Τα περισσότερα περιστατικά συνέβησαν σε αγροτικές περιοχές της χώρας και καταλογίζονται στις τροπικές καταιγίδες που έπληξαν τις περιοχές.

Ωστόσο, οι απώλειες αυτές δεν έχουν μέχρι στιγμή επιβεβαιωθεί καθώς συνήθως δεν ελέγχονται ή καταγράφονται από τις κυβερνητικές υπηρεσίες.

Ειδικοί ερευνητές ισχυρίζονται ότι για το φαινόμενο αυτό φταίει από τη μία η αποψίλωση των δασών και από την άλλη η έκθεση μεταλλικών αντικειμένων, όπως τα κινητά τηλέφωνα, που φέρουν μαζί τους οι άνθρωποι.

Τέλος, οι αρχές της χώρας δηλώνουν ανήσυχες και υπόσχονται ότι θα λάβουν όλα εκείνα τα απαραίτητα μέτρα για να εξαλείψουν το φαινόμενο στη χώρα.

[Πηγές είδησης: εδώ & εδώ]

Η Jia Jia, όπως είναι το όνομά της, αποτελεί μία «αληθινή γυναίκα» (όπως την περιγράφουν οι κατασκευαστές της), είναι ικανή να παίρνει ανθρώπινες εκφράσεις, να μιλάει με κανονική φωνή και γενικά να είναι διαδραστική με τους ανθρώπους που βρίσκονται γύρω της.

Επίσης, μπορεί να αναγνωρίζει όταν κάποιος βγάζει μία φωτογραφία και να σχολιάζει την πράξη του, ενώ τα μάτια της μπορούν να γυρίζουν δεξιά κι αριστερά όταν βρίσκεται μέσα σε ένα δωμάτιο, σαν να πρόκεται για τη φυσική κίνηση ενός ανθρώπου!

Ωστόσο, η Jia Jia δεν μπορεί -τουλάχιστον ακόμα- να γελάσει ή να κλάψει, ενώ οι κινήσεις των χεριών της είναι επίσης περιορισμένες.

Οι ερευνητές έχουν ως στόχο να αναβαθμίσουν το ρομπότ κι ελπίζουν ότι μελλοντικά θα καταφέρουν να κάνουν την Jia Jia να μπορεί να κάνει περισσότερα πράγματα και να παίρνει περισσότερες ανθρώπινες εκφράσεις.

Να σημειωθεί, ότι προς το παρόν η Jia Jia βρίσκεται σε πειραματικό-επιστημονικό στάδιο και δεν υπάρχει προβλεπόμενο σχέδιο για μαζική παραγωγή της.

[Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να βρείτε εδώ & εδώ]

Ο σκελετός, γυναικείος, ανήκει στη φυλή των Σαρματών και βρέθηκε στον αρχαιολογικό χώρο Αρκαίμ, όπου κάποτε, πριν από 4.000 χρόνια, υπήρχε οικισμός της συγκεκριμένης φυλής.

Οι πρώτες φωτογραφίες του κρανίου ενθουσίασαν συνομοσιολόγους και οπαδούς της θεωρίας ότι εξωγήινοι έχουν επισκεφθεί τη Γη σε διάφορες ιστορικές περιόδους.

Ωστόσο η υπεύθυνη περιβαλλοντικής προστασίας του Ακραίμ, Μαρία Μακούροβα σε δηλώσεις της στο ρωσικό πρακτορείο ειδήσεων TASS δήλωσε πως το κρανίο έχει αυτό το σχήμα διότι η φυλή είχε ως έθιμο να δένουν το κρανίο των παιδιών με σκοινί.

Βέβαια δεν έχει δοθεί απάντηση γιατί έπρεπε να παραμορφώνεται το κρανίο και πολλοί είναι αυτοί που κάνουν παραλληλισμούς με παρόμοια ευρήματα στο Περού.

Οι Σαρμάτες, λεγόμενοι και Σαυρομάτες ήταν αρχαίος νομαδικός πολεμικός λαός ιρανικής καταγωγής που κατά τον 6ο – 4ο αιώνα π.Χ. είχαν εγκατασταθεί στα Ουράλια και αργότερα πέρασαν στο μεγαλύτερο μέρος της νότιας Ευρωπαϊκής Ρωσίας, της Πολωνίας και σημερινής Ρουμανίας.

Ο αρχαίος οικισμός εκτείνεται σε μια έκταση 20,439 τετραγωνικών μέτρων και γύρω του υψώνονταν τείχη για να προστατέψουν τους 1.500 με 2.000 κατοίκους που ζούσαν εκεί.

Ωστόσο το Αρκαίμ λόγω της μορφολογίας του και της αρχιτεκτονικής δομής του έχει γίνει κάτι αντίστοιχο του Στόουνχεντζ με αποτέλεσμα να αναπτύσσονται διάφορες θεωρίες περί εξωγήινου πολιτισμού και να προσελκύει πολλούς οπαδούς του είδους.

[Πηγή Είδησης]

(λίγες πληροφορίες για το Arkaim εδώ)

Η Κινέζα γυναίκα επισκέφθηκε τους γιατρούς επειδή ταλαιπωρούνταν τα τελευταία 10 χρόνια από συνεχόμενους πονοκεφάλους, βουλεμένη μύτη και πρησμένους λεμφαδένες.

Όταν οι γιατροί την εξέτασαν, διαπίστωσαν έκπληκτοι ότι υπήρχε μία σφαίρα 2.5 εκατοστών μήκους και 0.5 εκατοστού πάχους μέσα στο κεφάλι της. Υποβλήθηκε σε εγχείρηση και της αφαιρέθηκε, σε νοσοκομείο της βορειοανατολικής Κίνας.

«Είμαι πολύ χαρούμενη που η σφαίρα δε με σκότωσε», δήλωσε η Zhao. «Είμαι ευγνώμων που μου επέτρεψε να συνεχίσω να ζω τη ζωή μου με την οικογένειά μου», πρόσθεσε.

Η Zhao πυροβολήθηκε όταν ήταν στην ηλικία των 14 ετών, αλλά τότε η ίδια θεώρησε ότι το χτύπημα που δέχθηκε ήταν μία πέτρα.

Οι γιατροί πιστεύουν ότι η Zhao κατάφερε να επιζήσει διότι η σφαίρα κλειδώθηκε στην περιοχή της μύτης και έτσι αποφεύχθηκε περαιτέρω ζημιά στον εγκέφαλο.

[Πηγή Είδησης]

Η παραπάνω κυρία που βλέπετε στη φωτογραφία πάσχει από μία άλλη σπάνια ασθένεια: φοβάται τις… εφημερίδες!

Εδώ και 25 χρόνια φοβάται να αγγίζει ή να μυρίσει κάποια εφημερίδα, ενώ με πολύ μεγάλη δυσκολία μπορεί να σταθεί απέναντι από μία εφημερίδα απλά κοιτάζοντάς την!

«Όταν βρίσκομαι και ένα κατάστημα, επιταχύνω το βήμα μου όταν περνάω μπροστά από το stand που υπάρχουν οι εφημερίδες», αναφέρει η 49χρονη Diana Freelove, μητέρα τριών παιδιών.

«Δε μπορώ να βρεθώ κοντά σε κάποιον που διαβάζει μία εφημερίδα. Αν με πλησιάσει, αγχώνομαι! Η κίνηση και μόνο με φρικάρει!».

Έχει, ακόμα, τοποθετήσει στην εξώπορτα του σπιτιού της, στο Rochester του Kent στην Αγγλία, μία κατάλληλη επιγραφή που προειδοποιεί τους εφημεριδοπώλες να μην αφήνουν εκεί τις εφημερίδες που μοιράζουν.

Η βρετανίδα μητέρα πιστεύει ότι η κατάστασή της ονομάζεται chloephobia και προέρχεται από κάποιες άσχημες παιδικές της αναμνήσεις.

«Όταν ήμουν παιδί, η μητέρα μου χτυπούσε τον πατέρα μου στο κεφάλι με μία εφημερίδα. Μπορεί να το έκανε με έναν κομψό και φιλικό τρόπο, ωστόσο αυτό εμένα με ανησυχούσε και προβλημάτιζε!» ανέφερε, προσθέτοντας: «Πάσχω από αυτή τη φοβία εδώ και 25 χρόνια».

[Πηγή Είδησης]

Η ασθένεια της 12χρονης Saadiya Saleh έχει προκαλέσει αναστάτωση στους ανθρώπους του στενού της περιβάλλοντος και ιδιαίτερα στους γιατρούς που την επιβλέπουν.

Όταν η Saleh κλαίει, αντί για δάκρια, μικρές σκληρές πέτρες βγαίνουν και πέφτουν από τα μάτια της.

Οι γιατροί εκφράζουν την ανησυχία τους και αδυνατούν να γιατρέψουν το νεαρό κορίτσι καθώς δε μπορούν να δώσουν μία σαφή εξήγηση για το φαινόμενο, από τη στιγμή μάλιστα που η Saleh δεν υποφέρει από κάποια γνωστή ασθένεια.

Δείτε το σχετικό video:

[Πηγές Είδησης: εδώ, εδώ & εδώ]

Ο λόγος για το δημοσίευμα με τον τίτλο «το απάνθρωπο Ρωσικό πείραμα αϋπνίας«.

Ακολουθεί το εν λόγω δημοσίευμα (από αυτόν εδώ το σύνδεσμο) και στη συνέχεια η αλήθεια και ο σχολιασμός γύρω από την υπόθεση αυτή.

Μια συγκλονιστική ιστορία για το κρυφό πείραμα της Ρωσίας. Είναι πραγματικά απίστευτο το τι μπορεί να συμβεί στον ανθρώπινο εγκέφαλο..

Ρώσοι ερευνητές στα τέλη της δεκαετίας του ’40 κράτησαν 5 άτομα άγρυπνα επί 15 μέρες χρησιμοποιώντας ένα αέριο που βρισκόταν ακόμα σε πειραματικό στάδιο. Κρατούνταν σε απομονωμένο περιβάλλον ώστε να ελέγχεται η συγκέντρωση του αερίου καθώς σε μεγάλες συγκεντρώσεις θα ήταν θανατηφόρο.

Υπήρχαν επίσης μικρόφωνα, και μερικά μικρά παράθυρα από πολύ χοντρό γυαλί το οποίο σου επέτρεπε να βλέπεις μέσα στο δωμάτιο, αλλά να φαίνεται σαν καθρέφτης από μέσα (σαν τα δωμάτια ανάκρισης αλλά πολύ μικρότερα σε μέγεθος και στρογγυλά) για επιπλέον παρακολούθηση. Μέσα στο δωμάτιο υπήρχαν βιβλία, τρεχούμενο νερό, τουαλέτα, κρεβάτια και αρκετό φαγητό για να αντέξουν για μήνες.

Οι κρατούμενοι ήταν πολιτικοί κρατούμενοι που κρίθηκαν εχθροί του πολιτεύματος κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.

Όλα έβαιναν καλώς τις πρώτες 5 μέρες, και οι κρατούμενοι δεν διαμαρτύρονταν καθόλου. Αξίζει να σημειωθεί εδώ ότι τους υποσχέθηκαν ότι θα τους απελευθερώσουν αν έμειναν ξύπνιοι επί 30 μέρες συνεχόμενα. Οι συζητήσεις μεταξύ τους και δραστηριότητες τους παρακολουθόντουσαν συνεχώς και παρατηρήθηκε μία συνεχής συζήτηση περί τραυματικών εμπειριών που είχαν ζήσει στο παρελθόν και γενικότερα οι συζητήσεις τους άρχισαν να παίρνουν όλο και πιο σκοτεινή μορφή μετά από 4 μέρες.

Μετά από 5 μέρες άρχισαν να διαμαρτύρονται ότι συγκεκριμένα γεγονότα άρχισαν να τους δημιουργούν συμπτώματα παράνοιας. Σταμάτησαν να μιλάνε μεταξύ τους και άρχισαν να ψιθυρίζουν στα μικρόφωνα και στα μικρά παράθυρα-καθρέφτες. Περιέργως, πίστευαν ότι θα κερδίσουν την εύνοια των ερευνητών προδίδοντας τους συντρόφους-συγκρατούμενους τους. Στην αρχή οι ερευνητές νόμιζαν ότι αυτό οφειλόταν στο αέριο που ανέπνεαν για να μείνουν ξύπνιοι…

Μετά από 9 μέρες ένας από τους κρατουμένους άρχισε να ουρλιάζει. Περπάταγε πάνω-κάτω στο δωμάτιο και φώναζε με όλη του τη δύναμη επί 3 συνεχόμενες ώρες και τελικά μετά από τόση ώρα το μόνο που έβγαζε ήταν μικρά σκουξήματα. Είχε σκίσει τις φωνητικές του χορδές από την προσπάθεια.

Το περίεργο της υπόθεσης ήταν η απραξία των άλλων κρατουμένων στο ουρλιαχτό του συντρόφου τους. Απλά συνέχισαν να ψιθυρίζουν στα μικρόφωνα έως ότου και άλλος ένας κρατούμενος άρχισε να ουρλιάζει ασταμάτητα. Οι υπόλοιποι κρατούμενοι απλά άρχισαν να σκίζουν τα βιβλία και να κολλάνε τις σελίδες στα παράθυρα. Κάποια στιγμή τα ουρλιαχτά σταμάτησαν. Όπως και τα ψιθυρίσματα στα μικρόφωνα.

Αφότου πέρασαν 3 ακόμα μέρες, οι ερευνητές έλεγχαν τα μικρόφωνα κάθε ώρα για να βεβαιωθούν ότι λειτουργούσαν αφού δεν πίστευαν ότι δεν μπορούσαν να λαμβάνουν τίποτα με 5 άτομα μέσα στο δωμάτιο. Το πρωί της 14ης μέρας οι ερευνητές έκαναν κάτι που δεν ήθελαν να κάνουν μόλις σχεδίασαν το πείραμα:

Να χρησιμοποιήσουν την ενδοεπικοινωνία μέσα στο θάλαμο για να πάρουν κάποια αντίδραση από τους κρατουμένους αφού φοβόντουσαν για την κατάστασή τους. Ανακοίνωσαν ότι θα ανοίξουν τον θάλαμο για να ελέγξουν τα μικρόφωνα και τους διέταξαν να ξαπλώσουν στο πάτωμα αλλιώς θα τους πυροβολούσαν. Αν συνεργάζονταν, θα απελευθέρωναν έναν. (έτσι τους είπαν τουλάχιστον)

Προς έκπληξή τους άκουσαν από τα μικρόφωνα: “Δεν θέλουμε να μας ελευθερώσετε”

Οι ερευνητές και οι στρατιωτικοί που χρηματοδοτούσαν το πείραμα άρχισαν να συζητάνε για το αν θα ανοίξουν τον θάλαμο ή όχι. Τελικά αποφάσισαν να τον ανοίξουν τα μεσάνυχτα της 15ης μέρας.

Ο θάλαμος γέμισε αρχικά με καθαρό αέρα και το ειδικό αέριο έφυγε και αμέσως φωνές άρχισαν να ικετεύουν να βάλουν πάλι το αέριο. Ο θάλαμος ανοίχτηκε και στρατιώτες στάλθηκαν μέσα να φέρουν τους κρατουμένους. Κρατούμενοι και στρατιώτες άρχισαν να ουρλιάζουν. 4 από τους 5 κρατουμένους ζούσαν, αν και η κατάσταση τους μόνο ζωντανή δεν μπορούσε να θεωρηθεί.

Τα τρόφιμα μετά την 5η μέρα δεν είχαν αγγιχτεί. Υπήρχαν κομμάτια κρέατος από τα πόδια του νεκρού κρατουμένου χωμένα στη σχάρα στο πάτωμα που υπήρχε για να φεύγει το νερό, με αποτέλεσμα να έχει συσσωρευτεί μια μικρή στάθμη νερού και αίματος κάτω. Οι 4 “επιζώντες” είχαν σκισμένο δέρμα και μύες παντού. Τα κατεστραμμένα τους δάχτυλα έδειχναν ότι τα τραύματα είχαν γίνει με τα χέρια και όχι με τα δόντια, ενώ κατάλαβαν ότι τα περισσότερα τα είχε κάνει ο καθένας στον εαυτό του και όχι μεταξύ τους.

Όλα τα όργανα στην κοιλιακή χώρα των κρατουμένων είχαν βγει. Τα πνευμόνια. η καρδιά και το διάφραγμα είχαν μείνει στη θέση τους το περισσότερο δέρμα στον θώρακα είχε βγει, με αποτέλεσμα να φαίνονται τα πνευμόνια καθαρά. Τα όργανα που είχαν βγάλει ήταν ανέπαφα κάτω. Τα στομάχια τους έκαναν κανονικά πέψη, όχι φαγητό βέβαια, αλλά μέρη του ίδιου τους του σώματος που είχαν φάει πριν.

Οι περισσότεροι Ρώσοι στρατιώτες ήταν στις ειδικές δυνάμεις αλλά αρνιόντουσαν να ξαναμπούν μέσα να βγάλουν τους κρατουμένους. Ούρλιαζαν να κλείσουν το θάλαμο και να ξαναβάλουν το αέριο για να μην τους πάρει ο ύπνος.

Οι κρατούμενοι αντιστάθηκαν σθεναρά στους στρατιώτες που προσπάθησαν να τους βγάλουν από το θάλαμο. Ένας στρατιώτης πέθανε αφού του έσκισαν την καρωτίδα και ενός άλλου του έβγαλαν τους όρχεις με τα δόντια. Άλλοι 5 στρατιώτες έχασαν τη ζωή τους τις επόμενες μέρες, όχι από τραύματα, αλλά επειδή αυτοκτόνησαν.

Μέσα στο χαμό ο σπλήνας ενός κρατουμένου έπαθε ρήξη και άρχισε να αιμορραγεί ακατάπαυστα. Οι ερευνητές προσπάθησαν να τον ναρκώσουν αλλά αυτό αποδείχτηκε αδύνατον. Του έδωσαν την δεκαπλάσια δόση μορφίνης από την κανονική αλλά αυτός ακόμα πάλευε σαν τρελός σπάζοντας τα πλευρά και το χέρι ενός γιατρού. Η καρδιά του δούλεψε για μερικά λεπτά, και σε όλη τη διάρκεια φώναζε συνέχεια “Και άλλο” ενώ σιγά-σιγά έμεινε σιωπηλός.

Οι υπόλοιποι 3 μεταφέρθηκαν σε ιατρική μονάδα, οι 2 εκ των οποίων που είχαν τις χορδές τους ανέπαφες, το μόνο που ζητούσαν ήταν και άλλο αέριο για να κρατηθούν ξύπνιοι.

Ένας κρατούμενος που βρισκόταν στην χειρότερη κατάσταση, εισήχθη στο χειρουργείο για να του βάλουν τα όργανα πίσω στη θέση τους. Δεν μπορούσαν όμως με τίποτα να του κάνουν αναισθησία όσο και αν προσπαθούσαν. Όταν προσπάθησαν να του δώσουν αναισθητικό αέριο πάλεψε σαν τρελός σκίζοντας τα δερμάτινα λουριά που τον κρατούσαν στο κρεβάτι και πέταξε κάτω τους πιο δυνατούς στρατιώτες που τον κράταγαν.
Όταν του έδωσαν μεγαλύτερη δόση αναισθητικού, τα βλέφαρά του έκλεισαν σιγά-σιγά και η καρδιά του αμέσως σταμάτησε. Στην νεκροψία φάνηκε ότι το αίμα του είχε τριπλάσια συγκέντρωση οξυγόνου από το κανονικό. Είχε σπάσει 9 κόκκαλα στην προσπάθειά του να μην τον ναρκώσουν και είχε σκίσει τους περισσότερους μύς γύρω τους.

Ο άλλος κρατούμενος, ήταν ο πρώτος που είχε αρχίσει να ουρλιάζει. Οι χορδές του είχαν σκιστεί και όταν επιχείρησαν να τον ναρκώσουν, αρνείτο να δεχθεί το αναισθητικό. Όταν ένας γιατρός του πρότεινε να γίνει το χειρουργείο χωρίς αναισθησία συμφώνησε με ένα νεύμα. Καθ’όλη τη διάρκεια της 6ωρης επέμβασης για να βάλουν οι γιατροί τα όργανά του στη θέση τους δεν αντέδρασε καθόλου ενώ μία έντρομη νοσοκόμα ανέφερε ότι όταν τα μάτια της συναντιόντουσαν με του κρατούμενου, αυτός της χαμογελούσε.

Έγινε το ίδιο χειρουργείο στους υπόλοιπους 2 κρατουμένους χωρίς αναισθησία. Όμως αυτούς χρειάστηκε να τους παραλύσουν. Οι χειρούργοι αδυνατούσαν να κάνουν τη δουλεία τους αφού οι ασθενείς γελούσαν καθ’όλη τη διάρκεια της διαδικασίας και τους ακολουθούσαν με τα μάτια. Όταν μιλούσαν, απλά ζήταγαν και άλλο από το αέριο που τους κράταγε ξύπνιους. Όταν τους ρώταγαν γιατί έβγαλαν τα όργανά τους από μέσα τους, και γιατί ήθελαν και άλλο αέριο έπαιρναν μόνο μια απάντηση: “Πρέπει να μείνω ξύπνιος”

Οι 3 επιζήσαντες κρατούμενοι αποφασίστηκε να τοποθετηθούν πάλι σιγά-σιγά πίσω στο θάλαμο παρά τις αντιρρήσεις των ερευνητών που ήθελαν να προχωρήσουν σε ευθανασία. Όμως οι ανώτεροι αξιωματούχοι επέμεναν να συνεχιστεί το πείραμα για να δουν τη συνέχεια.

Πριν μπουν στο θάλαμο συνδέθηκαν με ηλεκτροεγκεφαλογράφημα. Προς μεγάλη έκπληξη όλων, μόλις τους είπαν ότι θα τους βάλουν στο θάλαμο, σταμάτησαν να παλεύουν. Ενώ ήταν έξω, προσπαθούσαν με νύχια και με δόντια να μείνουν ξύπνιοι. Ένας μουρμούραγε, ένας άλλος έσφιγγε συνέχεια τους μυς των ποδιών του ενώ ένας άλλος ανοιγόκλεινε τα μάτια του πολύ γρήγορα.

Το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα έδειχνε απίστευτα αποτελέσματα μόλις συνδέθηκε στον πρώτο κρατούμενο, καθώς τα κύματα του εγκεφάλου του ήταν κανονικά την περισσότερη ώρα, αλλά μετά από λίγη ώρα έσβηναν χωρίς λόγο και “ξαναζωντάνευαν” έτσι απλά. Σαν να νέκρωνε ο εγκέφαλος για λίγα δευτερόλεπτα και μετά να ξαναέμπαινε σε λειτουργία.

Τελικά, τα μάτια του έκλεισαν, τα κύματα άλλαξαν σε αυτά του βαθύ ύπνου, και η καρδιά του σταμάτησε.

Ο άλλος κρατούμενος ούρλιαζε να ξαναμπεί στον θάλαμο. Ο ανώτερος αξιωματούχος έδωσε εντολή να μπουν οι κρατούμενοι στο θάλαμο μαζί με 3 ερευνητές. Ένας από αυτούς τους 3, αμέσως τράβηξε όπλο και πυροβόλησε εν ψυχρώ τον ανώτερό του, και μετά έστρεψε το όπλο στο μουγγό κρατούμενο και του φύτεψε και αυτού μία σφαίρα στο κεφάλι. Φώναξε στον τελευταίο κρατούμενο ότι δεν θα μπει στο δωμάτιο με αυτόν, σκοτώνοντας και αυτόν με μια σφαίρα στην καρδιά.

Τα πρώτα τέσσερα χρόνια μετά το θάνατό του, η μητέρα του, Tsiuri Kvaratskhelia, χρησιμοποιούσε ένα υγρό για να διατηρεί το σώμα του, αλλά από τη στιγμή που ένα βράδι είδε ένα όνειρο στο οποίο κάποιος της έλεγε να χρησιμοποιεί βότκα, η Tsiuri άλλαξε τη συνήθειά της και ξεκίνησε να ποτίζει το άψυχο σώμα του γιου της με το αλκοολούχο ποτό.

Κατά τη διάρκεια των δέκα πρώτων χρόνων που η Tsiuri διατηρούσε το νεκρό σώμα του γιού της μέσα στο σπίτι της, άλλαζε τα ρούχα του κάθε χρόνο στα γενέθλιά του, αλλά αργότερα, όσο περνούσε ο καιρός, τόσο συνέχιζε να ποτίζει και τα καινούρια του ρούχα με βότκα, κάτι που, όπως λέει η ίδια, βοηθάει στην καλή διατήρηση του προσώπου του γιου της!

Ο γιός του Joni, σήμερα 20 ετών, έχει δει φυσικά τον πατέρα του και πιστεύει ότι ιδέα του παππού του (δηλαδή του πατέρα του Joni) να διατηρήσουν το νεκρό σώμα του Joni, ήταν μία πολύ σωστή απόφαση.

Το νεκρό και μουμιοποιημένο σώμα του Joni βρίσκεται σε ένα ξύλινο φέρετρο, μέσα στο σπίτι της οικογενείας του.

[Πηγή Είδησης]

*Θυμηθείτε επίσης, εδώ, ένα άλλο… αλλόκοτο παρόμοιο θέμα, με ένα Βιετναμέζο που κράτησε το νεκρό σώμα της γυναίκας του, το μουμιοποίησε και κοιμόταν μαζί του για περισσότερα από πέντε χρόνια!