙΚΗ ΣΑΜΗ και το μέγεθός του είναι αυτό που περιγράφει ο Όμηρος, «Αστερίς … ου μεγάλη», κάτι που σημαίνει ότι λίγο μεγαλύτερη αν ήταν θα χαρακτηρίζονταν μεγάλη. Δεν πρέπει δε να ξεχνάμε και την περιγραφή του Απολλόδωρου, ο οποίος τοποθετεί μεταξύ των δύο λιμανιών τον οικισμό Αλαλκομενές, ο οποίος μετά την Κάθοδο των Δωριέων, ανακαλύφθηκε ανασκαφικά στην περιοχή Αετού στο Θιάκι, από τον Schliemann, ο οποίος θεώρησε ότι ήταν η Ομηρική Ιθάκη, κάτι που εκ των υστέρων ήρθε το κορυφαίο μυαλό του Dörpfeld για να αποκαταστήσει την αλήθεια! Το πιο σπουδαίο, βέβαια, που διαθέτει το Αρκούδι – ΑΣΤΕΡΙΣ, είναι ο απόλυτος έλεγχος της από ανατολικά ή νοτιοανατολικά πρόσβασης οποιουδήποτε πλοίου έρχεται από αυτή την κατεύθυνση. Άλλωστε οι μνηστήρες, που γνώριζαν άριστα όλη τη γύρω θαλάσσια περιοχή, αν είχαν και την παραμικρή υπόνοια ότι θα τους ξέφευγε κάποιος από την ενέδρα, που τους χάριζε αυτό το νησί, είναι δεδομένο ότι θα είχαν αρματώσει και δεύτερο πλοίο για να ενισχύσουν την ενέδρα. Το μόνο που δεν προέβλεψαν ήταν την από … Θεάς (Αθηνάς) βοήθεια, πρώτα που ενημέρωσε τον Τηλέμαχο ότι του έστησαν ενέδρα σε ένα νησί, για να προσέχει και δεύτερο και σπουδαιότατο, που του έστειλε ένα απίστευτα ευνοϊκό άνεμο, τον Σιρόκο (ΝΑ άνεμο), ο οποίος αφενός μεν ήταν ούριος, άρα έδινε στην κίνηση του πλοίου του Τηλέμαχου πολύ μεγάλη ταχύτητα και αφετέρου, επειδή ο άνεμος αυτός είναι υπέρμετρα υγρός και δημιουργεί μία θολούρα και μια εκνευριστική ομίχλη από τα τρισεκατομμύρια υδρατμούς της Μεσογείου, περιόρισε στο ελάχιστο την ορατότητα στην περιοχή της ενέδρας, με αποτέλεσμα να αποτύχει η όλη δολοφονική επιχείρηση. Και μόνο η κραυγή του Αντίνοου «ὢ πόποι, ὡς τόνδ᾿ ἄνδρα θεοὶ κακότητος ἔλυσαν» = Ωχού, πως απ’ τον όλεθρο οι θεοί τόνε γλυτώσαν (Οδ. π, 364), που φανερώνει αναμφισβήτητα την τελειότητα επιλογής της θέσης της Ομηρικής Αστερίδας σαν ενέδρα, κάτι εντελώς ανέφικτο για το Δασκαλιό.
ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΣΤΕΡΙΔΑ
Η τοποθέτηση από πλευράς Στράβωνα και των περισσότερων Ιθακιστών στη βραχονησίδα Δασκαλιό ή Μαθηταριό, είναι πέρα από οποιαδήποτε λογική:
• Γιατί η τοποθεσία της είναι σε εντελώς αντίθετο σημείο απ’ αυτό που περιγράφει ο Ποιητής, είναι δηλ. στο βόρειο μέρος του Θιάκι κι όχι κανονικά στο νότιο και μάλιστα πριν την «πρώτην ακτήν», λες και περίμεναν τον Οδυσσέα να ‘ρθει από την Θεσπρωτία!
• Γιατί το μέγεθός της βραχονησίδας (4,5 στρ.) και το ύψος της (2,5 μ) δεν είχε τη δυνατότητα απόκρυψης του πλοίου τους. Η έλλειψη όχι μόνο των ναύλοχων και αμφίδυμων λιμένων της Αστερίδας (Οδ. δ, 846) ή έστω κι ενός στοιχειώδους αγκυροβόλιου για να προσαράξει ακόμη και μια μικρή φουσκωτή βαρκούλα (dinghy), η έλλειψη κάποιου έστω και μικρού ύψους για μια υποφερτή σκοπιά, κάνουν εντελώς ανεδαφική την ταύτιση μ’ αυτό της Αστερίδας!
• Γιατί η τοποθεσία της βραχονησίδας έχει τρία ισχυρότατα μειονεκτήματα α) το Δασκαλιό είναι κατά τους ίδιους τους Ιθακιστές στο οπτικό πεδίο του Παλατιού (αφού ισχυρίζονται ότι απ’ το Παλάτι βλέπεις τρεις θάλασσες), που σημαίνει ότι θα τον δολοφονούσαν μπροστά στα μάτια της μητέρας του, πράγμα εκτός Ομηρικής φιλοσοφίας β) αν υποθέσουμε πως ο Τηλέμαχος έκανε το λάθος να ‘ρθει από την πλευρά του στενού με την Κεφαλονιά (που την θεωρούν Σάμη), και κάποια στιγμή αντιλαμβάνονταν την παραμικρή κίνηση, το μοναδικό πράγμα που είχε να κάνει άμεσα, μιας και γνώριζε για την ενέδρα, θα ήταν να προσαράξει στο νησί του, οπότε αμέσως θα αποκτούσε αυτός το πλεονέκτημα, όχι μόνο της στιγμής αλλά και μόνιμο, γιατί θα μπορούσε να τους πολεμήσει από την ξηρά, όπως και θα μπορούσε να ξεφύγει για το Παλάτι ή για τον Εύμαιο, και στο τέλος θα το αξιοποιούσε με τεράστια πλεονεκτήματα υπέρ του για να τους εκδιώξει από το Παλάτι ως υποψήφιους δολοφόνους του, και γ) γιατί είχε την συμβουλή της Αθηνάς να μην πλησιάζει σε άλλα νησιά. Είχε τελικά την επιλογή να προσαράξει σε ένα εκατομμύριο σημεία της ανατολικής πλευράς του νησιού και να μην τον πάρει κανείς μυρωδιά από τη δυτική πλευρά, όπου ήταν το Δασκαλιό. Αντικειμενικά το Δασκαλιό δεν προσιδιάζει σε κανένα στοιχείο με την Αστερίδα, ούτε ως προς το μέγεθος, ούτε ως προς τη μορφή, ούτε ως προς τη θέση και το σπουδαιότερο ούτε ως προς το σκοπό, τον οποίο, υποτίθεται, θα εξυπηρετούσε. Όσον αφορά την αιτιολογία ότι έχουν επέλθει αλλαγές στη μορφή του νησιού από τον χρόνο και από την αλλαγή της στάθμης της θάλασσας κλπ., επιστημονικά δεν ευσταθούν.
• Γιατί, ακόμη κι αν ήταν ακριβές αντίγραφο της Αστερίδας του Ομήρου, η θέση της είναι απολύτως ευνοϊκή για τον οποιονδήποτε έρχεται από την Πύλο, επειδή έχει να επιλέξει ένα εκατομμύριο σημεία ως «πρώτην ακτήν» και να μην τον αντιληφθεί απολύτως κανείς από το νησί – ενέδρα και αντίστροφα είναι απολύτως αρνητική και δυσμενής γι’ αυτόν, που στήνει την ενέδρα και υποχρεωτικά θέλει να έχει το πλεονέκτημα! Άρα ο Αντίνοος, αφενός θα χτυπούσε το κεφάλι του για το τραγικό του λάθος και αφετέρου οι άλλοι θα τον … λιθοβολούσαν, λόγω βλακείας!
• Γιατί είναι δεδομένη η παντελής ανυπαρξία νησιού μεταξύ, απ’ τη μια των δίδυμων Δουλίχιου και Σάμης (Κεφαλονιάς και Θιάκι) και απ’ την άλλη της Πύλου. Και το ότι η επιλογή της βραχονησίδας Δασκαλιό είναι εντελώς ασύμβατη με την Αστερίδα, σύμφωνα με το Ομηρικό κείμενο, (και ως προς το μέγεθος και ως προς τη μορφή και ως προς τη θέση και κυρίως ως προς το σκοπό για τον οποίο το επέλεξαν, όπως προαναφέραμε), θα πρέπει κάποιοι να απολογηθούν και προς τον Όμηρο, τον οποίο κατακρεουργούν και προς την Παγκόσμια Επιστημονική κοινότητα, την οποία παραπληροφορούν! Είναι συνεπώς κι αυτό το στοιχείο αρνητικό στην ταύτιση κάποιου απ’ τα δύο νησιά με την Ιθάκη του Οδυσσέα! Αντίθετα, υπάρχει ένα νησί, το Αρκούδι, που η περιγραφή της Αστερίδας, όχι μόνο του ταιριάζει σαν γάντι, αλλά επιβεβαιώνει ότι ο Όμηρος επισκέφθηκε την περιοχή και οι περιγραφές του έχουν το χαρακτήρα φωτογραφικής αποτύπωσης. Το Αρκούδι ως προς τη Λευκάδα ελέγχει απόλυτα οποιαδήποτε κίνηση έρχεται από Κορινθιακό ή από Πύλο. Γι’ αυτό κι ο Όμηρος έφερε τον Τηλέμαχο στη χειρότερη ώρα για τις σκοπιές, το γλυκοχάραμα, πέρα απ’ το γεγονός της θολούρας και αντάρας που σκόρπιζε ο Σιρόκος. Την ώρα που τα βλέφαρα είναι βαριά και αδυνατούν να παραμείνουν ανοιχτά μετά από 30 ξενύχτια και πριν καλά – καλά ξυπνήσουν οι ημεροσκόποι, τους ξεπέρασαν και μετά από λίγο έφτασαν στην «πρώτην ακτήν» (Όρμος Σκύδι), απ’ όπου λίγο πιο πάνω περίπου 700 με 800 μ. ήταν ο Εύμαιος, η πηγή Αρέθουσα και η Κόρακος Πέτρα! Αυτό το νησί προσφέρει μία τρανταχτή απόδειξη της ταύτισης της Ομηρικής Ιθάκης με τη σημερινή Λευκαδα!
Ο ΝΑΟΣ ΤΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝΑ
Κανένα από τα δύο αυτά δίδυμα νησιά δεν έχει Ναό του Απόλλωνα της εποχής του Οδυσσέα, που αναφέρει ο Όμηρος στο χωρίο (Οδ. υ, 276-278)! Μόνο στο Ακρωτήριο του Λευκάτα (Λευκάς πέτρη), υπήρξε σηµαντικός λατρευτικός χώρος του θεού Απόλλωνα, ο Ναός του οποίου χτίστηκε στο χώρο αυτό – σύµφωνα µε την επικρατούσα αρχαιολογική άποψη – την περίοδο λίγο πριν τον Τρωικό πόλεµο, ενώ έχουν διασωθεί ερείπιά του μέχρι την σύγχρονη εποχή.
Οδ. υ, 276-278
κήρυκες δ᾽ ἀνὰ ἄστυ θεῶν ἱερὴν ἑκατόμβην
ἦγον· τοὶ δ᾽ ἀγέροντο κάρη κομόωντες Ἀχαιοὶ
ἄλσος ὕπο σκιερὸν ἑκατηβόλου Ἀπόλλωνος.
Μες απ’ την πόλη οι κράχτες έφερναν ωστόσο πλήθος βόδια
για τη θυσία, κι οι μακρομάλληδες μαζώνουνταν Αργίτες
στου μακροσαγιτάρη Απόλλωνα το δάσος το ισκιωμένο. (Κ.Κ)
Στο ιερό αυτό γινόταν καθαρτήριες λειτουργίες και τελετές προς τιμή του Απόλλωνα, στις οποίες συγκεντρώνονταν κόσμος από όλη την Ελλάδα. Παλιότερα γινόταν ανθρωποθυσίες κατευνασμού της άγριας θάλασσας αλλά και καθαρτήριες ανθρωποθυσίες για το καλό του τόπου. Τα θύματα παλιά ήταν βασιλόπουλα, ιερείς, άρχοντες και, ύστερα, αιχμάλωτοι και δούλοι. Όσο οι άνθρωποι ημέρευαν, άρχισαν να βάζουν φτερά στα θύματα που έριχ
Συνέχεια
Όσο οι άνθρωποι ημέρευαν, άρχισαν να βάζουν φτερά στα θύματα που έριχναν στον γκρεμό για να γίνει ελαφρότερη η πτώση και να επιζήσουν. Η πρόοδος του ελληνικού πνεύματος οδήγησε στην αντικατάσταση των ανθρωποθυσιών με θυσίες ζώων.
Κατά τις μαρτυρίες του Ανακρέοντα, του Στράβωνα και του Πλούταρχου, εκτός από όσους ακούσια γκρεμίζονταν από το Λευκάτα, υπήρχαν και εκείνοι που πήδαγαν θεληματικά για να απαλλαγούν από το πάθος του έρωτά τους. O αρχαίος κωμικός Μένανδρος στη Λευκαδία του λέει ότι η πρώτη που πήδηξε ήταν η Σαπφώ. Ο μύθος βέβαια, θέλει πρώτη την Αφροδίτη, όταν απελπισμένη από έρωτα μετά τον θάνατο του Άδωνη ζήτησε την βοήθεια του Απόλλωνα και εκείνος την έφερε για να πέσει από εκεί και να της περάσει. Όταν αργότερα ρώτησε τον Απόλλωνα για την δύναμη αυτή της τοποθεσίας, εκείνος της είπε ότι η πέτρα είχε την ιδιότητα αυτή επειδή και ο Δίας ερχότανε και καθότανε εκεί για να απαλλαγή από το πάθος του για την Ήρα.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της Περιφέρειας Ιόνιων Νησιών, στην περιοχή ευθύνης της έχουν εντοπιστεί, εκτός του Λευκάτα Απόλλωνα, ακόμη τέσσερις Ναοί αφιερωμένοι στο θεό Απόλλωνα: Τρεις στην Κέρκυρα, 1) Ναός Θεού Απόλλωνος Κορκυραίου μέσα 8ου αιώνα π.Χ στο Μον Ρεπό, 2) Ναός Θεού Απόλλωνος 5ου αιώνα π.Χ στη θέση Ρόδα και 3) Ναός Θεού Απόλλωνος Πυθαίου 5ου αιώνα π.Χ στο Αρτεμίσιο και ένας στην Κεφαλονιά, ο Ναός Θεού Απόλλωνα, δωρικός, του 6ου αιώνα π.Χ, κοντά στη Σκάλα. Στο Θιάκι υπάρχουν αναφορές για τρεις αρχαίους Ναούς α) της Αρτέμιδας στον Αετό (Bendon), β) της Ήρας λατρευτικό άντρο κι όχι Ναός, στο σπήλαιο Λοΐζου και γ) της Αθηνάς, μάλλον στην περιοχή Καθαρών, όπου και η ονομασία από την Αθηνά Παρθένο.
Σε ποια τοπογραφικά και άλλα Ομηρικά στοιχεία βασίζονται σήμερα όσοι από τους ερευνητές επιμένουν πως τα δίδυμα νησιά Θιάκι και Κεφαλονιά (τα Ομηρικά Δουλίχιο και Σάμη) θα μπορούσαν ποτέ να διεκδικήσουν τον ρόλο και τη θέση της Ομηρικής Ιθάκης;
Το όνομα της Ιθάκης δόθηκε και χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από τον Όμηρο. Είμαστε συνεπώς υποχρεωμένοι να την δεχτούμε, όπως αυτός την περιγράφει κι όχι όπως εμείς θα θέλαμε!
Όπου:
(Κ.Κ.) Καζαντζάκης-Κακριδής
(Α.Ε.) Αργύρης Εφταλιώτης
(Ε.Γ.) Επαμεινώνδας Γαζής
ΕΠΑΜΕΙΝΩΝΔΑΣ ΓΑΖΗΣ
ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ – ΕΡΕΥΝΗΤΗΣ
Κύριε Γαζή, θα ήθελα να σας ρωτήσω γιατί στις περιγραφές των 4 νησιών του βασιλείου του Οδυσσέα γίνεται η διάκριση ανάμεσα στην «γεμάτη δένδρα Ζάκυνθο» και στον «βραχότοπο την Ιθάκη» (όπως στους στίχους που αναφέρετε΅:
«Δουλιχίῳ τε Σάμῃ τε καὶ ὑλήεντι Ζακύνθῳ,
ἠδ᾽ ὅσσοι κραναὴν Ἰθάκην κάτα κοιρανέουσι,» (Οδ. α, 246-247) για παράδειγμα, αλλά και αλλού.
Γιατί να χαρακτηρίζει την Λευκάδα με τα τόσα δασομένα σημεία (απόρροια και των πολλών νερών, όπως σωστά επισημένετε) σαν βραχότοπο ? Ήταν ΄τόσο έντονη αυτή η εικόνα ώστε να αποτελέσει το χαρακτηριστικό με το οποίο αναφέρεται τόσες πολλές φορές στο νησί της Ιθάκης ?
Σας ευχαριστώ πολύ
ΚΥΡΙΕ ΓΑΖΗ,
ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΕΙΣ ΣΑΣ, Ο ΓΡΑΠΤΟΣ ΣΑΣ ΛΟΓΟΣ ΕΙΝΑΙ ΦΟΒΕΡΟΣ ΚΑΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΛΕΤΕ ΑΚΟΜΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ.
ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΑΦΗΣΤΕ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΓΙΑΤΙ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΑΥΤΗ ΑΝΤΙΓΡΑΦΟΝΤΑΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΝΑ «ΦΟΙΝΙΚΙΚΟ» ΑΛΦΑΒΗΤΟ ΕΓΡΑΨΑΝ ΑΜΕΣΩΣ ΔΥΟ ΕΠΗ ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΟΜΗΡΟΥ, ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΔΙΔΑΣΚΟΝΤΑΙ ΑΚΟΜΑ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΜΕ ΘΑΥΜΑΣΜΟ. ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΗ ΑΥΤΗ Η ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ!!! ΜΕ ΤΡΙΑ ΘΑΥΜΑΣΤΙΚΑ
Αγαπητέ μου κ. Γράβαρη, πραγματικά η παρατήρησή σας είναι ιδιαίτερα σοβαρή και ευφυής. Όντως για τη Ζάκυνθο οι μόνες πληροφορίες που δίνει ο Όμηρος είναι αυτή και ο αριθμός των μνηστήρων που μετακόμισαν για την Πηνελόπη! Εκείνο που εγώ γνωρίζω από τις εκτενέστατες μελέτες μου σε εκατοντάδες αρχαίους Συγγραφείς είναι ότι οι Ζακύνθιοι είναι Αρκάδες. Αυτό μάλλον ήταν ένας βασικός λόγος που δεν εισέβαλαν με την κάθοδό τους οι Δωριείς. Θα τολμούσα να ψελλίσω, γιατί για να υποστηρίξω κάτι ανάλογο χρειάζομαι πολύ μεγάλη έρευνα, που δεν έχω την πολυτέλεια να ξοδέψω γι’ αυτό το ζήτημα, ότι κατά τη εποίκηση, οι Αρκάδες μετέφεραν ηθελημένα ή αθέλητα και σπόρους από τα δασικά τους δένδρα ή ακόμη και κλαδιά στη νέα τους πατρίδα! (Το Avocado μας ήρθε για πρώτη φορά από την Αυστραλία τη 10ετία του ’70 από Έλληνες μετανάστες, που ήρθαν για διακοπές στην πατρίδα τους). Ένας άλλος λόγος που θα μπορούσε να έχει πιθανότητα συζήτησης είναι να πήγαιναν από γειτονικά μέρη (Ηλεία, Τριφυλία, Αχαΐα, Αιτωλία, Δουλίχιο, Σάμη κλπ.)και να έπαιρναν ξυλεία για τα πλοία τους, επειδή πιθανόν είχε πολύ καλές αντοχές ή άλλα ισχυρά χαρακτηριστικά, πολύ σημαντικά! Ίσως κάποιος Ιστορικός της Δασολογίας να μπορούσε να βοηθήσει σ’ αυτό το σημαντικό πράγματι ερώτημα! Ένας τρίτος πιθανός λόγος είναι ότι η απόμακρη Ζάκυνθος δεν έπαιζε κάποιον ιδιαίτερο ρόλο στο γίγνεσθαι της εποχής, με αποτέλεσμα ο Όμηρος αφ’ ενός μεν να μην την επισκεφθεί κι αφετέρου να μην δώσει περισσότερη σημασία και ιδιαιτερότητα σ’ αυτήν! Όσον αφορά τη Λευκάδα, η οποία προσιδιάζει στο 95% και πλέον των περιγραφών της Ιθάκης από τον ίδιο τον Όμηρο (εμείς αυτόν ερευνούμε κι όχι τον Στράβωνα ή τον Λίβιο ή τον Απολλόδωρο κλπ.) είναι πλέον ή βέβαιο ότι σαν κέντρο του Βασιλείου του Οδυσσέα, αναμφισβήτητα οι ναυτικοί όλοι την Μεσογείου την γνώριζαν πολύ καλά και την περιέγραφαν πολύ καλά (Έτσι γίνονταν τότε, γιατί δεν είχαν ούτε βιβλία, ούτε χάρτες! Η μόνη πληροφόρηση ήταν οι Ναυτικές πληροφορίες, οι οποίες συνήθως ήταν ακριβέστατες για πολλούς λόγους (ναυσιπλοΐας, πολέμου, γρήγορης διαδρομής, αποφυγή Ληστών κλπ.)! Η δεύτερη και πολύ σοβαρή άποψη είναι ότι ο Όμηρος περιέγραψε τόσο λεπτομερειακά την Ιθάκη, που είναι σχεδόν βέβαιο ότι πρέπει να την περπάτησε! Οι περιγραφές της Ιθάκης (Πόλη, Λιμάνια, Ανάκτορα, Κόλπος Φόρκυνα, Βουνά – Νήριτον, Νήιον, Ερμαίος Λόφος, Κόρακος πέτρη – Πηγές, Ρυάκια, Βροχές πολλές, ακατάλληλη για άλογα, κατάλληλη για κατσίκια, περπάτημα με μπαστούνι για να μην γκρεμιστεί κανείς, λεπτομέρειες τέτοιες που ούτε για την επικρατούσα περιοχή καταγωγής του (Σμύρνη ή Χίος) δεν μας έχει δώσει! Αυτός είναι και ένας λόγος που πολλοί ερευνητές και μελετητές πιστεύουν πως κατά πάσα πιθανότητα γεννήθηκε στην Ιθάκη του Οδυσσέα. Εδώ λοιπόν το πρωταρχικό στοιχείο δεν είναι το γενικό, (δασώδης Ζάκυνθος) αλλά το ειδικό, οι λεπτομέρειες! Έβαλε τον Μέντη (Θεά Αθηνά) να αράξει το πλοίο του στο Ρείθρο, το οποίο δεν φαίνονταν από το Παλάτι, με αποτέλεσμα να μας περάσει όχι μόνο τη θεΙκή προέλευση του Μέντη – Αθηνάς, αλλά και το ερώτημα «μήπως ήρθες με τα πόδια;» για να προϊδεάσει τον ακροατή του ότι υπήρχε η δυνατότητα στην Ομηρική Ιθάκη να την επισκεφτείς και με τα πόδια, κάτι που το επανέλαβε συνολικά 4 φορές στο κείμενο και μάλιστα σε σημεία που και να θέλεις δεν σου δίνει το δικαίωμα να σκεφθείς έστω και 1 στο εκατομμύριο ότι υπάρχει υπόνοια χιούμορ! Επίσης η περιγραφή του Λιμανιού του Φόρκυνα είναι η φωτογραφική περιγραφή, η τέλεια περιγραφή του λιμανιού – Κόλπου των Συβότων.
«κάβοι δυο δεξόζερβα προβάλλουν στο άνοιγμα του,
ψηλοί κι απόγκρεμοι, μα μέσαθε κατηφορούν ως κάτω,
και τα τρανά αποδιώχνουν κύματα των φοβερών ανέμων
απόξω· μέσα όσα το δρόμο τους απόσωσαν κι άραξαν
από τα πλοία τα καλοκούβερτα κανένας δεν τα δένει.»(Καζατζ.Κακριδή)
Τελειότερη περιγραφή αυτού του λιμανιού κανένας άλλος στον κόσμο δεν μπόρεσε να κάνει. Ο Κόλπος στα Σύβοτα είναι ακριβές αντίγραφο αυτής της τέλειας Ομηρικής περιγραφής. Καί μόνο αυτή η περιγραφή καθιστά τον Όμηρο γηγενή της Ιθάκης του Οδυσσέα!
Ελπίζω να σας κάλυψα ίσως πάνω από 50%! Δυστυχώς κανείς δεν έχει ασχοληθεί μ’ αυτήν τη σημαντική πράγματι λεπτομέρεια! Πάντως ευχαριστώ που ασχοληθήκατε και με τιμά ιδιαιτέρως η επικοινωνία μας!
Κύριε Μίντζα
Ευχαριστώ που με τιμήσατε μελετώντας τις σημειώσεις μου και κυρίως για τις επισημάνσεις σας οι οποίες είναι πολύ εύστοχες!
Να είστε καλά!
ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΟΜΗΡΙΚΗΣ ΙΘΑΚΗΣ
Νώντας Γαζής
Συγγραφέας – Ερευνητής
Δεν είναι στις προθέσεις, στην παιδεία και στην αγωγή μου να επιβάλλω σε κανέναν άνθρωπο τις απόψεις μου! Δεν προσπαθώ με αυτό το πόνημα να αποδείξω ή να επηρεάσω τον οιονδήποτε για το ποιό νησί σημερινό είναι η Ομηρική Ιθάκη ή η Σάμη ή το Δουλίχιο ή η Σχερία ή η Αστερίς ή η Ακτή ηπείροιος κλπ. Πιστεύω ακράδαντα πως απόδειξη με τα σημερινά δεδομένα, που έχουμε όλοι μας, δεν είναι δυνατή. Μελέτησα όλους σχεδόν τους συγγραφείς και ερευνητές (Αρχαίους Έλληνες της Κλασσικής και της Ελληνιστικής εποχής καθώς και Ρωμαίους, Βυζαντινούς, Αναγεννησιακούς και Νεώτερους Ευρωπαίους και Αμερικάνους καθώς επίσης και τους περισσότερους σύγχρονους με τη βοήθεια του διαδικτύου) και περιληπτικά παραθέτω τα βασικά στοιχεία που αναφέρονται από τον ίδιο τον Ποιητή και Δημιουργό, τον Όμηρο, που όπως και ο Κρατύλος μας συμβουλεύει «Παρ’ Ομήρου χρη μανθάνειν», καθώς και ο Αρίσταρχος ο Σαμόθραξ προτρέπει «Όμηρον εξ Ομήρου δει σαφηνίζειν, αυτόν εξηγούμενον εαυτόν»! αρχηγέτην είναι της γεωγραφικής εμπειρίας Όμηρον Strabo.
Προσπάθησα να εξιχνιάσω τα περισσότερα, κατά το δυνατό, Γεωγραφικά, Τοπογραφικά, Γεωλογικά, Γεωδαιτικά, Φυσικά κλπ. στοιχεία από τις εκπληκτικές περιγραφές του Όμηρου, γύρο από την Ιθάκη του Οδυσσέα, και τα εκθέτω δημόσια σε μια πολύ σύντομη περίληψη, αποδεχόμενος την όποια καλόπιστη και κακόπιστη ακόμη κριτική.
Μερικά από τα προαναφερθέντα χαρακτηριστικά, μπορεί κανείς να τα βρει σε περισσότερα από ένα νησιά. Σημασία έχει ποιο απ’ τα τέσσαρα σημερινά νησιά συγκεντρώνει προφανώς τα περισσότερα αν όχι όλα αυτά τα χαρακτηριστικά, ώστε να μας προϊδεάσει για το ποιο απ’ όλα έχει τις περισσότερες πιθανότητες να είναι η Ομηρική Ιθάκη.
Πέρα όμως από την προσέγγιση που αποτόλμησα στα δύο Έπη (με προτεραιότητα και ένταση και έμφαση στην Οδύσσεια), περιήλθα και περπάτησα τα 4 νησιά, που υπάρχουν στον ίδιο ακριβώς χώρο αναλλοίωτα, όπως αποδεικνύει η Επιστήμη από την εποχή των παγετώνων, ώστε να έχω προσωπική άποψη και γνώση όλων εκείνων των στοιχείων, με τα οποία περιγράφει ο Όμηρος την Ιθάκη του εμβληματικού Οδυσσέα!
Η τελική διαμόρφωση της ελληνικής γης ολοκληρώθηκε κατά το Πλειστόκαινο. Σ’ αυτή την εποχή που κράτησε από 2 εκατομμύρια π.Χ. μέχρι το 10.000 π.Χ., σημειώνονται νέες γεωλογικές μεταμορφώσεις και γεωγραφικές διαφοροποιήσεις, μικρής σχετικά κλίμακος, με ανόδους και καθόδους της στάθμης των θαλασσών και έντονες κλιματολογικές διακυμάνσεις ψυχρών ή θερμών εποχών. Είναι η εποχή των παγετώνων.
Τα 4 νησιά Λευκάδα, Κεφαλονιά, Ιθάκη και Ζάκυνθος ήταν ένα ακρωτήριο, που κρέμονταν από την περιοχή της Ακαρνανίας, μέχρι την εποχή των παγετώνων. Με το τέλος των παγετώνων εμφανίστηκαν τα 4 νησιά ξέχωρα το ένα από το άλλο, όπως ακριβώς είναι σήμερα. (Πηγή «ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ», Εκδοτική Αθηνών, Τόμ. Α΄). Αυτό, βέβαια, δεν το γνώριζε ούτε ο Στράβων, ούτε ο Λίβιος, ούτε ο Πλίνιος και οι λοιποί ερευνητές της Αρχαίας και Ελληνιστικής εποχής, που επηρέασαν σοβαρότατα την έρευνα και επέτειναν τον προβληματισμό στην ανεύρεση της Ομηρικής Ιθάκης, διότι θεώρησαν την Λευκάδα ως χερσόνησο, με αποτέλεσμα ή να κομματιάζουν κάποιο νησί, ή να το εκτοπίζουν από την πραγματική του θέση σε θέση άσχετη με τα γραφόμενα του Έπους, ή να το εξαφανίζουν προσπαθώντας να μας πείσουν ότι κάποιος σεισμός το εξαφάνισε. Κι όλα αυτά επειδή θεωρούσαν, απόλυτα λανθασμένα, πως το 4ο νησί, η Λευκάδα, δεν ήταν νησί αλλά χερσόνησος της Ακαρνανίας! Εδώ θα πρέπει να επισημάνουμε πως στην Αρχαία Ελλάδα μέχρι τον 1ο π.Χ αιώνα οι λέξεις ΝΗΣΟΣ και ΧΕΡΣΟΝΗΣΟΣ εκφέρονταν με την μοναδική λέξη ΝΗΣΟΣ (εξ ου και ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ)! Οι λέξεις Νήσος και Χερσόνησος προέρχονται από το ρήμα ΝΕΩ, που σημαίνει κολυμπώ, πλέω, επιπλέω. Τα νησιά και οι χερσόνησοι περιπλέονται, κατά τον Όμηρο, έχουν τριγύρω τους θάλασσα. Τα νησιά και οι χερσόνησοι είναι πλωτά, με την έννοια ότι είναι και προσπελάσιμα και βατά για τα πλοία. Τα νησιά και οι χερσόνησοι επιπλέουν, κολυμπούν. Με πλήρη συναίσθηση των λεγομένων μου, θεωρώ πως η Λευκάδα και χερσόνησος να ήταν, που επιστημονικά έχει αποδειχθεί πως δεν ήταν, υποχρεωτικά την Ομηρική εποχή αποκαλούνταν ΝΗΣΟΣ!
Όποιος γνωρίζει καλά τα 4 νησιά, μελετήσει με ενάργεια και αντικειμενικότητα το Ομηρικό κείμενο και κάνει τους σωστούς συνειρμούς, πιστεύω πως χωρίς κανένα δισταγμό θα αναγνωρίσει αβίαστα από μόνος του, ποιο από τα 4 νησιά ταυτίζεται σε πολύ μεγάλο βαθμό με την Ομηρική Ιθάκη!
Έτσι θα βοηθηθούν σε μεγάλο βαθμό και οι αρμόδιες Αρχαιολογικές και Ανασκαφικές υπηρεσίες να κατανείμουν στη σωστή κατεύθυνση την αρχαιολογική σκαπάνη και μάλιστα όταν το Υπουργείο Πολιτισμού όχι μόνο δεν έχει κονδύλια επαρκή για ανασκαφικές εργασίες, αλλά αδυνατεί να πληρώσει και τους φύλακες αρχαιοτήτων!
Ας διερευνήσουμε, όμως, ένα – ένα αυτά τα χαρακτηριστικά της Ομηρικής Ιθάκης:
ναιετάω δ’ Ιθάκην ευδείελον: εν δ’ όρος αυτή
Νήριτον εινοσίφυλλον, αριπρεπές: αμφί δε νήσοι
πολλαί ναιετάουσι μάλα σχεδόν αλλήλησι,
Δουλίχιόν τε Σάμη τε και υλήεσσα Ζάκυνθος.
αυτή δε χθαμαλή πανυπερτάτη ειν αλί κείται
προς ζόφον, αι δέ τ’ άνευθε προς ηώ τ’ ηέλιόν τε, (Οδ. ι, 21-26)
1) Η Ομηρική Ιθάκη ήταν ευδείελος =ξέφαντη, γιατί είχε ένα μεγαλοπρεπές βουνό το Νήριτο – «εν δ’ όρος αυτή Νήριτον εινοσίφυλλον, αριπρεπές·»
Αυτό το χαρακτηριστικό του ογκώδους, του ξέφαντου και μεγαλοπρεπούς βουνού το έχει η Κεφαλονιά με τον Αίνο (1628 μ.), την Αγία Δυνατή (1131 μ.) το Ρούδι (1.125μ.), την Κόκκινη Ράχη (1.082μ.) και η Λευκάδα με τα Σταυρωτά (1.141μ.), το Μέγα Όρος (1.020 μ.), την Ελάτη (1.058 μ.) και τον Προφήτη Ηλία (1.040μ.), το Λαϊνάκι, τους Σκάρους κλπ.
Το σημερινό Θιάκι έχει δύο βασικές αποκλείσεις από το Ομηρικό κείμενο: Η πρώτη είναι πως δεν έχει ένα μεγαλοπρεπές βουνό αλλά δύο ξεχωριστούς ψηλούς λόφους (Ανωγής 806 μ. και το Μεροβίγλι 629 μ.) και το δεύτερο ότι αν δεν γνωρίζει ο περιπλέων ταξιδευτής το χάρτη και την περιοχή του Ιόνιου πελάγους, δεν θα μπορεί να διαπιστώσει την ύπαρξή του σαν ξεχωριστό νησί, αλλά θα μένει με την εντύπωση ότι περνάει δίπλα από ένα και μεγάλο νησί, προφανώς την Κεφαλονιά.
Όσον αφορά την Παλική, δεν έχει καμία σχέση με το χαρακτηριστικό αυτό, για πολλούς λόγους:
1) Στη ναυσιπλοΐα της περιοχής, που γίνεται 100% μεταξύ του κορμού της Ελλάδας και των νησιών (παράκτια πλεύση), είναι φύσει και θέσει αδύνατο να την αντικρύσει κανείς, ακόμη κι αν είχε ένα βουνό ψηλότερο κι από τον Αίνο.
2) Οι ίδιοι οι υποστηρικτές της Παλικής κατηγορούν το Θιάκι ότι δεν μπορεί να είναι η Ομηρική Ιθάκη, γιατί το σημερινό το Θιάκι είναι κατ’ εξοχήν λοφώδες κι όχι πεδινό. Κι αυτό γιατί ερμηνεύουν λάθος τη φράση «αυτή δε χθαμαλή ειν αλί κείται». Σαφώς η φράση αυτή, που χρησιμοποιεί το ρήμα κείμαι κι όχι το ρήμα ειμί, μας εξηγεί ότι η Ιθάκη βρίσκεται χαμηλά στη θάλασσα, κάτι που στην ναυτική γλώσσα σημαίνει κοντά στην ξηρά ή κατά τον Στράβωνα «πρόσχωρον τη ηπείρω», μιας και το χαμηλώνει ένα πλοίο (καταπλέει, κατέρχεται), σημαίνει ότι πλησιάζει στην ακτή. (Περισσότερα στην παρ. ε)
3) Διαθέτει ένα λόφο 514 μ., που κι αν ακόμη ήταν ορατή στη ναυσιπλοΐα (και εννοούμε την βασική γραμμή πλεύσης βεβαίως), θα της έλειπε το χαρακτηριστικό της ξέφαντης.
4) Κι αν ακόμα αποδεχθούμε την ερμηνεία της λέξης «ἐυδείελος» = καλόδυση, (αυτήν που συμφέρει τους Παλικιστές και την θεωρούν ως κύρια ερμηνεία και κύριο ατού) θα πρέπει να γνωρίζουν πως δεν υπάρχει κανένα νησί στα Επτάνησα, που να μην είναι ευδείελο, δηλ. με όμορφη δύση. Κι αυτό που κατηγορούν το Θιάκι ότι δεν έχει το χαρακτηριστικό αυτό, είναι μισή αλήθεια, γιατί από το Σταυρό και μέχρι το βορειότερο ακρωτήριο Μέλισσα, όλη αυτή η περιοχή (Σταυρός, Εξωγή, Αγ. Σαράντα, Αφάλες, Μέλισσα κλπ.) έχει τα ίδια παραμυθένια ηλιοβασιλέματα, που έχουν όλα τα Ιόνια νησιά, και μάλιστα από Μάιο ως το Σεπτέμβρη.
Ο Ησίοδος στο «Έργα και Ημέραι» αναφέρει το επίθετο Νήριτον με το ουσιαστικό ύλη (Νήριτον ύλην), στην οποία περιλαμβάνει κυρίως Έλατα και Βαλανιδιές, που σημαίνει a priori αποκλεισμό του Θιάκι και της Παλικής από την υποψηφιότητα για Ομηρική Ιθάκη, μιας και τα Έλατα υπάρχουν σε υψόμετρο πλέον των 800-900 μ., χαρακτηριστικό που δεν το έχει ούτε το Θιάκι ούτε η Παλική!
2) Η Ιθάκη ήταν κατ’ εξοχήν ορεινή, γιατί εκτός από το μεγαλοπρεπές Νήριτον, είχε και πολλές άλλες κορυφές, όπως το Νήϊον, τον Έρμαιο λόφο, την Κόρακος Πέτρη κλπ., κάτι που αποδεικνύεται με απόλυτη βεβαιότητα, όχι μόνο από τις περιγραφές που δίνει το Έπος, αλλά και από τις πολλές πηγές που είχε. Οι πηγές αποδεικνύουν δύο πράγματα, ότι στην περιοχή επικρατούν πολλές βροχοπτώσεις και ταυτόχρονα υπάρχουν ψηλά βουνά και μάλιστα δασωμένα.
Και αυτό το χαρακτηριστικό των πολλών κορυφών το έχει η Λευκάδα και η Κεφαλονιά, όπως προαναφέραμε. Επίσης και στα δύο νησιά τα βουνά τους ήταν δασωμένα με την μαύρη Ελάτη, η οποία επικρατεί ακόμη στην Κεφαλονιά, ενώ στην Λευκάδα καταστράφηκε από τεράστιες πυρκαγιές, αλλά παραμένει το όνομα μιας από τις πέντε κύριες κορυφές της, η Ελάτη, που αποδεικνύει του λόγου το αληθές! Η περιοχή της Παλικής πόρρω απέχει απ’ το να χαρακτηριστεί ως ορεινή.
3) Η Ιθάκη ήταν βραχώδης, τραχιά, πετρώδης, χωρίς πλατείς δρόμους, δεν ήταν κατάλληλη για άλογα, δεν είχε λιβάδια παρά μόνο βοσκοτόπια για γίδια και γελάδια.
Εδώ προσιδιάζουν κυρίως η Λευκάδα, αλλά και το Θιάκι και η Κεφαλονιά. Η Παλική είναι κατ’ εξοχήν πεδινή και ομαλή.
4) Η Ιθάκη είχε πάρα πολλά νερά και πηγές, γι’ αυτό και δεν μπορείς να την κατατάξεις στο φτωχά νησιά.
Εδώ κατ’ εξοχήν υπερέχει όλων η Λευκάδα. Έχει πάμπολλες και αξιολογότατες αστείρευτες πηγές, με τεράστιες ποσότητες νερού και είναι από τα λίγα νησιά στον κόσμο, αυτού του μεγέθους, που μία πηγή της δημιουργεί έναν εκπληκτικής ομορφιάς καταρράχτη, που στην κατάληξη του ποταμιού αυτού και στην ένωσή του με τη θάλασσα σχηματίζει ένα πολύ ήρεμο ρείθρο, προστατευμένο με ευκαλύπτους! (Αν τελικά αποδειχθεί πως η Λευκάδα είναι η Ομηρική Ιθάκη, αυτό το ρείθρο είναι το λιμάνι όπου προσάραξε ο βασιλιάς Μέντης των Ταφίων. Εξ αιτίας δε της απόστασης του λιμένα του Ρείθρου από το παλάτι, του γεγονότος ότι το παλάτι ήταν πολύ κοντά στη θάλασσα (και πουθενά δεν αναφέρεται ότι είναι κτισμένο σε κάποιο υψόμετρο), αλλά και των πολλών ευκαλύπτων από τις δύο πλευρές του ρέματος, ο Τηλέμαχος δεν αντιλήφθηκε την έλευσή του, γι’ αυτό και τον ρώτησε αν ήρθε με τα πόδια!)
Το Θιάκι και η Παλική στερούνται νερών και πηγών, είναι από τις πιο άνυδρες περιοχές της Δυτικής Ελλάδας, παρ’ όλες τις υπερβολικές, στην περιοχή, βροχοπτώσεις. Ιδιαίτερα το Θιάκι είναι από τις φτωχότερες σε νερά περιοχές, κάτι που επιβεβαιώνεται από τα μεγάλα διαστήματα που είχε ελάχιστους έως και καθόλου κατοίκους, στη μακραίωνη ιστορία της. Η Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς στο λήμμα Ιθάκη την αναφέρει ως «υδάτων στερουμένη νήσος».
5) Η Ιθάκη βρίσκονταν «χθαμαλή ειν αλί» – χαμηλά στη θάλασσα (κοντά στην ηπειρωτική χώρα, σύμφωνα με την μοναδική ερμηνεία, που εδώ είναι η Ναυτική), ενώ τα άλλα 3 νησιά (Δουλίχιο, Σάμη και Ζάκυνθος) βρίσκονταν «άνευθε» – χώρια, μακριά, ψηλά στη θάλασσα (μακριά απ’ τη στεριά). Η λέξη χθαμαλή, όπως αναλυτικά μελετήσαμε, αλλά περιληπτικά σας ενημερώνουμε, δεν σημαίνει κατά κανένα τρόπο, ότι είναι χαμηλή ή πεδινή, διότι δεν συνοδεύεται από το ρήμα «ειμί» αλλά από το ρήμα «κείμαι», «χθαμαλή ειν αλί κείται»=βρίσκεται χαμηλά στη θάλασσα, που σημαίνει κοντά στη στεριά! Η λέξη χθαμαλή έχει πολλές ερμηνείες στην Ελληνική γλώσσα. Η άποψη ότι έχει την μοναδική ερμηνεία χαμηλή, είναι και λάθος και χρησιμοποιείται κυρίως από τους μη γνωρίζοντες την Ελληνική γλώσσα αρκετά, οι οποίοι επιμένουν πως η ερμηνεία της είναι μονοσήμαντη. Ο χαρακτηρισμός «χθαμαλή» σε ύψος, είναι αδιανόητο να αποδοθεί σε νησί με τα χαρακτηριστικά των παραγράφων α, β και γ. Βάσιμα πιστεύω πως στην περίπτωση αυτή που διερευνούμε το «χθαμαλή» σημαίνει κοντά στην ακτή, κοντά στη στεριά (από το «χθων» = χώμα, «χαμαί» – χάμω). Η Ιθάκη του Ομήρου κείται «χθαμαλή», με την έννοια που το ερμηνεύει ο Στράβων «πρόσχωρος τη ηπείρω» = πλησίον της ακτής! Στη ναυτική γλώσσα «ένα πλοίο κατέρχεται στο Λιμάνι», σημαίνει ότι προσεγγίζει, χαμηλώνει, πλησιάζει στη στεριά, πάει για λιμενισμό, για αραξοβόλι, που αποδεικνύει ότι το χαμηλώνει δεν κυριολεκτεί μονοσήμαντα ως προς το ύψος (όπως προσπαθούν να μας επιβάλλουν οι Παληκιστές), μιας και η θάλασσα είναι επίπεδη! Αντίθετα όταν «ένα πλοίο ανεβαίνει στο πέλαγος», σημαίνει πως απομακρύνεται από τη στεριά, θεωρείται δηλ. ότι υψώνει, ανέρχεται, αναπλέει, αποπλέει, παρ’ όλο που η θάλασσα σ’ αυτά τα μεγέθη θεωρείται επίπεδη! Δες τε δύο παραδείγματα:
Α΄. Ο Εύμαιος όταν επιστρέφει από το Παλάτι στη χοιροσπηλιά του, λέει στον Τηλέμαχο (Οδ. π, 471-473):
ήδη υπέρ πόλιος, όθι θ’ Έρμαιος λόφος εστιν,
ήα κιών, ότε νήα θοήν ιδόμην κατιούσαν
ες λιμέν’ ημέτερον· πολλοί δ’ έσαν άνδρες εν αυτή
καθώς επέστρεφα και ήμουν πάνω απ᾿ την πόλη στο λόφο
του Ερμή, οπότε αγνάντεψα, ένα καράβι γοργό να κατεβαίνει
στο λιμάνι μας γεμάτο μ’ άντρες μέσα, (Ε.Γ)
Β΄. Ο Ποσειδώνας βλέποντας το πλοίο των Φαιάκων να κατευθύνεται προς την Σχερία, επιστρέφοντας από το λιμάνι του Φόρκυνα, όπου άφησαν τον Οδυσσέα, λέει στον Δία (Οδ. ν, 149-151):
νυν αυ Φαιήκων εθέλω περικαλλέα νήα,
εκ πομπής ανιούσαν, ενηεροειδέι πόντω
ραίσαι.
Τώρα που το όμορφο πλοίο των Φαιάκων επιστρέφει
από την μεταφορά του Οδυσσέα, ανερχόμενο στο σκοτεινό πέλαγος,
θέλω να το συντρίψω, (Ε.Κ)
«Θα κατέβω χάμω στη Σπάρτη», λένε οι Αθηναίοι, που σημαίνει στην κυριολεξία ότι «Θα κατέβω Νότια στη Σπάρτη». Ουσιαστικά εδώ το χαμηλά σημαίνει Νότια, κάτι που επιβεβαιώνεται κι από την έκφραση «Η Κάθοδος των Δωριέων».
Εδώ το «χθαμαλή ειν αλί κείται» προσδίδει μοναδικότητα αποκλειστικά στη Λευκάδα, χωρίς καμία αμφιβολία, γιατί αυτή μόνη είναι πολύ κοντά στην ηπειρωτική (στεριανή) χώρα, ενώ τα άλλα τρία απέχουν πολλά μίλια απ’ αυτήν, κάτι που επιβεβαιώνει και ο Ποιητής τοποθετώντας τα «άνευθε».
6) Η Ιθάκη βρίσκονταν «πανυπερτάτη προς ζόφον»=πιο απόμακρη προς τη δύση και το σκοτάδι, είναι δηλ. βορειοδυτικότερα από τα τρία άλλα (τα δίδυμα «Δουλίχιόν τε Σάμη τε» και την δασώδη Ζάκυνθο), τα οποία βρίσκονταν προς την αυγή και τον ήλιο (ανατολικά και νότια).
Κι εδώ την μοναδικότητα έχει η Λευκάδα, αποκλείεται δε, χωρίς καμία αμφιβολία, το Θιάκι.
Όσον αφορά τους Παλικιστές, είναι κατά την άποψή τους το βασικότατο σημείο, που η Παλική προσιδιάζει με την Ομηρική Ιθάκη. Γι’ αυτό και η προσπάθεια τους ήταν να επιβάλουν την ερμηνεία της λέξης «ευδείελος» ως καλόδυση (αναφερόμαστε στον Ζιλ Λε Νοάν, συνεπικουρούμενο από τον Κεφαλονίτη κ. Πάντο, καθώς επίσης και τους τρεις συγγραφείς του Odysseus Unbound). Δεν πρόσεξαν όμως μία βασική λεπτομέρεια: στην εποχή την Μυκηναϊκή ο Βοριάς δεν ήταν στη θέση που τον τοποθετούμε σήμερα, αλλά γύρω στις 60ο- 70ο αριστερότερα και χαμηλότερα προς τη δύση ή κατά την άποψη του Εκαταίου, των Πτολεμαίων, του Στράβωνα κλπ. από κει που φυσάει ο Πονέντε – Μαίστρος (δείτε τους αντίστοιχους χάρτες). Με τον τότε λοιπόν προσανατολισμό όχι μόνο δεν ήταν δυτικότερη όλων η Παλική, αλλά ήταν νοτιότερη όλων, με την Λευκάδα να είναι δυτικότερη όλων. (Η γραμμή Κόρινθος, Μεσσολογγι, Αστακός είσοδος Αμβρακικού, Κέρκυρα, Ιταλία, θεωρούνταν από τους ανωτέρω Γεωγράφους, ως ευθεία μεν και μάλιστα καθαρά από Ανατολή προς Δύση!).
Σε επιβεβαίωση αυτού του προσανατολισμού ο Λίβιος περιγράφοντας την πολιορκία της Λευκάδας από τους Ρωμαίους το 197 π.Χ, γράφει: «Leukada, occidentis regione artis fancibus cohaereus Acarnaniae» = Η Λευκάδα στο δυτικό της τμήμα είναι συνδεδεμένη με την Ακαρνανία. Ουσιαστικά χαρακτηρίζει το βόρειο άκρο της Λευκάδας με τα σημερινά δεδομένα, το κοντινότερο προς την Ακαρνανία, ως καθαρά δυτική περιοχή του νησιού. Αυτό επιβεβαιώνει τον εσφαλμένο προσανατολισμό των αρχαίων, όπως και σε άλλο σημείο αναφέρουμε!
Και βέβαια το επιβεβαιώνει και ο Στράβων (10-2-15) περιγράφοντας την Κεφαλονιά:
[Κεῖται δ᾽ ἡ Κεφαλληνία κατὰ Ἀκαρνανίαν͵ διέχουσα τοῦ Λευκάτα περὶ πεντήκοντα (οἱ δὲ τετταράκοντά φασι) σταδίους͵ τοῦ δὲ Χελωνάτα περὶ ὀγδοήκοντα. αὐτὴ δ᾽ ἐστὶν ὡς τριακοσίων τὴν περίμετρον͵ μακρὰ δ᾽ ἀνήκουσα πρὸς εὖρον͵ ὀρεινή·] Μετ. Η Κεφαλονιά βρίσκεται κοντά στην Ακαρνανία. Απέχει από τον Λευκάτα κάπου πενήντα στάδια (μερικοί δέχονται σαράντα), και από τα Χελωνάτα εκατόν ογδόντα. Αυτή έχει περίμετρο κάπου τριακόσια106 και είναι μακρόστενη προς εύρο107, ορεινή.
(Σημ. μεταφραστή: 106. Ο Στράβων πρέπει να είχε γράψει επτακοσίων (ψ΄) αντί τριακοσίων (τ΄), που είναι σχεδόν σωστή περίμετρος, χωρίς να υπολογίζουμε τους μυχούς των κόλπων. 107. Δηλαδή προς την κατεύθυνση της χειμερινής ανατολής (νοτιοανατολικά), όπως εξηγεί ο Ποσειδώνιος (βλ.Α,ΙΙ,21))
7) Η Ιθάκη ήταν στο διάμεσο Θεσπρωτίας – Δουλίχιου, κάτι που επιβεβαιώνει και την παραπάνω φράση, δηλ. δυτικά προς βορειοδυτικά απ’ τα άλλα.
Υπάρχει ένα δεδομένο, ότι το Δουλίχιο, είναι αδιανόητο, απαράδεκτο, αντιομηρικό, αντιεπιστημονικό και τεράστιο λάθος, να τοποθετείται στις μικρές και ακατοίκητες στην πλειοψηφία τους Εχινάδες. Το Δουλίχιο το τοποθετεί ο Ποιητής ακριβώς δίπλα – δίπλα με τη Σάμη, που το επιβεβαιώνει με τρεις τρόπους: α) με τη χρήση του … τε … τε … «Δουλίχιόν τε Σάμη τε…», β) με τη φράση μάλα σχεδόν αλλήλησι = πολύ κοντά μεταξύ τους και γ) το επισφραγίζει με τη λέξη άνευθε = πολύ μακριά απ’ την ηπειρωτική ακτή. Οι Εχινάδες είναι πολύ κοντά στην ηπειρωτική ακτή, που σημαίνει ότι το Δουλίχιο και η Σάμη είναι αδιανόητο και να το σκεφθεί κανείς ότι έχουν οποιαδήποτε σχέση με τις Εχινάδες, οι οποίες σχεδόν το 70-80% ήδη από την εποχή του Θουκυδίδη έχουν προσχωθεί από τον Αχελώο και δεν υπάρχουν σαν νησιά, αλλά σαν ένας εύφορος κάμπος της Αιτωλοακαρνανίας! Επίσης και τα δύο αυτά νησιά «Δουλίχιόν τε Σάμη τε», τα τοποθετεί στο διάμεσο μεταξύ Ομηρικής Ιθάκης, η οποία είναι τοποθετημένη τελευταία όλων προς τα δυτικά «πανυπερτάτη προς ζόφον» και της Ζακύνθου, η οποία είναι η πρώτη που συναντάς ανερχόμενος από Πύλο. Ουσιαστικά δηλ. η Ομηρική Ιθάκη, σύμφωνα με τον Ποιητή, ήταν βορειοδυτικότερα των κοντινών και δίδυμων νησιών Δουλίχιου και Σάμης. Πανηγυρικά επιβεβαιώνεται και με το γεγονός ότι όταν ο βασιλιάς της Θεσπρωτίας έστειλε τον Κρητικό (Οδυσσέα) με πλοίο στο Δουλίχιο, με σκοπό από κει να βρει μεταφορικό για Κρήτη, το θεσπρωτικό πλοίο σταμάτησε ενδιάμεσα σ’ ένα ακρογιάλι της Ιθάκης, απ’ όπου και τους ξέφυγε ο επιβάτης, παρ’ όλο που τον είχαν δέσει με σκοπό να τον πουλήσουν για δούλο! Αυτό καταδεικνύει ότι η Ομηρική Ιθάκη βρίσκονταν στο διάμεσο Θεσπρωτίας και Δουλίχιου, συνεπώς δυτικά προς βορειοδυτικότερα του Δουλίχιου. Η άποψη μερικών ερευνητών να τοποθετούν στη σημερινή Λευκάδα την Ομηρική Σάμη ή το Δουλίχιο, καταρρίπτεται απ’ τα παραπάνω δεδομένα. Σύμφωνα με το Έπος η πορεία είναι Θεσπρωτία – Ιθάκη – Δουλίχιο. Σε περίπτωση που κάποιος ήθελε να τοποθετήσει στη Λευκάδα το Ομηρικό Δουλίχιο ή την Ομηρική Σάμη, θα ήταν αντίθετος με το Ομηρικό κείμενο, το οποίο σαφώς τοποθετεί την Ιθάκη μεταξύ Θεσπρωτίας και Δουλίχιου και συνεπώς και Σάμης αφού αυτά τα δύο είναι δίδυμα! Υπάρχουν δυστυχώς αρκετοί ερευνητές που πέφτουν σ’ αυτό το σοβαρότατο λάθος!
Βεβαίως η άποψη της ύπαρξης ενός άλλου νησιού μεταξύ σημερινής Κεφαλονιάς και Ζακύνθου, στο οποίο προσπαθούν να τοποθετήσουν κάποιοι άλλοι ερευνητές το Δουλίχιο, όσοι δεν αποδέχονται την Λευκάδα σαν νησί και θεωρούν το Θιάκι σαν Ιθάκη και την Κεφαλονιά σαν Σάμη, είναι και αντιεπιστημονική και απαράδεκτη και μη συζητήσιμη. Τα 4 σημερινά νησιά υπάρχουν, ακριβώς όπως είναι μέχρι σήμερα, από την εποχή των παγετώνων, χωρίς έκτοτε να έχει παρατηρηθεί απολύτως καμία μεταβολή τους, σύμφωνα με την Γεωλογική Επιστήμη, σύμφωνα με την έρευνα πολλών Γεωλόγων, οι οποίοι μας βεβαιώνουν ότι τα πετρώματα της Ακαρνανίας και της Λευκάδας είναι διαφορετικά και σύμφωνα με τους εγκυρότατους χάρτες του Βρετανικού Ναυαρχείου «Lefkas never had any permanent natural connection with the mainland» = Η Λευκάδα δεν είχε ποτέ οποιαδήποτε μόνιμη φυσική σύνδεση με την ηπειρωτική χώρα. (British Admiralty Chart 203).
Ακόμη όμως κι αν δεχθούμε την απίθανη άποψη ότι η Λευκάδα ήταν χερσόνησος, θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι στην Ομηρική εποχή και μέχρι την εποχή του 1ου αιώνα π. Χ. οι χερσόνησοι ονομάζονταν νησιά στην καθομιλουμένη, στον δε γραπτό λόγο η λέξη για πρώτη φορά εμφανίσθηκε τον 5ο αιώνα π.Χ. από τον Ηρόδοτο.
Εδώ φαίνεται πως την μοναδικότητα πάλι κερδίζει κατ’ αποκλειστικότητα η Λευκάδα.
8) Η Ιθάκη δεν είναι απέναντι από την Ήλιδα, ενώ τα 3 άλλα νησιά όντως είναι.
Ο Όμηρος επισημαίνει (Οδ. φ, 346-347):
ουθ’ όσσοι κραναήν Ιθάκην κατακυρανέουσιν,
ουθ’ όσσοι νήσοισι προς Ήλιδος ιπποβότοιο:
μηδ’ ὅσοι στὸ πολύπετρο τὸ Θιάκι ἐδῶ ἀρχοντεύουν,
μηδ’ ὅσοι στὰ νησιὰ σιμὰ στὴν ἀλογοβοσκοῦσα τὴν Ἤλιδα, (Α.Ε)
Η έκφραση αυτή, που αντιδιαστέλλει την Ιθάκη από τα άλλα τρία νησιά, σημαίνει ότι η Ιθάκη ήταν μακριά από την Ηλεία, ενώ τα άλλα τρία ήταν απέναντι από αυτήν, κάτι που επαναλαμβάνει και στην Ιλιάδα με τη φράση «Ήλιδος άντα».
Κι εδώ την μοναδικότητα έχει η Λευκάδα, γιατί και τα τρία άλλα βρίσκονται απέναντι από την Ηλεία, ενώ η Λευκάδα είναι πολύ μακριά και απλώς αντικρίζει τα μακρινά βουνά της.
9) Τα δύο νησιά «Δουλίχιόν τε Σάμη τε» ο Όμηρος τα τοποθετεί στο διάμεσο μεταξύ των Ομηρικών νησιών Ζακύνθου και Ιθάκης, θεωρεί δε ότι είναι τόσο κοντά μεταξύ τους, που αναγκάζεται να χρησιμοποιεί τον σύνδεσμο –τε– σε διπλή επανάληψη (τε … τε …) και μάλιστα 4 φορές στην Οδύσσεια, μία στον Ύμνο στον Απόλλωνα και μία ο Βιργίλιος στην Αινειάδα με το αντίστοιχο (–que … que … –) Dulichiumque Sameque! Αυτή η σύνδεση με το επαναλαμβανόμενο … τε … τε …, καταδεικνύει ότι τα δύο στοιχεία (νησιά) που συνδέει, αποτελούν ένα φυσικό αναπόσπαστο ζευγάρι. A nearer connexion is marked by τε…τε… = μία πολύ κοντινή σχέση προσδιορίζεται από τα τε…τε…, μας επισημαίνει στο «A Greek-English Lexicon, based on The German Work of Francis Passow, by Henry George Liddell and Robert Scott». Αυτό βέβαια κατοχυρώνεται πλήρως και με την φράση «μάλα σχεδόν αλλήλησι» = πολύ κοντά μεταξύ τους και «άνευθε» = πολύ μακριά απ’ την ηπειρωτική ακτή. Σύμφωνα με τον Δημιουργό πρέπει να ψάξουμε για ένα ζεύγος νησιών με ορισμένα χαρακτηριστικά.
Φυσικά ζευγάρια νησιών στο Ιόνιο υπάρχουν δύο, οι Παξοί και οι Αντίπαξοι και η Κεφαλονιά με το Θιάκι, που παλιότερα ονομάζονταν Μεγάλη και Μικρή Κεφαλονιά ή Κεφαλονιά και Αντικεφαλονιά (Partsch, Kephallenia σ. 46). Το πρώτο ζευγάρι Παξοί και Αντίπαξοι δεν μπορεί να ερευνηθεί και να συγκριθεί με το δίδυμο Δουλίχιο και Σάμη γιατί δεν έχει καμία γειτονική ούτε και οπτική καν σχέση με τη Ζάκυνθο και την Ηλεία. Αναμφισβήτητα το μόνο σημερινό ζευγάρι, που σύμφωνα με τις περιγραφές του Όμηρου μπορεί να ταυτιστεί με το φυσικό ζευγάρι Δουλίχιο και Σάμη, είναι αποκλειστικά και μόνο η Κεφαλονιά με το Θιάκι! Με τα δεδομένα του έπους είναι ποτέ δυνατό το Δουλίχιο να βρίσκεται σε απόσταση 20 και πλέον μιλίων μακριά από τη Σάμη, με την οποία ο ίδιος ο Όμηρος λεπτομερώς μας περιγράφει ότι είναι πάρα πολύ κοντά μεταξύ τους και επίσης είναι ποτέ δυνατό ακόμα και με την εις άτοπο απαγωγή να είναι κάποιο απ’ αυτά, η Ομηρική Ιθάκη;
Αυτή η εγγύτητα των δύο νησιών, σύμφωνα με τον Όμηρο, αποδεικνύει δύο βασικότατα ζητήματα:
1ον) Είναι φύσει και θέσει αδύνατον, σύμφωνα με το Ομηρικό κείμενο, το Δουλίχιο, που αποτελεί ένα αιώνιο φυσικό ζευγάρι με τη Σάμη, να τοποθετείται στις Εχινάδες και το δίδυμό του, το φυσικό ζευγάρι του, η Σάμη, να βρίσκεται σε απόσταση 20 μιλίων. Ο Όμηρος δεν τα ομαδοποίησε τυχαία με τον σύνδεσμο «τε… τε…», ούτε τυχαία τα τοποθέτησε «μάλα σχεδόν αλλήλησι», αν όντως δεν ήταν δίδυμα και αιωνίως αναπόσπαστα τοποθετημένα δίπλα δίπλα! Ταυτόχρονα τα τοποθετεί σαφέστατα και τα τρία (Δουλίχιο, Σάμη και Ζάκυνθο), σε αντιδιαστολή με την Ιθάκη, «άνευθε (ειν αλί)» δηλ. ψηλά στη θάλασσα – μακριά από την ηπειρωτική χώρα, κάτι που δεν ισχύει με τις Εχινάδες! Τα τοποθέτησε δίπλα – δίπλα και απόμακρα απ’ την κυρίως χώρα, γιατί εκεί ήταν, είναι και θα είναι εσαεί η θέση τους! Τα μέχρι σήμερα ευρήματα, αποδεικνύουν ότι οι περιγραφές του Όμηρου είναι σαφέστατες!
2ον) Είναι φύσει και θέσει αδύνατο να τοποθετείται σήμερα η Ιθάκη σε ένα από τα δύο, είτε στην Κεφαλονιά είτε στο Θιάκι, τα οποία αποτελούν ένα αιώνιο φυσικό ζευγάρι, το οποίο προσιδιάζει απόλυτα στις περιγραφές του δίδυμου «Δουλίχιόν τε Σάμη τε», για τους εξής λόγους: α) Το φυσικό ζευγάρι Δουλίχιο και Σάμη βρίσκεται μεταξύ Ιθάκης και Ζακύνθου, β) Η Ομηρική Ιθάκη δεν είναι πολύ κοντά με κανένα άλλο, τόσο που να αποτελεί φυσικό ζευγάρι με αυτό, αφού ο Όμηρος την τοποθετεί πιο απόμακρα από τα άλλα προς τη δύση (πανυπερτάτη προς ζόφον), συνεπώς δεν μπορεί να ταυτιστεί με κανένα από τα δύο για να αποτελέσει ζευγάρι και γ) αν κάποιος δεν αποδέχεται αυτήν την ταύτιση (Δουλίχιόν τε Σάμη τε με Κεφαλονιά και Θιάκι), πρέπει να μας υποδείξει άλλο δίδυμο νησιών στο Ιόνιο, αφού εκ των πραγμάτων, το άλλο υπάρχον δίδυμο a priori αποκλείεται!
10) Η Ομηρική Ιθάκη ήταν απέναντι από την Ακαρνανία όπου βρίσκονταν η πόλη Νήρικος, την οποία κατέλαβε ο Λαέρτης (περιοχή Κεχροπούλας), πριν την μεταφέρουν οι Κορίνθιοι στην απέναντι Λευκάδα.
Στην Μυκηναϊκή εποχή η Ομηρική Ιθάκη, σύμφωνα με τον Όμηρο, ήταν πολύ – πολύ κοντά στην Ακαρνανία και ειδικότερα στην περιοχή της Κεχροπούλας, όπου υπήρχε η προϊστορική πόλη της Νηρίκου, την οποία κατοικούσαν Κεφαλλήνες και την κατέλαβε ο Λαέρτης (Οδ. ω, 377-378). Το επιβεβαιώνει και ο Φιλοίτιος, ότι ο Οδυσσέας από μικρό τον έβαλε να πιστατεί στα ζώα του, που τα είχε στη γη των Κεφαλλήνων. (ΣΗΜ. Το όνομα Κεφαλονιά στο σημερινό νησί, πρωτοεμφανίζεται το 450 π.Χ. από τον Ηρόδοτο. Αυτό σήμερα πλέον είναι απόλυτα επιβεβαιωμένο από τις επιγραφές με Γραμμική Β, που ανακαλύφθηκαν στο ανάκτορο του Νέστωρα στην Πύλο. Επί τρία χρόνια, χειμώνα – καλοκαίρι, ο Φιλοίτιος μετέφερε καθημερινά ζώα για να θρέψει 160 άτομα που διαβιούσαν στο Παλάτι του Οδυσσέα (114 μνηστήρες συν τους μόνιμους κατοίκους του Παλατιού). Το σημαντικό είναι πως ο Ποιητής επισημαίνει με κάθε λεπτομέρεια πως γίνονταν η είσοδος και μεταφορά των σφαγείων στο νησί! Στο χωρίο Οδ. υ, 185-188, ο Ποιητής περιγράφει με ενάργεια πως ο Φιλοίτιος μετέφερε τα κρεατικά στο νησί: «απ’ τη στεριά τους φέρνανε περάτες». Η μεταφορά δηλ. γίνονταν με Πορθμείς και Πορθμείο, κάτι που σημαίνει ότι υπάρχει στενός σχετικά πορθμός και ότι η απόσταση είναι σαφώς πολύ μικρή, διότι σε αντίθετη περίπτωση θα χρησιμοποιούσαν Πλοίο και Ναύτες!
Στην Μυκηναϊκή εποχή, λοιπόν, απέναντι από την περιοχή που διαβιούσαν οι Κεφαλλήνες (Ακαρνανία), υπήρχε η Ομηρική Ιθάκη! Στην μετά την κάθοδο των Δωριέων εποχή απέναντι από την Νήρικο της Ακαρνανίας βρίσκουμε τη Λευκάδα, πολύ – πολύ κοντά στην Ακαρνανία, όπως ακριβώς και η Ομηρική Ιθάκη. Στην Μυκηναϊκή εποχή από την Ομηρική Ιθάκη προς την Ακαρνανία και αντίστροφα, περνούσαν με Πορθμεία, κάτι που από την κάθοδο των Δωριέων και μετά γίνεται ακόμη και μέχρι σήμερα στην Λευκάδα. Και επειδή τα νησιά δεν είναι μεταφερόμενα οχήματα, το μοναδικό, που μένει να σκεφτούμε, είναι ότι το νησί, που στην Μυκηναϊκή εποχή ονομάζονταν Ιθάκη, τώρα λέγεται Λευκάδα, γιατί τα ονόματα είναι απόλυτα δεδομένο ότι στην Ελλάδα από αρχαιοτάτων χρόνων μεταφέρονται! Συνεπώς έχουμε ταύτιση στο ίδιο νησί, δύο ονομάτων, της μυκηναϊκής Ιθάκης και της αρχαϊκής Λευκάδας.
Στο χωρίο Οδ. ξ, 96-98 βεβαιώνει ο Ποιητής την εγγύτητα της Ακαρνανίας με την Ομηρική Ιθάκη, με τα λόγια:
ή γαρ οι ζωή γ᾽ ην άσπετος· ου τινι τόσση
ανδρών ηρώων, ούτ᾽ ηπείροιο μελαίνης
ούτ᾽ αυτής Ιθάκης·
Ήταν αλήθεια εκείνου αρίφνητο το βιός· κανένας τόσα
από τους ήρωες δεν απόχτησε, για στη στεριάν αντίκρυ
για στην Ιθάκη ακόμα (Κ.Κ)
Αλλά και ο Ιθακήσιος γέρο Ευπείθης, ο πατέρας του σκοτωμένου μνηστήρα Αντίνοου, προσπαθώντας να ξεσηκώσει τους συμπολίτες του κατά του Οδυσσέα, τους παρακινεί «Πάμε, μην τύχει και προφταίνοντας διαβούν εκείνοι αντίκρυ» [«αλλ᾿ ἴομεν, μὴ φθέωσι περαιωθέντες ἐκεῖνοι» (Οδ.ω.437)]. Δεν νομίζω να υπάρχει άλλο νησί, εκτός της Λευκάδας, στο οποίο να προσιδιάζουν τόσο δυνατά τα λόγια του Ευπείθη! Πάμε γρήγορα να τους πιάσουμε πριν περάσουν απέναντι (?) οπότε θα τους χάσουμε. Αυτό δεν λέγεται σε κανένα άλλο νησί πλην της Λευκάδας. Γιατί στα υπόλοιπα νησιά το πέρασμα απέναντι γίνεται με πλοίο και χρειάζεται αρκετή ώρα πλεύσης – πορείας, που σημαίνει πως μπορείς να φτάσεις αυτόν που κυνηγάς με ένα πιο γρήγορο πλοίο και με περισσότερους ναύτες – κωπηλάτες! Ενώ αν περάσει κάποιος πρώτος με το πορθμείο απέναντι, ώσπου να επιστρέψει το πορθμείο να περάσει απέναντι και σένα που τον κυνηγάς, το πουλάκι χάθηκε, όπως λέει ο Λαός μας!
Και βέβαια η μεταφορά από τους Κορίνθιους της πόλης Νηρίκου από την περιοχή της Κεχροπούλας της Ακαρνανίας στην Λευκάδα και μάλιστα στο σημείο του στενού μέρους του πορθμού, τον οποίο βέβαια καθάρισαν για να τον ξανακάνουν πλωτό, δεν έγινε τυχαία, αλλά έγινε για να ελέγχουν το πέρασμα του πορθμού, μιας και το πέρασμα του Λευκάτα ήταν πάρα πολύ επικίνδυνο και το φοβόνταν οι ναυτικοί, όπως μας βεβαιώνει ο Βιργίλιος στην Αινειάδα. (ΣΗΜ. Τον Δίαυλο μέσα στον πορθμό, δεν τον διάνοιξαν πρώτοι οι Κορίνθιοι, όπως αναφέρει ο Στράβων, αλλά οι Λέλεγες. Περιοδικά ο Δίαυλος έκλεινε και μέχρι σήμερα κλείνει, από τα φερτά υλικά της θάλασσας, που φέρνει συνεχώς και αενάως ο Μαΐστρος, αλλά και από τις αλλουβιακές αποθέσεις που μεταφέρουν οι ισχυρές βροχοπτώσεις της βορειοδυτικής Ελλάδας και από τις δύο πλευρές προς τον πορθμό, της Λευκάδας και της Ακαρνανίας). Έτσι οι Κορίνθιοι μετέφεραν πλέον το επίκεντρο του νησιού στο βόρειο τμήμα του, που μέχρι τότε ήταν στο μέσον (Νυδρί – Ελλομένου) και στο νότιο τμήμα του (Βασιλική – Φαρές), αφού η Νήρικος μετά την μεταφορά της στη Λευκάδα, αναπτύχθηκε σε μία από τις πιο εκτενείς και πολυάνθρωπες πόλεις της αρχαιότητας, όπως επισημαίνει ο καθηγητής του Πάντειου Πανεπιστημίου κ. Γ. Κοντογιώργης.
Έγραψε ο Αρχαιολόγος Μιλτιάδης Άννινος – Καβαλιεράτος, αντίπαλος της θεωρίας του W. Dörpfeld και των Λευκαδιστών: «Διότι και η Λευκάς ήτον ανέκαθεν νήσος και δη εις αρχαιοτέραν εποχήν, ως εκ γεωλογικών παρατηρήσεων αποδεικνύεται, ήτο πολύ μάλλον της Ηπείρου απομεμακρυσμένη ή σήμερον».
Κανένα απολύτως νησί δεν έχει τα παραπάνω χαρακτηριστικά, πλην της Λευκάδας, η οποία τα έχει όλα αυτά που προαναφέραμε για την Ομηρική Ιθάκη. Οι Κορίνθιοι την επέλεξαν γιατί μέχρι τότε το νησί αυτό είχε την πλέον στρατηγική θέση στο δυτικό εμπόριο και κυρίως προς την Σικελία. Η σπουδαιότητά της ήταν πολύ σημαντική μέχρι και την Ρωμαϊκή επικυριαρχία. Αυτό αποδεικνύεται και από την ηγεμονία της στο Κοινό των Ακαρνάνων, που από το 235 – 167 π.Χ ήταν η πρωτεύουσά του.
11) Η Ομηρική Ιθάκη ήταν απέναντι από την Ήπειρο.
Ο Έχετος ήταν Έλληνας ηγεμόνας διαβόητος για τη σκληρότητά του προς όλους («βροτών δηλήμων πάντων» – που ανθρώπους δε λυπάται), με τη συνήθεια να κόβει τα αυτιά και τη μύτη εκείνων που ήθελε να τιμωρήσει, έτσι ώστε να μένουν αυτοί για πάντα «στιγματισμένοι». Στην ραψωδία (Οδ. σ. 84-87) ο αρχηγός των μνηστήρων Αντίνοος, θέλοντας να απειλήσει τον ζητιάνο Ίρο, του λέει ότι θα τον στείλει στον Έχετο, ο οποίος βασίλευε στην απέναντι της Ιθάκης ηπειρωτική ακτή. Ο μελετητής του Ομήρου Ευστάθιος Αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης, γράφει στο σύγγραμμά του Commentarii ad Homeri Odysseam (Tomus I, LIPSIAE, 1825): «τάχα γαρ μιν ανάξομεν Ηπειρόνδε εις Έχετον. Λέγει δε και νυν Ήπειρον χώραν ιδίως ούτω καλουμένην, αντιπέραν κειμένην Ιθάκης, μεγάλην. Αφ’ ης και Πύρρος Ηπειρώτης ύστερον άρξας των εκεί». (Αυτό μας αποτρέπει να υποστηρίξουμε ότι η λέξη Ήπειρος μπορεί να αναφέρεται και σε τμήμα ενός νησιού!)
Κι εδώ την μοναδικότητα έχει μονοσήμαντα η Λευκάδα, γιατί και τα τρία άλλα είναι τόσο μακριά, που ούτε καν αντικρίζουν έστω και κατ’ ελάχιστο την Ήπειρο!
12) Στην Ομηρική Ιθάκη υπήρχε Ναός του Απόλλωνα.
Από μια εκτεταμένη και χρονοβόρα έρευνα στα Αρχαιολογικά δεδομένα της Περιφέρειας των Ιονίων Νήσων, στο μοναδικό νησί που διαπιστώθηκε ύπαρξη Ναού του Απόλλωνα προδωρικής εποχής είναι μονοσήμαντα η Λευκάδα. Στην Κέρκυρα η αρχαιολογική σκαπάνη διαπίστωσε την ύπαρξη 3 αρχαίων Ναών του Απόλλωνα, ήτοι: 1) Ναός Απόλλωνα Πύθειου, του 5ου αι. π.Χ, κοντά στο Αρτεμίσιο 2) Ναός Απόλλωνα Κορκυραίου, ιδρύθηκε από τους Ερετριείς (775-734 π.Χ., δηλ. αρχές του 8ου αι. π.Χ,), δίπλα στο σημερινό Μον Ρεπό και 3) Ναός του Απόλλωνα, του 5ου αι. π.Χ, στη θέση Ρόδα. Στην Κεφαλονιά ανευρέθη ένας και μοναδικός Ναός του Θεού Απόλλωνα, του 6ου αι. π.Χ., κοντά στη Σκάλα. Στο σημερινό Θιάκι και τη Ζάκυνθο δεν ανευρέθη κανένας Ναός του Θεού Απόλλωνα. Συνεπώς: μοναδικός Ναός του Θεού Απόλλωνα κατά την Μυκηναϊκή εποχή στα Νησιά του Ιονίου πελάγους ήταν ο Ναός του Λευκάτα ή Λευκάτη Απόλλωνα στη σημερινή Λευκάδα! Άλλωστε η Σαπφώ από τη Λέσβο μετέβη να μονάσει σ’ αυτό το Ιερό, καταδεικνύοντας έτσι τη σημασία της Λευκάδας – Ιθάκης σ’ ολόκληρο τον τότε γνωστό κόσμο! Κι εδώ την μοναδικότητα έχει μονοσήμαντα η Λευκάδα.
13) Το νησί Αστερίς, η ενέδρα των μνηστήρων για δολοφονία του Τηλέμαχου.
Δεν θα επεκταθώ πολύ στο νησί αυτό, επειδή σε προηγούμενα φύλλα του περιοδικού αυτού εκτενώς έχω αναφερθεί. Θα επισημάνω τα περισσότερα σημαντικά χαρακτηριστικά του.
1. Το νησί αυτό υποχρεωτικά βρίσκεται νότια της Ιθάκης στη γραμμή πλεύσης από Πύλο προς την Ιθάκη.
2. Το νησί αυτό υποχρεωτικά βρίσκεται « πριν πατρίδα γαίαν ικέσθαι», άρα πριν τα χωρικά ύδατα της Ιθάκης.
3. Βρίσκεται «μεσσηγύς Ιθάκης τε Σάμοιό τε», στο διάμεσο μεταξύ Ιθάκης και Σάμης, που σημαίνει ότι στην πορεία από Πύλο πρώτα θα συναντήσει ο Τηλέμαχος την Σάμη μετά την Αστερίδα και μετά την Ιθάκη!
4. Το νησί αυτό είναι «ου μεγάλη» (ούτε μεγάλο ούτε μικρό). Είναι 4.500 στρ. ενώ η βραχονησίδα Δασκαλιό μόνο 4 στρ. δηλ χίλιες και πλέον φορές μικρότερη.
5. Έχει «άκριας ηνεμόεσσας» (ανεμοδαρμένα ύψη). Το Δασκαλιό είναι 2,5 μ. το ύψος του.
6. Είναι «πετρήεσσα» (πετρώδης, τραχειά και απόκρημνη).
7. Έχει «λιμένες ναύλοχοι αμφίδυμοι» (λιμάνια από τη μια μεριά κι από την άλλη με καλό αραξοβόλι). Το Δασκαλιό όχι μόνο δεν έχει έστω κι ένα λιμάνι, αλλά ούτε και αμμουδιά για να σύρεις έξω ένα πλοίο.
8. Στο διάμεσο των δύο αμφίδυμων λιμανιών, σύμφωνα με τον Απολλόδωρο, υπήρχε ο οικισμός των Αλαλκομενών, ο οποίος όταν αργότερα οι Δωριείς απέκτησαν πλοία και κατέκτησαν την Πελοπόννησο και άρχισαν να επεκτείνονται περαιτέρω, εισέβαλαν και στα άλλα νησιά πλην της Ιθάκης. Τότε ανάγκασαν τους κατοίκους των Αλαλκομενών να μετακομίσουν από την Αστερίδα στην τότε Σάμη (σημερινό Θιάκι) και να εγκατασταθούν στον Πισαετό, εκεί που οι Ιθακιστές και κυρίως ο Σλήμαν τοποθετούσαν (μέγα λάθος) την πόλη της Ιθάκης του Οδυσσέα, την οποία αναφέρει ο Πλούταρχος και την αναγνώρισε και την πιστοποίησε ο W. Dörpfeld.
Είναι λογικά και επιστημονικά αδιανόητο να διανοηθεί κανείς να τοποθετήσει την Ομηρική Αστερίδα στη βραχονησίδα Δασκαλιό! Υποστηρίζω με όλη τη δύναμη της ψυχής μου την άποψη, ότι η βραχονησίδα Δασκαλιό, δεν έχει καμία απολύτως σχέση με το νησί ΑΣΤΕΡΙΣ του Όμηρου, ούτε ως προς την τοποθεσία, ούτε ως προς το μέγεθος, ούτε ως προς τη μορφή και φυσιογνωμία του και κυρίως ούτε ως προς το σκοπό για τον οποίο το επέλεξαν. Η Πύλος είναι νότια και ανατολικά της Ιθάκης κι όχι Βόρεια!
Η άποψη των Κεφαλληνιστών ότι Αστερίς είναι το νησί Οξειά, είναι εντελώς αδύναμη. Έχει στοιχεία παρόμοια ως προς το μέγεθος και ως προς τη μορφή και τη φυσιογνωμία του, αλλά του λείπουν όλα τα άλλα.
Η άποψη των Παληκιστών ότι είναι το ακρωτήρι που είναι χτισμένο σήμερα το Αργοστόλι, θα πρέπει να γνωρίζουν ότι άλλο πράγμα το Ακρωτήριο κι άλλο η χερσόνησος και ο Όμηρος ήξερε να ξεχωρίσει το άκρον, όπως ονόμαζε το ακρωτήριο.
Εδώ όχι μόνο υπερισχύει το Αρκούδι στη σύγκριση, αλλά διαθέτει το 100% των προδιαγραφών τις οποίες του προσδίδει ο Όμηρος. Η θέση του δε είναι η πλέον αποτελεσματική στον έλεγχο οποιουδήποτε πλοίου από οποιαδήποτε πορεία κι αν έρχεται από την Πύλο προς την Λευκάδα.
Η υπεροχή της Λευκάδας, την οποία της προσδίδει η ενέδρα στο νησί Αρκούδι – Αστερίς είναι καταλυτική!
14)Το λιμάνι του Φόρκυνος (Οδ. ν, 96-101).
Φόρκυνος δέ τίς εστι λιμήν, αλίοιο γέροντος,
εν δήμω Ιθάκης: δύο δε προβλήτες εν αυτώ
ακταί απορρώγες, λιμένος ποτιπεπτηυίαι,
αι τ’ ανέμων σκεπόωσι δυσαήων μέγα κύμα
έκτοθεν: έντοσθεν δε τ’ άνευ δεσμοίο μένουσι
νήες εΰσελμοι, ότ’ αν όρμου μέτρον ίκωνται.
Του Φόρκυνα εκεί πέρα βρίσκεται του θαλασσογερόντου
ο κόρφος: κάβοι δυο δεξόζερβα προβάλλουν στο άνοιγμα του
ψηλοί κι απόγκρεμοι, μα μέσαθε κατηφορούν ως κάτω,
και τα τρανά αποδιώχνουν κύματα των φοβερών ανέμων
απόξω· μέσα όσα το δρόμο τους απόσωσαν κι άραξαν
από τα πλοία τα καλοκούβερτα κανένας δεν τα δένει. (Κ.Κ)
Δύο κάβοι συγκλίνουν στην μπασιά του λιμανιού και κρατούν έξω τα κύματα που σηκώνουν οι τρικυμίες. Μέσα όσα πλοία μπαίνουν γι’ αραξοβόλι, δεν χρειάζεται κανένας να τα δέσει.
Εκπληκτική περιγραφή. Απίστευτη φωτογραφική αποτύπωση. Άφθαστη τελειότητα απόδοσης μιας περιοχής εκπληκτικής ασφάλειας, αλλά και ωραιότητας.
Δεν νομίζω, πλέον να αμφισβητεί κανείς, πως, ο … τυφλ
ΣΥΝΕΧΕΙΑ
ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΟΜΗΡΙΚΗΣ ΙΘΑΚΗΣ
Νώντας Γαζής
Συγγραφέας – Ερευνητής
Δεν νομίζω, πλέον να αμφισβητεί κανείς, πως, ο … τυφλός Όμηρος, δεν γνώριζε, δεν επισκέφθηκε, δεν περπάτησε, δεν έζησε τα Ιόνια νησιά και ιδιαίτερα την πατρίδα του Οδυσσέα!!!
Καλούμε οιονδήποτε καλοπροαίρετο ερευνητή ή άλλο, να μας υποδείξει ένα ολόκλειστο, απάνεμο, απόλυτα ασφαλές λιμάνι, που τα πλεούμενα να μπορούν να μένουν άδετα, χωρίς κανείς καιρός να τα πιάνει εκεί μέσα, με δύο κάβους να συγκλίνουν και να μην επιτρέπουν στα κύματα να διαταράξουν την ηρεμία στο μέσα μέρος του Κόλπου, όπως ακριβώς το περιγράφει ο Όμηρος!
Είναι πέρα από κάθε λογική η ταύτιση του λιμανιού του Φόρκυνα με τον Αθέρα ή τις Αφάλες, ή το Βαθύ ή τη Ντέξια, που όχι μόνο τους πιάνουν αρκετοί καιροί (Μαΐστρος, Τραμουντάνα και Γραίγος πετάνε έξω καράβια μεγάλα, όχι καΐκια εκείνης της εποχής, επίσης και η Όστρια και ο Γαρμπής δημιουργούν πολλά προβλήματα), αλλά καμία σχέση δεν έχουν με την τελειότατη περιγραφή του Όμηρου και είναι αδιανόητο σ’ αυτούς του κόλπους να αφήσεις άδετη ακόμα και βάρκα.
Υπάρχει όμως ένας και μοναδικός κόλπος στα Ιόνια νησιά, που ταιριάζει απόλυτα με την ανεπανάληπτη περιγραφή του Όμηρου, κι αυτός είναι ο κόλπος και το λιμάνι στα Σύβοτα της Λευκάδας (Δεν είναι τυχαίο το όνομα από το Συς + βόσκω = χοιροβοσκή και μάλιστα υπάρχει προ αμνημονεύτων χρόνων!).
Προτείνουμε σε οποιονδήποτε έχει αντίθετη γνώμη να επισκεφθεί και να παραμείνει όσο χρόνο θέλει, κυρίως Οκτώβρη – Νοέμβρη και Φλεβάρη – Μάρτη, που επικρατούν ιδιαίτερα δυνατοί άνεμοι και καταιγίδες, για να διαπιστώσει και ο πλέον δύσπιστος πρώτα ότι η περιγραφή του Ομήρου όχι μόνο ταυτίζεται με τον κόλπο των Συβότων απόλυτα, αλλά και κυρίως ότι τελειότερη περιγραφή αυτού του πανέμορφου κόλπου δεν έγινε ποτέ και από κανένα στον κόσμο, για χιλιάδες χρόνια.
15) Η Ιθάκη είναι «αμφίαλος» [Οδ. α, 386 – Οδ. α, 395 – Οδ. α, 401 – Οδ. β, 293 – Οδ. φ, 252]
Κρίνω σκόπιμο επίσης, να επισημάνω και τον 5 φορές επαναλαμβανόμενο χαρακτηρισμό της Ιθάκης «αμφίαλος»! Αυτό σημαίνει πως η Ιθάκη περιβρέχεται, περικυκλώνεται από θάλασσα. Γράφει ο Ολλανδός Adriaan Goekoop (ένας ερασιτέχνης αρχαιολόγος): “Η Ιθάκη έχει κληθεί γενναιόδωρα νησί χωρίς πραγματική θεμελίωση στο πρωταρχικό κείμενο. Σε καμία από τις 83 αναφορές της Οδύσσειας και τις 3 αναφορές της Ιλιάδας δεν αναφέρεται ο προσδιορισμός της Ιθάκης ως «ΝΗΣΟΣ», αν και ο επιθετικός προσδιορισμός «ΝΗΣΟΣ» χρησιμοποιείται 45 φορές στο κείμενο για να προσδιορίσει άλλες νησιωτικές αναφορές”. Βεβαίως θα διαφοροποιηθώ με τον A. Goekoop στο εξής σημείο: Θεωρώ ότι στο Οδ. ν, 95 «τήμος δη νήσω προσεπίλνατο ποντοπόρος νηύς» [το καλοτάξιδο το πλοίο πια έφθασε στο νησί], που κατά την ταπεινή μου άποψη βεβαιώνει πως η Ιθάκη ήταν νησί. Αναρωτιέμαι, δεν είναι πολύ περίεργο και παράξενο να μιλάει ο ακριβολόγος Όμηρος με αυτόν τον τρόπο για ένα νησί, που έτσι κι αλλιώς περιβρέχεται από θάλασσα; Το μοναδικό νησί που πάρα πολλοί δεν το θεωρούν νησί, αλλά περιβρέχεται από θάλασσα, είναι η Λευκάδα!
Θα ήθελα εδώ να επισημάνω ότι στη Λευκάδα δεν έγινε απολύτως καμία αλλαγή καμιάς ονομασίας είτε νησιού, είτε βουνού, είτε τοποθεσίας, είτε κρήνης, είτε σπηλιάς, είτε πηγής, είτε ποταμού, είτε οτιδήποτε, με σκοπό να οδηγήσει τον οιονδήποτε στην κατεύθυνση ότι αυτή είναι κατά κύριο λόγο και ότι αυτή και μόνη διαθέτει τα περισσότερα επιχειρήματα να είναι η Ομηρική Ιθάκη! Όλες οι κορυφαίες Ελληνικές Εγκυκλοπαίδειες των αρχών του περασμένου αιώνα (Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια, Εγκυκλοπαίδεια Ηλίου, Εγκυκλοπαιδικό Λεξικό Ελευθερουδάκη κλπ.), αναφέρουν π.χ. το βουνό στο Βόρειο Θιάκι, ως βουνό Ανωγή, ενώ σήμερα προσπάθησαν και επέβαλλαν το όνομα Νήριτον, χωρίς ακόμα η αρχαιολογική σκαπάνη να αποφανθεί! Το ίδιο κάνουν και με τη βραχονησίδα Μαθηταριό ή Δασκαλιό προσπαθώντας να μετατρέψουν το όνομά της σε Αστερίς, για να μην επαναλάβουμε πως την πόλη της Ομηρικής Ιθάκης την πηγαινοφέρνουν από τον Αετό στα Πηλικάτα και το αντίθετο! Το ίδιο κάνουν και με το όρος Νήιον, το οποίο ακόμη δεν σταθεροποίησαν, διότι όσοι πιστεύουν πως η πόλη ήταν στο βόρειο τμήμα το τοποθετούν στην Εξωγή, ενώ όσοι πιστεύουν πως η πόλη ήταν στο Νότιο τμήμα το τοποθετούν στο Μεροβίγλι! Υπάρχει και μια τρίτη άποψη, που προσπαθεί να εξισορροπήσει τα πράγματα, η οποία προσπαθεί να μας πείσει πως το Νήιον είναι το Νήριτον χωρίς το ρ και το τ, ή το Νήριτον είναι το ίδιο το Νήιον με προσθήκη του ρ και του τ. Το ίδιο συμβαίνει και με το λιμάνι του Φόρκυνα, που άλλοι το τοποθετούν στο Βαθύ, άλλοι στον διπλανό κόλπο Ντέξια κι άλλοι στις Αφάλες! Στο Θιάκι υπάρχουν όλα όσα αναφέρονται στο Έπος εις διπλούν και όλη η υφήλιος προσπαθεί να ξεδιαλύνει ποιο είναι το πραγματικό και ποιο το αντίγραφο!
Τέλος θα ήθελα να υπογραμμίσω πως η Λευκάδα, ενισχύεται σοβαρά από τα γραφόμενα του Πλίνιου (Nat. History, IV., I, 5.), ο οποίος επισημαίνει: «Dein sinus et Leucadia ipsa paeninsula, quondam Neritis appellata» = έπειτα ο κόλπος και η χερσόνησος Λευκαδία, που παλιότερα (πριν τους Κορίνθιους) λέγονταν Νηρίτις. Αυτό σημαίνει πως με την Κάθοδό τους οι Δωριείς (ορεσίβια φυλή χωρίς γνώσεις ναυσιπλοΐας), εισέβαλαν εύκολα στην Ομηρική Ιθάκη, λόγω της ευχερούς πρόσβασης από ξηρά, που μάλλον θα είχε καιρό να καθαριστεί ο δίαυλος! Το γεγονός αυτό ανάγκασε τους Ιθακήσιους σε φυγή και την μετακίνηση τους προς τα Α και ΝΑ σε άλλο νησί της επικράτειάς τους, μακριά από την Αιτωλοακαρνανία, στο οποίο οι Δωριείς τότε δεν είχαν πρόσβαση, όπως στην Ομηρική Ιθάκη. Μαζί τους πήραν ότι είχαν και δεν είχαν από υλικά πράγματα και μαζί μ’ αυτά ότι πιο πολυτιμότερο είχαν, την ιστορία τους, τον πολιτισμό τους και κυρίως το όνομά τους, το οποίο και έδωσαν στη νέα τους πατρίδα! (Αυτό το φαινόμενο της μεταφοράς του ονόματος είναι πολύ συχνό στην Ελληνική φυλή). Έτσι απέμεινε στο νησί τους η ονομασία από το ψηλό, ξέφαντο και δασωμένο κυρίως με Έλατα βουνό Νήριτον και γι’ αυτό λέγονταν Νηρίτις. Το όνομα αυτό διατηρήθηκε και από τους Δωριείς, μιας και υπήρχε στις βουνοκορφές της η «Νήριτος ύλη» και επίσης γιατί και στη Δωρική διάλεκτο η δίλεξη αυτή φράση εκφέρονταν και σήμαινε το ίδιο με την αντίστοιχη Αχαϊκή! Το όνομα αυτό το διατηρούσε η πρώην Ομηρική Ιθάκη μέχρι που ήρθαν οι Κορίνθιοι και δημιούργησαν μια καινούργια πόλη την Λευκάδα (πιθανώς από το Λευκάς πέτρη) και οι κάτοικοί της ονομάσθηκαν αρχικά Επιλευκάδιοι, όπως μας πληροφορεί ο I. Partch, Lefkas, 1889, p. 7. Το ότι στην περιοχή συνέβησαν αρκετές μετακινήσεις μετά την Κάθοδο των Δωριαίων, είναι πλέον και γεγονός και αποδεκτό από το σύνολο σχεδόν των Αρχαιοελληνιστών. Ο Απολλόδωρος αναφέρει ότι στο νησί Αστερίς υπήρχε οικισμός μεταξύ των αμφίδυμων λιμανιών με το όνομα Αλαλκομενές και τελικά βρέθηκε να έχει μετακομίσει στον Πισαετό, την οποία λανθασμένα ο μεγάλος Σλήμαν θεώρησε πως ήταν η Ομηρική Ιθάκη. Τελικά ο Πλούταρχος μας πληροφορεί πως είναι η πόλη Αλαλκομενές! Δεν πρέπει να μας διαφεύγει βεβαίως, πως οι Κεφαλλήνες ήταν μία φυλή πρωτοελληνική, η οποία κατοικούσε για αρκετό διάστημα στην περιοχή της Ακαρνανίας, την ίδια περίπου εποχή που στην περιοχή υπήρχαν και οι Τηλεβόες, οι οποίοι πρώτοι εποίκησαν τα νησιά, που σήμερα είναι αποδεκτά από όλους τους ερευνητές ως Τηλεβοϊδες νήσοι (Κάλαμος, Καστός και Μεγανήσι) και οι οποίοι πιθανόν κάτω από την πίεση των Δωριαίων ή των Κουρητών ή άλλων λόγων, κάποια εποχή μετακόμισαν και εγκαταστάθηκαν στην σημερινή Κεφαλονιά, στην οποία και έδωσαν το δικό τους όνομα! Αναμφισβήτητα κι από την μικρή Ομηρική Σάμη, στην οποία εγκαταστάθηκαν οι κάτοικοι της Ομηρικής Ιθάκης και την μετονόμασαν σε Ιθάκη, έφυγαν οι περισσότεροι, αν όχι όλοι και μετακόμισαν στο απέναντι μεγάλο νησί (πιθανότατα το Ομηρικό Δουλίχιο, που ο Όμηρος τα ταυτίζει «Δουλίχιόν τε Σάμη τε» ως δίδυμα νησιά) και ονόμασαν την περιοχή Σάμη. Το όνομα Κεφαλονιά για πρώτη φορά ιστορικά αναφέρεται από τον Ηρόδοτο γύρω στο 450 π.Χ. Επίσης ο λαός του Οδυσσέα ονομαζόταν «Κεφαλλήνες» και κατείχε την Ιθάκη, τη Ζάκυνθο, την ακτή της Ακαρνανίας και το Δουλίχιο και τη Σάμη.
Μετά όλα τα προαναφερθέντα απομένει στον κάθε αναγνώστη να βγάλει μόνος του τα δικά του συμπεράσματα. Καλό βέβαια θα ήταν να περιπλεύσει κανείς την εν λόγω περιοχή από τη Β. είσοδο του πορθμού της Λευκάδας μέχρι την Πύλο του Νέστορα και να επανέλθει στο ίδιο μέρος. Σ’ αυτή τη διαδρομή σκόπιμο θα ήταν να υπάρχουν από ένας Ερευνητής (Ιθακιστής, Λευκαδιστής, Κεφαλληνιστής, Παληκιστής) και μια Οδύσσεια!
Τα συμπεράσματα και αποτελέσματα εναπόκεινται στην ευφυΐα του καθενός αναγνώστη!
ΣΥΝΤΟΜΟΓΡΑΦΙΕΣ:
(Κ.Κ) = ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ-ΚΑΚΡΙΔΗΣ, (Α.Ε) = ΑΡΓΥΡΗΣ ΕΦΤΑΛΙΩΤΗΣ, (Ε.Κ) = ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΚΑΡΥΔΗΣ, (Ε.Γ) = ΕΠΑΜ. ΓΑΖΗΣ
Απάντηση σε ερώτηση ποιοί είναι οι απόγονοι του Οδυσσέα!
Πρέπει όλοι να γνωρίζουμε ότι οι Ιθακήσιοι είναι οι πραγματικοί απόγονοι του Οδυσσέα. Με την Κάθοδο των Δωριέων, οι Ιθακήσιοι διώχτηκαν από την πατρίδα τους, που ήταν η σημερινή Λευκάδα και μετακόμισαν στην Ομ. Σάμη,παίρνοντας μαζί τους με ότι περιουσιακό στοιχείο μπόρεσαν να μεταφέρουν και το όνομά τους και την Ιστορία τους και τα τιμαλφή τους και την παράδοσή τους και τη δόξα τους. Ποιός άλλος, παρά Ιθακήσιος, θα έγραφε το «ΕΥΧΗΝ ΟΔΥΣΣΕΙ»;
Η Ιθάκη ήταν 1) μόνη και βορειοδυτικότερη όλων, 2) η σημερινή Ιθάκη και η σημερινή Κεφαλονιά είναι δίδυμα νησιά από υπάρξεώς τους, άρα δεν μπορεί κανένα απ΄αυτά τα δίδυμα να είναι η Ιθάκη, μιας κι αυτή ήταν πανυπερτάτη όλων 3) Η Ιθάκη ήταν στο ενδιάμεσο της διαδρομής Θεσπρωτίας και Δουλίχιου, άρα συμφωνεί με το πρώτο, 4) τα δίδυμα Δουλιχιόν τε Σάμη τε και το τελευταίο η δασώδης Ζάκυνθος βρίσκονται απέναντι από την Ηλεία, σε αντίθεση με την Ομ. Ιθάκη που είναι απόμακρη από την Ηλεία 5) Η σειρά των νησιών είναι από ΒΔ προς ΝΑ, Ιθάκη – τα δίδυμα Δουλίχιόν τε Σάμη τε και τελευταία η Ζάκυνθος. Αυτή η γεωγραφική τοποθέτηση ταυτίζεται με την περιγραφή που κάνει ο Βιργίλιος στην Αινειάδα του. Από Κρήτη ερχόμενος (αντίστροφα δηλ. στην παραπάνω διαδρομή) συναντά τη Ζάκυνθο, αμέσως μετά τα δίδυμα Dulichiumque Sameque και τέλος την Ιθάκη και το Νήριτο του μισητού Οδυσσέα!Αυτές οι καθαρές περιγραφές που μας δίνει ο Όμηρος και επιβεβαιώνει ο Βιργίλιος, αν θέλαμε να τα τοποθετήσουμε στο Χάρτη, αβίαστα η Ομηρική Ιθάκη τοποθετείται στη Λευκάδα, η Σάμη στο Θιάκι (με Αστερίδα το Αρκούδι, που είναι ακριβές αντίγραφο της Ομηρικής περιγραφής και είναι στο διάμεσο Ιθάκης – Σάμης) , το Δουλίχιο στην Κεφαλονιά και τελευταία η Ζάκυνθος. Προσοχή, μην ξεχνάμε ότι ερευνούμε τον Όμηρο κι όχι τον Στράβωνα ή τον Απολλόδωρο ή τον Διονύσιο τον Περιηγητή ή οποιονδήποτε άλλον! Βασική αρχή της Επιστημονικής έρευνας!
ΝΩΝΤΑΣ ΓΑΖΗΣ
Αγαπητέ,
επειδή όλα αυτά που ευσχήμως παραθέτεις δεν αποτελούν σε καμία περίπτωση απόδειξη για την ταυτοσημία Ιθάκης-Ομηρικής Ιθάκης, αλλά ενδείξεις (και αυτό κατά την ερευνητική σου άποψη),
θέλω να σου παραθέσω την εξής ισχυρή ένδειξη προς την αντίθετη κατεύθυνση – οτι δηλαδή Ιθάκη και Ομηρική Ιθάκη ταυτίζονται.
Η Ιθάκη αποτελεί το πιο γνωστό νησί στην παγκόσμια ιστορία , με την έννοια οτι κατά τον Χρυσό Αιώνα των Αθηνών, ο Όμηρος ήταν το σπουδαιότερο «Βιβλίο» και ταυτόχρονα ήταν Αρχαία Ιστορία για αυτούς.
Εάν η σημερινή Ιθάκη δεν είναι η Ομηρική, τότε παρακαλώ ενημέρωσε με για την θεωρία σου πάνω στο ζήτημα «πώς στο καλό κατόρθωσε αυτό το μικρό νησί – νάνος μπροστά στην Κεφαλονιά και την Κέρκυρα και την Λευκάδα- να κλέψει το πιο ισχυρό TRADEMARK της Παγκόσμιας Ιστορίας και Λογοτεχνίας» ?
Παρακαλώ όταν αναρτήσεις απάντηση, ενημέρωσε με και στο mail μου.
Μάριος
Αγαπητέ κ. Μάριε
Αν μελετήσεις με σοβαρότητα τον Όμηρο (Οδύσσεια) και επίσης το δικό μου κείμενο θα διαπιστώσεις χωρίς περιστροφές ότι εγώ δεν παραποιώ πουθενά τον Όμηρο. Το δεύτερο στοιχείο που θα σου επισημάνω, είναι ότι εγώ μελετώ αποκλειστικά τον Όμηρο και κανέναν άλλον απολύτως και μάλιστα από μηδενική βάση, κι αυτό γιατί διαπίστωσα ότι ο υποκειμενικός παράγοντας είναι απίστευτα ισχυρός σε πάμπολλους μελετητές, οι οποίοι φθάνουν μέχρι το σημείο να λένε ότι ο Όμηρος δεν γνώριζε καθόλου την περιοχή του Ιονίου. Αποδέχονται τις 70 περιγραφές των Ανακτόρων του Οδυσσέα, που είναι κάτι το εντελώς εξειδικευμένο και ειδικό μέρος και δεν αποδέχονται το όλον, που είναι το νησί η Ιθάκη, και ισχυρίζονται ότι δεν γνώριζε την Ιθάκη. Είναι αστεία πράγματα αυτά, όπως αστεία πράγματα για επιστήμονες είναι να δέχονται ότι το Δουλίχιο είναι ένα νησάκι στις Εχινάδες. Δεν μελέτησαν όμως τον Όμηρο ο οποίος μας βεβαιώνει ότι όλοι οι μνηστήρες είναι Αχαιοί και συνεπώς και οι 52 από το Δουλίχιο. Όμως ο Όμηρος βεβαιώνει επίσης ότι οι κάτοικοι του Δουλίχιου και όλων των Εχινάδων ήταν Επειοί, συνεπώς αποκλείεται οι μνηστήρες από το Δουλίχιο να ήταν Επειοί! Επίσης είναι αστείο να ισχυρίζονται κορυφαίοι Επιστήμονες ότι το νησί ΑΣΤΕΡΙΣ,όπου η ενέδρα για τη δολοφονία του Τηλέμαχου όταν θα επέστρεφε από την Πύλο να την τοποθετούν στο βόρειο τμήμα της Ιθάκης λες και περίμεναν τον Τηλέμαχο να έρθει από την Θεσπρωτία ή το χειρότερο λες και η Πύλος βρίσκεται στην Ήπειρο. Το εγκληματικό επίσης εδώ είναι ότι ο Στράβων έκανε ένα τραγικό λάθος και όλοι αβλεπί τον αντιγράφουν χωρίς καμία έρευνα προσωπική τους. Ο Όμηρος τοποθετεί το νησί Αστερίς μεταξύ Ομ. Ιθάκης και Ομ. Σάμης, ενώ ο Στράβων την τοποθετεί μεταξύ της Ιθάκης και της Κεφαλονιάς (χρησιμοποιεί το όνομα Κεφαλονιά το οποίο δεν υπήρχε στην Ομηρική εποχή, αλλά για πρώτη φορά χρησιμοποιήθηκε αυτό το όνομα από τον Ηρόδοτο και στη συνέχεια από τον Θουκυδίδη γύρω στο 450 π.Χ.). Από κει και πέρα όλα είναι λάθος. Αφού ονόμασαν τη σημερινή Κεφαλονιά ως Σάμη, αναγκαστικά δεν έβρισκαν που να τοποθετήσουν το Δουλίχιο. Και το τοποθέτησαν στις Εχινάδες, παραβλέποντας ότι ο Όμηρος σε 4 χωρία του το Δουλίχιο και την Σάμη τα τοποθετεί δίπλα δίπλα ως αιώνια δίδυμα νησιά με τον συνδετικό σύνδεσμο …τε …τε, που τέτοιο δίδυμο είναι μόνο ένα στην περιοχή η Κεφαλονιά και το Θιάκι, τα οποία τα τοποθετεί και ο Βιργίλιος ακριβώς αμέσως πιο πάνω απ’ τη Ζάκυνθο με την ίδια λογική των δίδυμων νησιών Dulichiumque Sameque. Στο Θιάκι ακόμη κανένας ερευνητής δεν βρήκε Μυκηναϊκής εποχής ευρήματα, ούτε ο Σλήμαν, ούτε ο Νταίρπφελντ, ούτε ο Γκούκοπ, ούτε η Αγγλική Σχολή, ούτε και το δίδυμο των Καθηγητών των Ιωαννίνων. Εγώ δεν ισχυρίζομαι ότι είναι 100% η Λευκάδα. Απλά από την ερμηνεία των γραφομένων του Όμηρου βγάζω το συμπέρασμα ότι τις περισσότερες πιθανότητες έχει η Λευκάδα να είναι η Ομηρική Ιθάκη και τις λιγότερες η Κεφαλονιά στον Πόρο, ελάχιστες το Θιάκι και σχεδόν μηδενικές η Παλική. Αυτά τα συμπεράσματα βγάζω από τα 40 και πλέον χρόνια που μελετώ τον Όμηρο. Κι ένας λόγος που δεν έχει βρεθεί ακόμα το Ανάκτορο του Οδυσσέα είναι η μηδενική ανασκαφή της Λευκάδας. Το ανάκτορο στη Σχολή Ομήρου είναι υστερότερης εποχής από του Οδυσσέα και βέβαια ας καταλήξουν κάποτε οι Ιθακήσιοι να το τοποθετήσουν στον Αετό ή στα Πηλικάτα, γιατί και ο Συμεόνογλου και οι Παπαδοπουλαίοι σπαταλούν πολλά λεφτά με φοιτητές για να αποδείξουν το αναπόδεικτο. Ανάκτορο με στέρνα για νερό στην Ομηρική Ιθάκη δεν υπήρχε ούτε κατά διάνοια. Κι αν υποθέσουμε πως η Αστερίς είναι η βραχονησίδα Δασκαλιό κι ερχόνταν από το νοτιά ο Τηλέμαχος που ήταν προϊδεασμένος από την θεά Αθηνά, μόλις τους έβλεπε δενθα άραζε κάπου και θα έβγαινε πρώτος στη στεριά οπότε θα είχε όλο το πλεονέκτημα δικό του να πετσοκόψει τους μνηστήρες; Μα αν δεχθούμε πως λόγω του Σιρόκου δεν τους έβλεπε αλλά αυτοί τον αντιλαμβάνονταν κοντά στο λιμάνι της Πόλης, είναι δυνατόν να τον σκότωναν μπροστά στα μάτια της μάνας του, μιας και οι Ιθακιστές ισχυρίζονται πως από το παλάτι έβλεπες και τις τρεις θάλασσες; Και μετά θα πήγαιναν να ζητήσουν το χέρι της χαροκαμένης μάνας όι δολοφόνοι του γιού της; Είμασε σοβαροί; Δεν γνωρίζω το mail σας δυστυχώς! Φιλικά Νώντας Γαζής